«Η παρηγοριά είναι ο φίλος μας και ο έρωτας»

Ολα ξεκίνησαν από τούτο εδώ το γραφείο στα «ΝΕΑ» το καλοκαίρι που μας πέρασε. Ο Αλέξης Κυριτσόπουλος –ο δημιουργός εικόνων που άλλοι έχουν αγαπήσει από το εξώφυλλο του θρυλικού πλέον «Φορτηγού» του Διονύση Σαββόπουλου κι άλλοι από το δημοφιλές «Ενα παραμυθάκι για χειμώνα και καλοκαίρι» –δέχθηκε να γράψει ένα κείμενο για την καλοκαιρινή σειρά της εφημερίδας «Μάτια ερμητικά κλειστά» και θέμα της τα όνειρα. Το κείμενο για τεχνικούς λόγους δεν κατάφερε να δημοσιευτεί. Οσο όμως εκείνος περίμενε να το δει τυπωμένο στην εφημερίδα και σχεδίαζε τις διακοπές του άρχισε να κάνει εκείνο που αγαπά: να βουτά το πινέλο του στις νερομπογιές του και όσα είχε γράψει στο χαρτί να αποκτούν μορφή. Οταν το καλοκαίρι τελείωσε, είχε στα χέρια του τόσο υλικό ώστε να φτιάξει ένα μικρό λεύκωμα. Και του έδωσε τον τίτλο «Ερως στο παγκάκι». «Είναι μια ερωτική ιστορία. Ενα ζευγάρι που γνωρίζεται στο πάρκο, τα βρίσκει στο παγκάκι, κάνει όνειρα να πάει διακοπές, αλλά ματαιώνονται», μας λέει ο δημιουργός της ιστορίας που μοιάζει με παραμύθι. Κι αν η συνέχεια είναι γραμμένη, δεν είναι απολύτως σαφές αν πρόκειται για πραγματικότητα ή για ένα όνειρο που ζει ο ήρωάς της. «Και δεν μας αφορά», λέει ο Αλέξης Κυριτσόπουλος. «Πρόκειται για την αφήγηση επεισοδίων μιας περιπέτειας που λειτουργούν ως τραπουλόχαρτα. Μπορείς να τα βάλεις και με τη σειρά που θες, ώστε η ιστορία είτε να ανατρέπεται, είτε να αποκαθίσταται. Η δική μου εκδοχή καταλήγει αισιόδοξα, δηλαδή υπέρ της ζωής, λόγω του χαρακτήρα μου».

Περιέχει βιωματικά στοιχεία;

Ναι, αλλά είναι μια ιστορία που ξεπερνάει το βίωμα. Περιέχει και άλλες ιστορίες όχι δικές μου κι έτσι ξεπερνάει το προσωπικό και αφορά περισσότερους.

Σε μια εποχή που µας ταλανίζουν τόσο έντονα προβλήματα έχουμε χώρο για τον έρωτα;

Αν δεν έχουμε, θα είμαστε πολύ χειρότερα διότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο οικονομικά. Σε περιόδους κρίσης η παρηγοριά μας είναι ο φίλος μας, ο αγαπημένος μας, το παιδί μας. Αυτό δεν μας ζεσταίνει;

Στα χρόνια των διαδικτυακών γνωριμιών και της απέραντης μοναξιάς τελικά μήπως ο «Ερως στο παγκάκι» δεν είναι παρά ένα παραμύθι;

Δεν ξέρω πώς λειτουργούν τα ραντεβού μέσω facebook. Οταν ήμουν μαθητής υπήρχαν τα λευκώματα. Μπορεί να σε κέντριζε κάτι που είχε γράψει η «Μαρκησία» και να της απαντούσες ή να προέκυπτε μια σχέση από ένα ανώνυμο τηλεφώνημα. Το βασικό είναι –και γι’ αυτό τα παραμύθια υπάρχουν ακόμη –ότι η καρδιά σου χτυπάει επειδή κάτι θέλει. Μας ενδιαφέρει η ανάγκη. Και σε τελική ανάλυση μήπως υπάρχει σήμερα παγκάκι; Ο Ερως στο παγκάκι είναι ένα παραμύθι που μπορεί να μας συμβεί οποιαδήποτε στιγμή. Ενα τραγούδι για ερωτευμένους, για μελλοντικούς και για πρώην ερωτευμένους. Υπάρχει κάτι συμπαθητικό για όλους.

Στο φινάλε επιτίθεστε στα όνειρα που δεν υλοποιούνται. Γιατί;

Κάποια στιγμή η Λωξάντρα ενώ απλώνει τα ρούχα αρχίζει να βρέχει κι εκείνη βρίζει τα σύννεφα, τον Θεό… Με αυτή την έννοια τα βάζω με τα όνειρα που δεν γίνονται. Είναι ένα καταφύγιο από όπου σχεδιάζεις εκστρατείες, ταξίδια…

Το ζευγάρι που ονειρεύεται να περπατά στα σοκάκια του νησιού αγκαλιά ωστόσο δεν μένει στις σελίδες του μικρού λευκώματος τσέπης. Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου οι πρωτότυπες ακουαρέλες που το απεικονίζουν θα εκτεθούν στην γκαλερί Σκουφά.

Γιατί τη συγκεκριµένη ημερομηνία;

Επειδή είναι μια γιορτή που σνομπάραμε αρκετά χρόνια και ήρθε η στιγμή να την αποκαταστήσουμε. Μερικά πράγματα που τα θεωρούμε δείγμα καταναλωτισμού και εκφυλισμού της κοινωνίας, αν τα δούμε πιο νηφάλια είναι ωραία. Βγαίνουν για παράδειγμα καινούργια φλιτζάνια για τσάι. Μπορεί να υπάρχουν υπερβολές αλλά στη βάση υπάρχει μια ελευθερία, μια δημιουργικότητα για να γίνουν πράγματα που μας ομορφαίνουν τη ζωή. Κι αν ομορφαίνει η ζωή μπορούμε να κάνουμε πράγματα πιο ζωντανά, πιο δημιουργικά. Κι ο έρωτας είναι από αυτά.

Συχνά μας παιδεύει όμως…