Ας πούμε ότι κάποτε τους ένωσε κάτι που, σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, αποδείχθηκε αυταπάτη. Κι ας πούμε ότι σήμερα τους ενώνει μια άλλη αυταπάτη, αυτή της δραχμής που, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis, εκφράζεται σαν υπόγειο ρεύμα από το 40% των ψηφοφόρων του ενός και το 50% του άλλου. Αλλά δεν υπάρχει κάτι που να χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ από τους ΑΝΕΛ; Ή, για να προσωποποιήσουμε τη σχέση, δεν υπάρχει τίποτε που να χωρίζει τον Αλέξη Τσίπρα από τον Πάνο Καμμένο; Ούτε ένα στεφάνι που φεύγει από το χέρι του υπουργού Αμυνας τα άγρια χαράματα για να πέσει στα νερά των Ιμίων;
Ας πούμε ότι για τον κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει η ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον ότι «ο πατριωτισμός είναι το καταφύγιο των απατεώνων». Οτι μπορεί η χθεσινή βόλτα με το ελικόπτερο να έγινε κάπως στα μουλωχτά, αλλά ήταν γεμάτη καλές προθέσεις, εθνικοσυναισθηματική φόρτιση και πατριωτικά ρίγη. Αυτό που προκάλεσε, όμως, ήταν μια βόλτα των τουρκικών μαχητικών. Και στην ουσία –που μετράει περισσότερο από την ξοδεμένη κηροζίνη -, μια ντε φάκτο κατάσταση εκατέρωθεν αμφισβήτησης. Με τις υποτιθέμενες καλές του προθέσεις, ο καλός στρατιώτης Πάνος έπεσε στην παγίδα που οδηγεί απευθείας στην κόλαση. Αλλά ο επιτελάρχης του Μαξίμου τι κάνει;
Τσίπρας και Καμμένος αγκαλιάστηκαν τον Ιανουάριο του ’15 χωρίζοντας αυτά που τους χώριζαν. Ο ριζοσπάστης Πρωθυπουργός παρέδωσε στον εθνικιστή εταίρο του μια λευκή επιταγή με τα εθνικά θέματα για να πάρει σε αντάλλαγμα την τρέλα της βαρουφάκειας διαπραγμάτευσης. Περίπου σαν τον Καμμένο που έβαλε στον μύλο της εκατέρωθεν αμφισβήτησης ένα ελληνικό ελικοπτεράκι. Για να πάρει πίσω σχεδόν ολόκληρο τον τουρκικό στρατό.
Τελευταία Νέα