Πριν από δεκαπέντε ημέρες είχε δηλώσει συντετριμμένος. Η αιτία τότε ήταν ότι οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στα νησιά δεν ήταν εφάμιλλες με τις συνθήκες στην ενδοχώρα. Επειδή όμως είναι άνθρωπος αισιόδοξος και αποφασισμένος, και επιπλέον γνωρίζει τη δουλειά, είχε εκφράσει την πεποίθηση ότι σε πολύ λίγο χρόνο θα έβγαινε από τη συντριβή του (ναι, ακριβώς έτσι το είπε) και θα μπορούσε να δηλώσει στον ελληνικό λαό ότι η κυβέρνηση τα κατάφερε και εκεί (έμφαση στο «και»).
Πάνω που άρχισε όμως να βγαίνει από τη συντριβή, ξαναμπήκε. Αιτία, αυτή τη φορά, τρεις νεκροί πρόσφυγες στη Μόρια μέσα σε μια εβδομάδα. Ενας 22χρονος Αιγύπτιος, ένας 45χρονος Σύρος και, χθες, ένας 20χρονος Πακιστανός. Σε μια δήλωση που προκάλεσε αίσθηση, ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής τόνισε πως πρέπει να διερευνηθούν γρήγορα τα αίτια που προκάλεσαν αυτούς τους θανάτους και να γίνουν κινήσεις που θα κάνουν την κατάσταση πιο ελέγξιμη. Μάλλον φταίει ο υπερπληθυσμός στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης, είπε. Και για όσους αμφέβαλλαν, δήλωσε και πάλι συντετριμμένος. Φτου κι απ’ την αρχή τώρα.
Το Προσφυγικό είναι ένα σύνθετο και δύσκολο ζήτημα. Και όσοι έχουν κληθεί να το αντιμετωπίσουν αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ξεπερνά όλα τα όρια. Στην αρχή κατήγγελλε. Υστερα σάρκαζε. Μετά εκβίαζε. Και τώρα πνίγεται στη συντριβή του. Στο μεταξύ, άνθρωποι πεθαίνουν, χρήματα χάνονται και οι τραγικές εικόνες από τα hotspots κάνουν τον γύρο του κόσμου. Χωρίς κανείς από τους υπεύθυνους να αισθανθεί την ανάγκη να παραιτηθεί.
Ισως ο Γιάννης Μουζάλας να έχει τις καλύτερες των προθέσεων. Πρόκειται άλλωστε για έναν έμπειρο γιατρό, που έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 25 αποστολές στην Ασία και την Αφρική. Η ευαισθησία του είναι δεδομένη: «Εχω κλάψει αρκετές φορές, αλλά πάντα μόνος μου, το βράδυ στη σκηνή μου», είχε πει σε μια παλιότερη συνέντευξή του. Μόνο που τώρα δεν είναι μέλος μιας ανθρωπιστικής αποστολής στον Τρίτο Κόσμο. Δεν μετέχει στην κυβέρνηση με την ιδιότητα του ακτιβιστή. Είναι υπουργός και έχει ευθύνες. Αν δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές, αν είναι ανίκανος να εγγυηθεί αξιοπρεπείς και ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης για τους δύστυχους που αναζητούν καταφύγιο στη χώρα μας, πρέπει να παραιτηθεί. Είναι απλό, είναι έντιμο, είναι αυτονόητο.
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη, που αφορά ολόκληρη την αριστεροδεξιά μας κυβέρνηση. Είναι το ύφος. Είναι η αλαζονεία, η ειρωνεία, η μετατόπιση των ευθυνών. Είναι η απάντηση που είχε δώσει ο κ. Μουζάλας στην κυρία που εργάζεται σε τουριστική επιχείρηση στην Κω και του είχε παραπονεθεί ότι το νησί εγκαταλείφθηκε στην τύχη του: «Τι να κάνουμε κυρία μου, δεν φταίμε εμείς που η Τουρκία είναι τόσο κοντά στα νησιά μας, μακάρι να ήταν στη Βαλτική».
Τουλάχιστον εκείνη τη φορά δεν δήλωσε συντετριμμένος.
