Η Iστορία, λέει ο Μαρξ, επαναλαμβάνεται τη δεύτερη φορά σαν φάρσα. Μόνο που στην ελληνική περίπτωση κινδυνεύει να επαναληφθεί και πάλι σαν τραγωδία. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης έβαλε για μια ακόμη φορά στη δημόσια ατζέντα θέμα δραχμής. Οφείλει κανείς να υπενθυμίσει ορισμένα πράγματα. Ειδικά τώρα, που ζούμε σκηνές από το καλοκαίρι του 2015 –με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης να καθυστερεί και με κυβερνητική υπαιτιότητα αλλά και με τους εταίρους να προειδοποιούν για την αναγκαιότητα συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Το κυβερνών κόμμα, στο οποίο ανήκει ο κ. Ξυδάκης, κέρδισε τις εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015 με πολύ σαφή ατζέντα: την παραμονή της χώρας στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης μέσω της υπαγωγής σε πρόγραμμα διάσωσης. Οι εκλογές άλλωστε ήρθαν μετά την έγκριση του τρίτου Μνημονίου από το ελληνικό Κοινοβούλιο τον Αύγουστο. Οπότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Εξαιτίας αυτής ακριβώς της κυβερνητικής επιλογής ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε.

Η προσήλωση της «πρώτης φοράς Αριστερά» στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας ήταν το κεντρικό επιχείρημα του Αλέξη Τσίπρα και απέναντι στα υποτιθέμενα σχέδια του Σόιμπλε για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ, μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας, ήταν εκείνοι που εξέφρασαν εκλογικά το αίτημα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα με τα γνωστά σε όλους πενιχρά αποτελέσματα στην κάλπη. Σήμερα λοιπόν κανείς δεν δικαιούται να παίζει με την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Ούτε καν λεκτικά.