Στην εποχή των social media η αντικειμενική αξία του χιούμορ έχει συμπιεστεί ασφυκτικά, σχεδόν εξαφανιστεί, ανάμεσα στα γυμνασιακά αστεία χιουμοριστικών σελίδων και την ακλόνητη σιγουριά του μέσου χρήστη ότι έχει εγκατασταθεί εντός του το πνεύμα του Τσιφόρου. Περίμενα λοιπόν –μόλις πληροφορήθηκα την ίδρυση από τον Νίκο Παππά της Ελληνικής Διαστημικής Εταιρείας και με δεδομένο ότι τα σχετικά με το Διάστημα και τα UFO αστεία μπάζουν, εξ ορισμού, κρυάδα και κατιτίς το παλαιομοδίτικο –ότι το Διαδίκτυο θα γέμιζε από ανέμπνευστα «καλαμπουράκια». Η αλήθεια υπερέβη τις προσδοκίες μου. Επίσης δεν με εξέπληξε ούτε ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής –βιρτουόζος των σαχλών αστείων –που βρήκε κάποια από αυτά εμπνευσμένα. Ούτε καν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και τα σάιτ που αναπαρήγαγαν αυτές τις σαχλαμάρες ως είδηση.

Αυτό όμως που, εδώ και καιρό, με εκπλήσσει κατ’ εξακολούθηση είναι για το πώς οι διαδικτυακές πομφόλυγες έχουν εγκατασταθεί στον πολιτικό λόγο και συχνά μάλιστα τον αντικαθιστούν. Από τη μια η αφηρημάδα της Ολγας Γεροβασίλη που επιβεβαίωσε τη συνεργασία του Μαξίμου με γνωστά τρολ και ο μαινόμενος Πολάκης των μεταμεσονύχτιων αναρτήσεων, από την άλλη τα «τιτιβίσματα» του Αδωνη Γεωργιάδη που ατύπως κάνουν τη λάντζα της αντιπολίτευσης. Και στη μέση το σχόλιο του ΠΑΣΟΚ για τη Διαστημική Εταιρεία «να φύγετε εκτός κι αν περιμένετε το διαστημόπλοιο». Είναι η στρεβλή ιδέα περί ανανέωσης στην επικοινωνία των κομμάτων που άνοιξε την πόρτα των πολιτικών γραφείων στους απαίδευτους εξυπνάκηδες του facebook. Και έτσι, απομειώθηκε η ουσία της πολιτικής κριτικής, απομειώθηκε και η αξία του χιούμορ.

Τελευταία Νέα