Είναι ακόμα χρήσιμες οι εφημερίδες, σε μια εποχή που κυριαρχεί το Διαδίκτυο; Ιδιαιτέρως σήμερα είναι εξαιρετικά χρήσιμες. Σκέπτομαι, ας πούμε, «ΤΑ ΝΕΑ». Είναι η έμφαση της εφημερίδας σε ό,τι αξίζει να ξέρει ο ενημερωμένος πολίτης, η αναλυτική της εγκυρότητα, το άπλωμά της σε διάφορους τομείς της ζωής που την κάνει χρήσιμη σε πολλά και διαφορετικά κοινά, με πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα. Πληροφορίες και σχόλια για την πολιτική, τις ιδεολογίες, την οικονομία, τις διεθνείς ειδήσεις, τον αθλητισμό, τις τέχνες, την κουλτούρα, τακτοποιημένες στις σελίδες κάθε έκδοσης, συνιστούν την καθημερινή αφήγηση. Είναι η πιο πλήρης αφήγηση για την ημέρα –την κάθε ημέρα.

Πληρέστερη αφήγηση σε σχέση με τις ειδήσεις της τηλεόρασης, που επίσης έχουν πλήρη εποπτεία της επικαιρότητας, αλλά προτιμούν να δίνουν έμφαση μόνο στα μεγάλα θέματα που πουλούν.

Πληρέστερη αφήγηση, σε σχέση με το Διαδίκτυο, διότι η συγκεκριμένη εφημερίδα φροντίζει να διασταυρώνει και να εξηγεί τα γεγονότα –μακριά από τις post-truth πρακτικές που κυριαρχούν στην ενημέρωση.

Προφανώς, σε μεγάλο βαθμό, άρχισε να κυριαρχεί και στο χαρτί η δημοσιογραφία του λούμπεν: η συνωμοσιολογία, η κινδυνολογία, η τερατολογία και το κουτσομπολιό είναι πιο φτηνά και πιο εύκολα προϊόντα προς πώληση από τη διασταυρωμένη είδηση και την ανάλυση των ειδικών. Προφανώς, επίσης, το είδος της δημοσιογραφίας που ασκούν «ΤΑ ΝΕΑ» είναι ακριβό –και είναι αλήθεια ότι επιχειρηματικά δεν έγινε δυνατή η ανταγωνιστική ηλεκτρονική διεύρυνση της χάρτινης έκδοσης.

Ωστόσο, και έτσι, «ΤΑ ΝΕΑ» παρέχουν ενημέρωση και σχολιασμό με ταυτότητα. Διαβάζω διάφορα μνημόσυνα, και επίσης πόσο καλά ήταν «τότε που ζούσαμε». Επειδή ζούμε ακόμα, θα ήθελα να κάνω μια δήλωση: «ΤΑ ΝΕΑ» (και «Το Βήμα») είναι σπουδαίες εφημερίδες ιδίως τα τελευταία χρόνια. Παρά τα λάθη και τις ασκήσεις ισορροπιών, άντεξαν με αξιοθαύμαστη συνέπεια τη λαίλαπα του εθνολαϊκισμού, υπερασπίζοντας με σθένος (και με υψηλής ακρίβειας και μεγάλης μαχητικότητας δημοσιογραφία) την ευρωπαϊκή πορεία, την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων, τις ελευθερίες και τα δικαιώματα. Τη δυτική κουλτούρα της ελευθερίας και των ανοιχτών κοινωνιών, χωρίς την οποία θα είχαμε υποκύψει στον επαρχιωτικό αυταρχισμό που αυτή την περίοδο διαχειρίζεται το σχήμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ –χωρίς να έχει την αποκλειστικότητα.