Το μουσείο των δεσμωτών

Μια νέα εξέλιξη έρχεται να προστεθεί στην αξιοποίηση του ευρύτερου χώρου στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, η επίσημη παράδοση του οποίου στο ελληνικό Δημόσιο αναμένεται στις 23 Φεβρουαρίου. Ενα in situ μουσείο που θα φέρει, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, την υπογραφή του Ρέντσο Πιάνο, φαίνεται πως θα φιλοξενήσει μελλοντικά το εύρημα του ομαδικού τάφου με τους 80 δεσμώτες από την εποχή του Κυλώνειου Αγους που εντοπίστηκε το 2016 στη διάρκεια των εργασιών κατασκευής του ΚΠΙΣΝ στην περιοχή της Εσπλανάδας. Οπως δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Θεόδωρος Μαραβέλιας, διευθυντής Τεχνικού Τμήματος του Ιδρύματος Στ. Νιάρχος, σχετικά με τη χορήγηση δωρεάς για την κατασκευή ενός μουσείου στο σημείο εύρεσης, ο ιταλός αρχιτέκτονας αποδέχτηκε σχετικό αίτημα του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού. Σύμφωνα με αυτό, το γραφείο του καλείται να μελετήσει τον σχεδιασμό του μουσείου ώστε να εναρμονιστεί μορφολογικά με το σύνολο του έργου του στο ΚΠΙΣΝ. Το εύρημα, που συμπεριελήφθηκε στα 10 σημαντικότερα αρχαιολογικά γεγονότα της περασμένης χρονιάς από το αμερικανικό περιοδικό «Archaeology» (μαζί με τον σκελετό του Ναυαγίου των Αντικυθήρων), δημιουργεί σύνθετες διαδικασίες για τη δημιουργία του μουσείου. Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του τεχνικού τομέα του ΚΠΙΣΝ, «ο Ρέντσο Πιάνο έχει αποδεχτεί το αίτημα και τώρα εξετάζονται όλες οι παράμετροι για να ωριμάσει αυτή η υπόθεση». Την εποχή που χρονολογείται το πολυάνδριο (ομαδικός τάφος), δηλαδή την περίοδο 650-625 π.Χ., ο Κύλων είχε καταλάβει την Ακρόπολη με σκοπό να εκτοπίσει τον τύραννο των Αθηνών Μεγακλή (632 π.Χ.). Η συμφωνία που είχε συνάψει οι ηττημένοι που είχαν προσφύγει ως ικέτες στην Αθηνά να αποχωρήσουν παραδίδοντας τα όπλα τους αθετήθηκε. Σφαγιάστηκαν και η ανόσια πράξη έμεινε στην Ιστορία ως Κυλώνειον Αγος. «Δεν είναι απλώς ένας αρχαιολογικός χώρος» προσθέτει η Στέλλα Χρυσουλάκη, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων, επικεφαλής των ανασκαφών στο ΚΠΙΣΝ. «Είναι χώρος ταφής (ίσως και εκτέλεσης) που δίνει τη χροιά του ιστορικού τόπου και με αυτή την έννοια είναι υποχρεωτικό να «εγκλωβίσει» τα αρχαία εκεί ακριβώς που βρέθηκαν».