Το αφήγημα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες εβδομάδες είναι απλουστευτικό. Θέλοντας να φέρουν την Ευρώπη στα μέτρα τους, επισημαίνουν συνεχώς ότι είναι ορατός ο κίνδυνος της κατάρρευσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος –όχι ότι έχουν καμία ιδιαίτερη πρεμούρα, βέβαια, αν συμβεί.
Πότε θα επέλθει το μοιραίο; Αν υπάρξει επιμονή από την πλευρά των εταίρων για ψήφιση πρόσθετων μέτρων από την ελληνική κυβέρνηση.
Συγγραφέας του αφηγήματος είναι ο υπουργός Οικονομικών. Πριν από λίγες εβδομάδες ο Τσακαλώτος σημείωνε στον βρετανικό ιστότοπο Οpen Democracy ότι για τη σημερινή κατάσταση της Ευρώπης ευθύνονται οι δεξιές κυβερνήσεις αλλά και κεντροαριστεροί πολιτικοί τύπου Μπλερ, Σρέντερ και Σημίτη που ομνύουν στην τήρηση των κανόνων που έχουν συμφωνηθεί.
Ο Τσακαλώτος στο πόνημά του εκτιμούσε ότι η τήρηση των κανόνων κάνει τους πολίτες του Βορρά να κουράζονται με τη διάσωση των χωρών του Νότου, οι οποίες εμφανίζονται αδύναμες ή απρόθυμες να συμμορφωθούν με τους κανόνες. Στη βάση αυτής της ανάλυσης, το σκεπτικό του έλληνα υπουργού Οικονομικών είναι ότι πρέπει να αναθεωρηθούν οι πολιτικές που έχουν ως προτεραιότητα τον πληθωρισμό και τα ελλείμματα με αυτές που προτάσσουν την τόνωση της ανάπτυξης και τη μείωση της ανεργίας. Γενικώς και αορίστως, δηλαδή.
Επί της ουσίας, ο Τσακαλώτος «ντύνει» με το κύρος του καθηγητή της Οξφόρδης που έχει εντρυφήσει στον μαρξισμό τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκε στη χρεοκοπία η Ελλάδα. Κακώς, λέει, τηρούνται οι κανόνες. Για ποιον λόγο θα πρέπει να δίνουμε λογαριασμό για το πώς αξιοποιούμε τα χρήματα που μας δανείζουν οι εταίροι; Προφανώς θα ήθελε ο Τσακαλώτος να είναι υπουργός στα χρόνια της ευφορίας και του πάρτι. Ποιος δεν θα ήθελε, άλλωστε. Τότε που γίνονταν κατά χιλιάδες οι προσλήψεις στο Δημόσιο. Τότε που ο δανεισμός ξέφευγε κάθε ορίου. Τότε που παίρναμε τα κοινοτικά προγράμματα και τα ΕΣΠΑ και τα «αξιοποιούσε» ο κάθε υπουργός στην περιφέρειά του και κατ’ επέκταση στην πελατεία του. Τότε που κατ’ εξακολούθηση κοροϊδεύαμε τους εταίρους μας με ψευδή στοιχεία για την οικονομία, με αποκορύφωμα την περίοδο 2007-2009.
Και βεβαίως, τροφοδοτεί εμμέσως το βασικό θεώρημα του υπαρκτού ελληνισμού. Οτι για τα δεινά μας πρέπει να αναζητήσουμε φταίχτες αλλού. Η κόλαση είναι άλλοι, εν προκειμένω οι Τούρκοι, οι Αγγλοι, οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί, το ΔΝΤ. Ποτέ δεν φταίμε εμείς. Τι ανάδελφο έθνος θα ήμασταν, άλλωστε;