Μισώ να το κάνω αυτό, αλλά πρέπει. Είναι η τακτική μερικών συναδέλφων μου να αναφέρουν στα κείμενά τους «όπως πρώτοι είχαμε γράψει» και άλλα τέτοια γραφικά, τα οποία όσο να πεις μου προκαλούν μια αποστροφή. Υποκύπτω στον πειρασμό όμως, διότι μόλις χθες περιέγραφα την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται το αριστερό, middle age πλέον, αγόρι Αλέξης, ο οποίος όπως φαίνεται έχει καταβληθεί ψυχολογικά από τις πιέσεις που δέχεται πανταχόθεν –και δεν κάνω πλάκα τώρα.

Εξ αυτού του λόγου, εκείνη η πανηγυρική εκδήλωση που προγραμματιζόταν για αύριο το απόγευμα στο Tae Kwon Do, με ομιλητή τον ίδιο για τα δυο χρόνια ΣΥΡΙΖΑ, ενημερώνω ότι δεν θα πραγματοποιηθεί.

Ενας δικός του μου είπε χθες το πρωί ότι δεν ήταν δα και τίποτε προγραμματισμένο, κάτι σκέψεις – εισηγήσεις κομματικών στελεχών (του γραμματέα Ρήγα προφανώς) ήταν όλο αυτό, για να δοθεί η εικόνα ενός ακμαίου κόμματος, αλλά τελικά δεν υλοποιήθηκε.

Εννοείται ότι είμαι συντετριμμένος με αυτή την εξέλιξη…

Πρέπει!

Ο συνεργάτης του middle age πλέον αγοριού Αλέξη, πάντως, μου συνέστησε να κρατήσω και μια «πισινή», μήπως αποφασιστεί ο εορτασμός να πραγματοποιηθεί δι’ άλλου τρόπου. Δηλαδή; ρώτησα.

Δεν γνωρίζω να σου πω, τον ξέρεις πώς είναι, μου απάντησε. Επιστρέφει απόψε από τη Μάλτα, οπότε αύριο (σήμερα δηλαδή) θα συζητήσουμε και θα δούμε.

Ε, ναι ρε γαμώτο, κρίμα είναι να περάσει στα «κουφά» η εθνική επέτειος! Εντάξει, δεν υλοποιήθηκε η δική μου πρόταση για τριήμερο εορτασμό με δημόσια αργία σε υπηρεσίες, σχολεία, ΟΤΑ κ.λπ. αλλά είναι δυνατόν να μη δοθεί η δυνατότητα στον λαό να αποθεώσει τον ηγέτη του και να τον ευχαριστήσει δι’ αυτού του τρόπου ανθ’ ων έπραξεν και συνεχίζει να πράττει υπέρ της χώρας;

Θλίψη μέρος 2ο

Οπως ήταν λογικό και αναμενόμενο για έναν τύπο σαν κι εμένα, που κάτι τέτοια τον ιντριγκάρουν, αναζήτησα τον πραγματικό λόγο της ματαίωσης της ομιλίας του προέδρου Αλέξη στην πανηγυρική εκδήλωση που προγραμματιζόταν για αύριο το απόγευμα στο Tae Kwon Do.

Πηγή μου στο κόμμα της χαράς, άνθρωπος με ανεπτυγμένο το αίσθημα του ηρωισμού (για να μου μιλάει, εδώ που τα λέμε…) με ενημέρωσε ότι στη ματαίωση έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι η πανελλαδική εκστρατεία, την οποία αποτόλμησαν καμιά δεκαπενταριά ηρωικοί (το αναγνωρίζω…) υπουργοί και υφυπουργοί της κυβέρνησης την περασμένη εβδομάδα, πήγε εντελώς άπατη. Μίλησαν σε άδειες αίθουσες παρουσία ελάχιστων οπαδών – ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ και δεν κατάφεραν («μεταφράζω» τα λεγόμενά του αυτή τη στιγμή, όπως είναι λογικό) να συγκινήσουν τις τοπικές κοινωνίες.

Κατά την ίδια πηγή μου, κρίθηκε «παρακινδυνευμένο» να οργανωθεί η εκδήλωση στο στάδιο του Φαλήρου, δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ.

Και φυσικώ τω λόγω, ματαιώθηκε.

Δακρύζω…

Συλλεκτικό

Αλλά ένα 16σέλιδο (καλοτυπωμένο, καλοπληρωμένο, που αποπνέει άνεση τουλάχιστον περί τα οικονομικά…), συμβολή στον πανελλήνιο (ή και πανευρωπαϊκό) εορτασμό για τα δύο χρόνια της πρώτη φορά Αριστεράς στην εξουσία, με τα γνωστά, όπως όλοι γνωρίζουμε, και οι περισσότεροι εξ ημών και υμών, από πρώτο χέρι, αποτελέσματα, το εξέδωσε, πληροφορήθηκα, η Κουμουνδούρου. Είναι λέει (γιατί εγώ δεν κατάφερα να το πάρω –προφανώς έχει γίνει ανάρπαστο λόγω της τρομερής επιτυχίας του κυβερνητικού έργου) ένας αναλυτικός απολογισμός των κυβερνητικών πεπραγμένων ανά τομέα και εκδόθηκε για να μπορέσει ο λαός να έχει μια συνοπτική εικόνα για το πόσα «κατάφεραν» οι άνθρωποι και εμείς «απολαμβάνουμε» θέλοντας και μη. Εκόντες άκοντες που έλεγαν παλιά οι δημοσιογράφοι και οι λόγιοι, σε όμορφα ελληνικά.

Το φυλλάδιο, το οποίο προφανώς είναι collector’s item, συστήνω όπου το βρείτε κρατήστε το, διότι σε λίγο καιρό αυτά όλα που αναφέρονται εκεί θα τα βλέπουμε και θα γελάμε…

Κακοπιστία

Και χθες μου επανέλαβαν –βρε μανία… –ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα στις σχέσεις του προέδρου Αλέξη με τον υπουργό του των Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο. Μάλιστα, όπως ήταν αναμενόμενο, τα έριξαν στη Νέα Δημοκρατία για ό,τι διέρρευσε στον Τύπο.

Το βράδυ, λέει, της συζήτησης στη Βουλή για την Εξεταστική για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ, ο Κικίλιας πήγε στην αίθουσα των δημοσιογράφων του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ και «αποκάλυψε» ότι ο Τσακαλώτος έχει πλακωθεί με τον Τσίπρα και δεν μιλάνε. Λίγο αργότερα ένας συνεργάτης του γραφείου Τύπου της ΝουΔού έκανε μια ανάλογη «ενημέρωση» στο κατάμεστο εκείνο το βράδυ καφενείο της Βουλής. Γεγονός που εξανάγκασε τον εκπρόσωπο Τζανακόπουλο να σπεύσει και αυτός στην αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών και να ενημερώσει με τη σειρά του τους δημοσιογράφους ότι δεν συμβαίνει κάτι μεταξύ Τσακαλώτου – Τσίπρα και πως συνεργάζονται αρμονικά. Αλλά οι κακόπιστοι δημοσιογράφοι δεν τον άκουσαν και μετέδωσαν την πρώτη εκδοχή.

Τόσο απλά…

(Εγώ τώρα που δεν ήμουν εκεί, και τα περί κρίσης στις σχέσεις των δυο ανδρών μού τα μετέφερε σοβαρή κυβερνητική πηγή, εννοείται ότι δεν πιστεύω τίποτε από όλα αυτά. Μεταξύ μας και ουδείς άλλος…)

«Αλλο» λεξικό

Οι δημοσιογράφοι γράφουν. Μονίμως. Και όταν δεν γράφουν σε εφημερίδες, γράφουν βιβλία. Ενας δικός μας λοιπόν, φίλος από τα παλιά, ο Γιάννης Βλαστάρης, που διέπρεψε στην «Ελευθεροτυπία» επί σειρά ετών, εξέδωσε προ ημερών πόνημα πρωτότυπο, υπό τον τίτλο «Λεξικό χωρίς γραβάτα». Σε αυτό καταγράφει και επεξηγεί, συνοδεία και του απαραίτητου φωτογραφικού υλικού, 350 λέξεις που έχουν εισβάλει και εγκατασταθεί στον δημόσιο λόγο λόγω κρίσης και έχουν ως στόχο –όπως τονίζει –«να αντικαταστήσουν κάποιες άλλες, αρνητικά φορτισμένες, ή να παραμορφώσουν την ίδια τη σημασία τους ώστε να γίνουν εύπεπτη τροφή στην κοινή γνώμη (…) με αποτέλεσμα μια επικοινωνιακή Βαβέλ στην πολιτική ρητορική, τα ΜΜΕ, τις καθημερινές κουβέντες και τον τρόπο σκέψης μας».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός.
Δύσκολο στοίχημα

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς και όχι τυφλωμένοι από τις συγκυρίες που συνθέτουν τη σημερινή πολιτικοοικονομική πραγματικότητα, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά στα επτά – οκτώ χρόνια που η χώρα χειμάζεται από την οικονομική κρίση, που παρατηρείται το φαινόμενο της κόπωσης κυβέρνησης, πολιτικών δυνάμεων και κοινωνίας σε σχέση με τις επίμονες απαιτήσεις των δανειστών.

Οπως οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι αυτό που παρατηρείται τώρα με την άρνηση των δανειστών να κλείσουν τη β’ αξιολόγηση, ώστε η χώρα να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, δεν είναι κάτι καινούργιο. Εκείνοι, μακριά από την ελληνική πραγματικότητα και ταυτισμένοι με τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των χωρών από τις οποιες προέρχονται, πιστεύουν ότι αυτά που ζητούν μπορούν διαμιάς να γίνουν, αλλά δεν γίνονται διότι εμείς εδώ είμαστε οκνηροί, πονηροί και εν πολλοίς μπαταχτσήδες.

Αλλά σε μια χώρα στην οποία και μόνο όροι όπως «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» ή «ρύθμιση στην αγορά εργασίας» μπορεί να προκαλέσουν «πυρετό» και παρατεταμένες αντιδράσεις, είναι, θεωρώ, απολύτως δικαιολογημένη η στάση που τηρεί η κυβέρνηση. Με όρους ποδοσφαιρικούς, προσπαθεί με «τσούκα τσούκα μπολ» να κρατήσει το «μηδέν» στην εστία της, μήπως και βαρεθούν οι άλλοι και τα παρατήσουν.

Από την άλλη πλευρά, όμως, με τον τρόπο αυτόν το μόνο που καταφέρνει η κυβέρνηση, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες που προηγήθηκαν της σημερινής στην «διαχείριση» της κρίσης, είναι να σπρώχνει το πρόβλημα προς τα πίσω. Στόχος της προφανώς είναι η παράταση να εμπλέξει τη διαπραγμάτευση στις απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις που από τον επομενο μήνα θα αρχίσουν να διεξάγονται στην Ευρώπη και να εξαναγκάσει τον σκληρό πυρήνα της ΕΕ να της παραχωρήσει την περιβόητη πολιτική λύση, ώστε να μην υποχρεωθεί να λάβει τα μέτρα που έχει δεσμευθεί ότι θα υλοποιήσει. Πρόκειται για ένα δύσκολο στοίχημα ασφαλώς. Που επιτείνεται απο την αβέβαιη πολιτική πραγματικότητα που διανύει η χώρα. Οσες πιθανότητες επιτυχίας μπορεί να έχει αυτή η στρατηγική άλλες τόσες νομίζω ότι έχει να πέσει σε τοίχο.

Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη η διαπραγμάτευση να κλείσει τώρα, ώς τις 20 Φεβρουαρίου. Πριν ξεκινήσουν οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη, που μπορεί να φέρουν ανεπιθύμητες εκπλήξεις για μας…

Τελευταία Νέα