Το βράδυ της 27ης Νοεμβρίου, έζησε έναν θρίαμβο. Είχε καταφέρει να κερδίσει το χρίσμα του δεξιού προεδρικού υποψηφίου με 2.919.874 ψήφους, το 66,49% του συνόλου. Είχε καταφέρει να βγάλει νοκάουτ τα δύο ονόματα που μονοπωλούσαν επί μήνες το ενδιαφέρον, τον Νικολά Σαρκοζί στον πρώτο γύρο και τον Αλέν Ζιπέ στον δεύτερο. Η εκλογή του στη γαλλική προεδρία θεωρούνταν σχεδόν βέβαιη. Εννέα εβδομάδες αργότερα, ο Φρανσουά Φιγιόν δεν είναι πια παρά ένας υποψήφιος υπό αναστολή. «Μπορεί να αντέξει;» αναρωτιόταν χθες το πρωί η «Μοντ». «Το φάσμα του plan B πλανάται πλέον πάνω από τους Ρεπουμπλικανούς» συνηγορούσε η «Φιγκαρό». Και δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει δημοσκόπηση που θέλει, για πρώτη φορά, τον Φιγιόν εκτός δεύτερου προεδρικού γύρου, στην τρίτη θέση, πίσω από τη Μαρίν Λεπέν και τον Εμανουέλ Μακρόν. Η «Canard Enchaîné» είχε όμως προλάβει να σπρώξει το μαχαίρι βαθύτερα αναθεωρώντας προς τα πάνω, στα 930.000 ευρώ, τις φερόμενες ως αργομισθίες της Πενελόπ Φιγιόν.

Ο φάκελος των καταγγελιών γίνεται όλο και βαρύτερος. Ο Φρανσουά Φιγιόν φέρεται να απασχόλησε εικονικά ως κοινοβουλευτική βοηθό τη σύζυγό του μεταξύ 1988 και 1990, 1998 και 2002 και από τον Μάιο του 2012 μέχρι τον Νοέμβριο του 2013. Την ίδια αργομισθία φέρεται να προσέφερε στην Πενελόπ Φιγιόν μεταξύ 2002 και 2007, όσο ο σύζυγός της ήταν υπουργός, ο αναπληρωτής του στην Εθνοσυνέλευση Μαρκ Ζουλό. Στα 500.000 ευρώ είχε υπολογίσει η «Canard Enchaîné» το κόστος για τους φορολογουμένους την περασμένη εβδομάδα. Στα 831.440 ευρώ τα αναθεώρησε χθες. Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ακόμα μία αργομισθία για την Πενελόπ, την περίοδο 2012-2013, συνολικού ύψους 100.000 ευρώ, ως «λογοτεχνική σύμβουλο» μιας επιθεώρησης που ανήκει σε επιχειρηματία – φίλο του Φιγιόν. Αλλά και τα 83.735 ευρώ που έλαβαν δύο από τα παιδιά του Φρανσουά Φιγιόν, ως «βοηθοί γερουσιαστή», μεταξύ 2005 και 2007 –παρότι ο ένας ακόμα σπούδαζε και η άλλη δεν είχε ακόμα ορκιστεί δικηγόρος. Τις τελευταίες ώρες, επίσης, επανέρχονται στην επιφάνεια υποψίες όσον αφορά τους πελάτες και τα συμβόλαια της μυστικοπαθούς συμβουλευτικής εταιρείας που ίδρυσε ο Φιγιόν το 2012, της 2FConseil, και η οποία πρόλαβε να τον κάνει μέχρι το τέλος του 2015 πλουσιότερο κατά 750.000 ευρώ.

«Θα είμαι υποψήφιος σε αυτές τις προεδρικές εκλογές» διαβεβαίωσε ο ενδιαφερόμενος χθες το απόγευμα. Νωρίτερα, είχε καταγγείλει ενώπιον των βουλευτών του κόμματός του ένα «θεσμικό πραξικόπημα» εις βάρος του, οργανωμένο από «την κυβέρνηση, την Αριστερά» –μια προσπάθεια να τους συσπειρώσει απέναντι σε έναν κοινό εχθρό. Τους είχε επίσης καλέσει να «βαστάξουν 15 ημέρες», καθώς «ξέρουμε πως μέσα στις επόμενες 15 ημέρες θα έχουμε τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας. Διότι βρισκόμαστε παραμονές των προεδρικών εκλογών» δήλωσε –ασκώντας έμμεση πίεση στη γαλλική Δικαιοσύνη. Αλλά η Δεξιά βράζει, ορισμένοι βουλευτές και γερουσιαστές της μάλιστα τάχθηκαν ήδη από χθες ανοιχτά υπέρ της αναζήτησης εναλλακτικού υποψηφίου. Ο ίδιος ο Φιγιόν έχει πει πως θα παραιτηθεί μόνον αν κινηθεί δίωξη εις βάρος του, αν όμως συνεχίσει η δημοσκοπική του κατρακύλα, πιθανόν να υποχρεωθεί από το ίδιο του το κόμμα, και δη από τους πολλούς εσωκομματικούς εχθρούς του, να το κάνει. Γιατί ακόμα και αν η Δικαιοσύνη βάλει στο αρχείο την υπόθεση, η εικόνα του έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.

Και μετά; Αχαρτογράφητα ύδατα. Χρόνος για νέα primaire δεν υπάρχει. Τον τρόπο επιλογής του νέου υποψηφίου θα τον αποφασίσει λοιπόν το πολιτικό γραφείο του κόμματος. Μέσω Ιντερνετ, με έκτακτο συνέδριο, με ψηφοφορία των ηγετών… όλα είναι ανοιχτά. Η πλέον προφανής εναλλακτική λύση, ο Αλέν Ζιπέ, το απέκλεισε –αλλά την περασμένη εβδομάδα δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς. Ο Σαρκοζί, πάλι, έχει μείνει σιωπηλός. Ονόματα πάντως ακούγονται και άλλα, ανάμεσά τους του προέδρου της Γερουσίας Ζεράρ Λαρσέρ αλλά και αρκετών εκπροσώπων της νεότερης γενιάς: Φρανσουά Μπαρουάν, Ξαβιέ Μπερτράν, Λοράν Βοκιέζ.