Σεβίτσε, σούσι, στο ενδιάμεσο κάνα κοκτέιλ και συνέχεια με μπέργκερ και γλυκά. ΤοCinco(Σκουφά 50, Κολωνάκι, τηλ. 210-3643.603) παίζει μπάλα σε όλα τα γήπεδα και σερβίρει πιάτα και ποτά για όλα τα γούστα. Βλέποντας το μενού στο μπαρ –ρεστοράν νόμιζα ότι αναζητά τον χαρακτήρα του. Εχει καταλήξει όμως σε ένα παγκόσμιο τραπέζι που σερβίρει πιάτα με έντονες γεύσεις, σωστά ψησίματα και εξαιρετικές σος. Αρχισα το μενού με τα ιδιαίτερα ενταμάμε. Σερβίρονται ψητά είτε με σος σάκε και λάιμ ή με τσορίθο ή με δέρμα σολομού, αλλά όχι τόσο τραγανό όσο θα το περίμενα.
Ακολούθησε ένα large σούσι, με γαρίδα και λαχανικά τεμπούρα και on top καρπάτσο μόσχου. Ενα δυνατό, γευστικό πιάτο με πολύ καλές ισορροπίες παρά τα διαφορετικά υλικά που συνδυάζει. Το σεβίτσε σολομού με passion fruit δροσερό και ανάλαφρο (εντυπωσιακό για σολομό) και το λαβράκι με γάλα τίγρης, με πιπεριές τσίλι που άναβαν φωτιά στο στόμα και μικρά κυβάκια μάνγκο για να περνούν και να τη σβήνουν αφήνοντας παράλληλα στη γλώσσα τη γλύκα του.
Τα περουβιανά καλαμάκια, τα αντικούτσος όπως ονομάζονται, είναι μαριναρισμένα άψογα, τρυφερά και σερβίρονται με ψητό καλαμπόκι και μία μπάλα από κολλώδες ρύζι σούσι. Περνώντας στο κρέας, το black angus τεριγιάκι ήρθε ψημένο ακριβώς όπως το παράγγειλα. Αυτό που με είχε ενθουσιάσει σε προηγούμενη επίσκεψη ήταν η παντσέτα του. Και το καλύτερο κλείσιμο με ένα λάβα κέικ πορτοκάλι, το οποίο δυστυχώς δεν σερβίρεται πλέον.
«Ταξιδεύοντας» στα βόρεια προάστια δοκίμασα το ολοκαίνουργιο μενού του Nolita(Χαριλάου Τρικούπη 48, Κηφισιά, τηλ.:210-6231.181). Μεσογειακή κουζίνα, κυρίως ιταλική, η οποία με ενθουσίασε και με έπεισε να πάω για δεύτερη φορά μέσα σε είκοσι ημέρες. Το πάρτι γεύσεων αρχίζει με τα καταπληκτικά ψωμιά. Σαλάτες του ονείρου! Φρέσκα λαχανικά, άψογες βινεγκρέτ. Από τα κυρίως δοκίμασα τρυφερό λαβράκι με τον απόλυτα ευφάνταστο συνδυασμό συνοδευτικών, κρέμα κους κους από κουνουπίδι και φρέσκο αχινό.
Στην πρώτη επίσκεψη αυτό που μου προκάλεσε γευστικό ίλιγγο ήταν το ριζότο με ταρτάρ από μοσχάρι γάλακτος. Μία μεγάλη επιτυχία του σεφ Γιάννη Λιόκα! Επέμενα ότι πρέπει να το δοκιμάσει και η παρέα μου. Ηρθε όμως τόσο αλμυρό σαν παστό και μάλιστα το χοντρό αλάτι έτριζε στα δόντια σαν χώμα. Ενημερώσαμε τον σερβιτόρο, αλλά δεν υπήρξε ο επαγγελματισμός για να φέρουν άλλο πιάτο.

Από πάστα πήρα καρμπονάρα με τραγανό μπέικον και σπαγγέτι cacio e pepe (τυρί και πιπέρι). Τέλεια βρασμένα τα μακαρόνια, αλλά οι σάλτσες είχαν αρκετή λιπαρότητα με αποτέλεσμα μόλις πέσει λίγο η θερμοκρασία να κολλάνε και να μετατρέπονται σε άμορφη μάζα. Θέματα που συγχωρούνται σε ένα εστιατόριο τόσο καινούργιο. Αυτό που είναι κορυφαίο και αξεπέραστο είναι η τιραμισού του. Τόσο γλυκιά και ανάλαφρη κρέμα που μου έδινε την αίσθηση ότι έβαζα στο στόμα μου ένα σύννεφο πασπαλισμένο με κακάο.