Αναζήτηση
Το όνομά του είναι Αϊμάν αλλά το ζευγάρι που τον αγόρασε για 500 δολάρια τον φώναζε Αχμεντ.
Μέλη του Ισλαμικού Κράτους σκότωσαν ή σκλάβωσαν τους συγγενείς του μικρού Αϊμάν όταν καταδίωκαν την θρησκευτική μειονότητα των Γιαζίντι, στην οποία ανήκε το παιδί. Κατόπιν πούλησαν το 4χρονο σε ζευγάρι μουσουλμάνων, την Ουμ και τον Αμπου Αχμεντ.
Επί 18 μήνες ο μικρός έζησε με τους θετούς γονείς του. Οι συγγενείς του υπέθεταν ότι ήταν νεκρός, ένας από τους χιλιάδες Γιαζίντι που αγνοούνταν αφότου οι τζιχαντιστές κατέλαβαν τα εδάφη τους και κατάστρεψαν τα χωριά τους. Ο ΟΗΕ έχει χαρακτηρίσει γενοκτονία την σφαγή αυτής της μειονότητας.
Οταν οι ιρακινές δυνάμεις ανακατέλαβαν την ανατολική Μοσούλη και τη γύρω περιοχή, την περασμένη εβδομάδα, βρήκαν τον Αϊμάν και τον επέστρεψαν στην οικογένειά του. Η επανένωση σκόρπισε χαρά στους συγγενείς του παιδιού, αλλά ο χωρισμός του από τους ανθρώπους που έμαθε να αποκαλεί γονείς έφερε νέα θλίψη.
Μιλώντας σε δημοσιογράφους του πρακτορείου Reuters από το σπίτι του στη Ρασιντίγια, στα βόρεια της Μοσούλης, ο Αμπου Αχμεντ έδειξε τις φωτογραφίες του παιδιού στο κινητό τηλέφωνό του: «Εδώ κάνει ποδήλατο. Εδώ είναι στο χολ μας. Εδώ, έπαιζε με το μηχάνημα γυμναστικής».
«Ελα, θα είσαι το παιδί μου… »
Τα παράθυρα στη μονοκατοικία του ζεύγους, στην ανατολική όχθη του Τίγρη, έχουν σπάσει από έκρηξη που κατέστρεψε το σπίτι του γείτονα, άλλη μια ένδειξη των σφοδρών μαχών που δόθηκαν στην περιοχή και θα συνεχιστούν όταν ο στρατός επιτεθεί στη δυτική πλευρά της πόλης, που ελέγχεται ακόμη από τους τζιχαντιστές.
Ο Αμπου Αχμεντ άδειασε μια κούτα στο κρεβάτι όπου κοιμόταν ο Αϊμάν: αυτοκινητάκια, τουβλάκια και ένα παιδικό βιβλίο για να μάθει ο μικρός αραβικά.
Ηταν ιδέα της Ουμ Αχμεντ να τον υιοθετήσουν. Το ζευγάρι δεν είχε αποκτήσει παιδιά και εκείνη άκουσε ότι το Ισλαμικό Κράτος πουλούσε ορφανά στην πόλη Τελ Αφαρ, περίπου 40 χιλιόμετρα δυτικότερα. «Ο στόχος μου ήταν να κερδίσω την εύνοια (του Θεού). Για να είμαι ειλικρινής, ήθελα να του διδάξω τη θρησκεία μας, το Ισλάμ», είπε η γυναίκα, καλυμμένη πίσω από μαύρο νικάμπ που άφηνε να φαίνονται μόνο τα μάτια της.
Ο σύζυγός της, δημόσιος υπάλληλος, διαφωνούσε αλλά δεν μπόρεσε να την μεταπείσει: η Ουμ πήγε μόνη της και πήρε το αγόρι από «ορφανοτροφείο» των τζιχαντιστών, αφού πλήρωσε με τα χρήματα που είχε βγάλει εργαζόμενη ως δασκάλα. Μολονότι το παιδί έκλαιγε και δεν ήθελε να την ακολουθήσει, εκείνη τον καλόπιασε: «Ελα, θα είσαι το παιδί μου. Θα ζούμε μαζί και θα σου αγοράσω ό,τι θέλεις».
Σταδιακά, συνήθισε τους θετούς γονείς του που τον δίδαξαν αραβικά, αντί για την κουρδική διάλεκτο που μιλούν οι Γιαζίντι. Ελεγαν στους γείτονες ότι είναι ανιψιός τους και ότι τον είχαν αναλάβει αυτοί. Τον έγραψαν στο σχολείο με το όνομα Αχμεντ Σαρίφ, αλλά τον περισσότερο καιρό ο μικρός έμενε κλεισμένος στο σπίτι.
«Ηταν πραγματικά έξυπνος. Του έμαθα να προσεύχεται. Ξέρετε πόσο από το Κοράνι είχε αποστηθίσει;» είπε η γυναίκα.
Ρωτούσε τι απέγινε η οικογένειά του
Οι Αχμεντ ισχυρίζονται όμως ότι δεν ήθελαν να ξεχάσει ο Αϊμάν ποιος είναι και τον ενθάρρυναν να μιλάει για τη ζωή στο χωριό του, το Χαρντάν. Αλλά ταυτόχρονα τον προειδοποιούσαν να μην λέει σε κανέναν ότι ήταν Γιαζίντι.
Το Ισλαμικό Κράτος επέβαλε τη δική του, ακραία εκδοχή του Ισλάμ στη Μοσούλη: απαγόρευσε το τσιγάρο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, υποχρέωσε τους άνδρες να αφήσουν γένια και τις γυναίκες να καλύπτονται από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Οι Γιαζίντι, που δεν είναι ούτε χριστιανοί, ούτε μουσουλμάνοι, θεωρούνταν «σατανιστές».
Κάποιες φορές ο Αϊμάν ρωτούσε τι απέγινε η οικογένειά του αλλά η Ουμ και ο Αμπου Αχμεντ δεν ήξεραν να του απαντήσουν. Το μόνο που γνώριζαν ήταν ότι έφηβη αδελφή του είχε γίνει σκλάβα τζιχαντιστή στο Τελ Αφαρ. Ο άνδρας αυτός την είχε πάει αρκετές φορές να επισκεφθεί το παιδί αλλά πλέον τα ίχνη του κοριτσιού έχουν χαθεί. Αγνωστο παραμένει και πού βρίσκεται ετεροθαλής αδελφός που πουλήθηκε επίσης από το ίδιο «ορφανοτροφείο» πριν από τον Αϊμάν.
Οταν οι Ιρακινοί στρατιώτες έφτασαν στη Ρασιντίγια, άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι για τον Αϊμάν. Αξιωματικός έλαβε την πληροφορία ότι ένα αγόρι Γιαζίντι βρισκόταν εκεί και έστειλε τους άνδρες του να το πάρουν. Το ζευγάρι δεν είχε άλλη επιλογή παρά να τον παραδώσει.
Βίντεο από την στιγμή του χωρισμού τους δείχνει τον Αϊμάν να κλαίει, γαντζωμένος από την Ουμ Αχμεντ. Στο βίντεο, που έδωσε στο πρακτορείο Reuters φιλανθρωπική οργάνωση η οποία ακολουθεί τον ιρακινό στρατό, ακούγεται η γυναίκα να παρακαλεί τους στρατιώτες: «Αφήστε τον μου για λίγο» εκλιπαρεί και μετά προσπαθεί να τον παρηγορήσει, καταπνίγοντας τη δική της θλίψη. «Θα πας να δεις τη μητέρα σου τώρα… και όταν μεγαλώσεις θα έρθεις να με ξαναβρείς», του λέει.
Αγνοούνται οι γονείς του…
Οι γονείς του Αϊμάν και οι περισσότεροι άλλοι συγγενείς του αγνοούνται. Ομως η γιαγιά του και ένας θείος ζουν σε έναν από τους καταυλισμούς όπου εκτοπίστηκαν οι Γιαζίντι, σε απόσταση περίπου 50 χιλιομέτρων από τη Ρασιντίγια. Ο Σαμίρ Ράσο Χάλαφ νόμιζε ότι ο ανιψιός του ήταν νεκρός, μέχρι που είδε ανάρτηση στο Facebook, στις 28 Ιανουαρίου, στην οποία σημειωνόταν ότι είχε βρεθεί ένα παιδί που ονομαζόταν Αϊμάν Αμίν Μπαρακάτ. «Εμεινα άφωνος. Είναι θαύμα. Επέστρεψε από τους νεκρούς» είπε.
Το ίδιο βράδυ, ξαναβρέθηκαν. Σε βίντεο της επανένωσης, το οποίο έδωσαν στο Reuters οι στρατιώτες που συνόδευαν το παιδί, η γιαγιά του χτυπιέται επανειλημμένα στο κεφάλι μόλις τον βλέπει, τον αρπάζει και ουρλιάζει, χωρίς να μπορεί να το πιστέψει. «Ολοι κλάψαμε» είπε ο ταγματάρχης Ουάτικ Αμτζαντ Ναάταρ.
Τη νύχτα, ο Αϊμάν παρακαλούσε να γυρίσει πίσω στην Ουμ Αχμεντ. Ομως οι δημοσιογράφοι που τον επισκέφθηκαν αυτήν την εβδομάδα διαπίστωσαν ότι ήταν χαρούμενος και ήρεμος. Οταν τον ρώτησαν αν ήταν ευτυχισμένος με τους θετούς γονείς του, απάντησε «ναι» και όταν τον ρώτησαν αν χαίρεται που γύρισε πίσω στην πραγματική οικογένειά του, απάντησε επίσης «ναι».
Ο θείος του δήλωσε ικανοποιημένος που οι Αχμεντ τον κράτησαν ασφαλή και υγιή και ευγνώμων που, σε αντίθεση με πολλά άλλα παιδιά Γιαζίντι, δεν τον ανάγκασαν να εκπαιδευτεί στα όπλα ή να πολεμήσει. Ταυτόχρονα όμως έχει θυμώσει επειδή το ζευγάρι δεν προσπάθησε να βρει τους συγγενείς του μικρού και δεν τους επιτρέπει να του μιλήσουν. «Δεν τους αναφέρουμε, έτσι θα τους ξεχάσει», είπε.
Η Ουμ Αχμεντ από την άλλη θέλει να πιστεύει ότι ο Αϊμάν θα θυμάται: «Ελπίζω ότι θα γυρίσει», είπε.
