Σαράντα δύο χρόνια, από τότε που υπέγραψα δειλά το πρώτο άρθρο μου στα «ΝΕΑ», στη στήλη που είχε καθιερώσει ο Γιάννης Καψής (με προτροπή του Πηλιχού) στο πρωτοσέλιδο.
Σαράντα δύο επί τριακόσιες εξήντα μέρες: αφήνω τον λογαριασμό στις τράπεζες που πάνε να τα κλείσουν.
Είναι σαν να σκοτώνουν την Ιστορία.
Η Ιστορία όμως είμαστε εμείς που
υπογράφουμε στα «ΝΕΑ» και στο «Βήμα», όχι τα ντουβάρια της Μιχαλακοπούλου.
Αυτά ας τα ξανακάνουν υπουργείο
(«υπανάπτυξης», τη φορά αυτή).