Για να το έχουμε καθαρό: Η Ελλάδα διεξάγει τη μεγαλύτερη θαλάσσια επιχείρηση διάσωσης προσφύγων. Με μια Τουρκία απόλυτα ασταθή και απρόβλεπτη. Σε έναν ρημαγμένο μνημονιακό τοπίο με αδυνατισμένο κοινωνικό ιστό. Με μικρές ή μηδαμινές βοήθειες από τους γύρω. Και με ροές που σχεδόν μετασχηματίζουν όλη την Ευρώπη ιστορικά, ανθρωπολογικά, δημογραφικά. Ταυτόχρονα, οι ροές –για να μην ξεχνιόμαστε –δεν είναι κάτι ουδέτερο. Ενας αριθμός στατιστικός. Είναι άνθρωποι που ζητούν άσυλο. Βοήθεια. Που βλέπουν τις χώρες τους να διαμελίζονται ή να αποσυντίθεται –και με τεράστια ευθύνη της Δύσης.
Παράλληλα με τις ροές προσφύγων δοκιμάζονται όλες οι παλιές συνταγές, ιδεοληψίες και συμπτώματα του λαού μας. Προφανώς, οι ρατσιστές είναι εδώ αλλά δεν δίνουν τον τόνο. Πολύ περισσότερο, η ξενοφοβική λογική δεν έχει αποκτήσει εδώ κρατική υπόσταση όπως στην Ουγγαρία. Λαός φιλόξενος και φτωχός, οι Ελληνες σήμερα κρατούν αξιοθαύμαστη στάση στις εσχατιές της χώρας.
Στο νέο λεξικό του παραπάνω ιστορικού γεγονότος –που βρίσκεται σε εξέλιξη –ο δημόσιος λόγος συμπεριέλαβε εδώ κι έναν χρόνο τον όρο «αλληλέγγυοι». Συχνά γίνεται μια παρανόηση με αυτό. Για παράδειγμα, πολλοί μπερδεύουν την ταξική ή κοινωνική αλληλεγγύη με τους επαγγελματίες των ΜΚΟ. Με τους πρώτους μπορεί κάποιος να έχει πολλές αντιρρήσεις, αλλά αποτελούν εδώ και μια εικοσαετία την πιο ανιδιοτελή πλευρά της Αριστεράς. Συχνά με προσωπικό κόστος, τρώνε ώρα, χρόνο πλάι στους πρόσφυγες. Οργανώσεις και συλλογικότητες. Οι ΜΚΟ πάλι, συχνά βιομηχανίες ανθρωπισμού και διαχειριστές ροών χρημάτων, είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Θα χρειαστεί πάντως να πούμε όσοι έχουμε πάει ή επισκεφθεί hotspots και κέντρα κράτησης πως οι ΜΚΟ επιτελούν ένα έργο όπου το κράτος ή οι δομές του δεν επαρκούν.
Ολα τα παραπάνω είναι υπό την επιστασία του αρμόδιου υπουργού. Σωστά η κυβέρνηση προέβλεψε και θέσπισε χαρτοφυλάκιο για τη μετανάστευση. Και σωστά σήμερα ένας αξιοπρεπής και ικανός άνθρωπος το χειρίζεται: ο κύριος Μουζάλας. Οι χθεσινές όμως εικόνες στο Ελληνικό και οι δηλώσεις του μόνο ως άστοχες μπορούν να περιγραφούν. Η ισοπέδωση των αλληλέγγυων όλων κάτω από τον όρο «υποκινούμενοι» αδικεί και τον ίδιο και την αλληλεγγύη που επιδεικνύουν δεκάδες συμπολίτες μας. Αν ψάχνει «υποκίνηση», ας θυμάται πως για κάποιους η υπόθεση της αλληλεγγύης παραμένει ψηλά στον κώδικα αξιών τους. Η μόνη υποκίνηση είναι η εικόνα στα κέντρα κράτησης. Και βέβαια, είναι τουλάχιστον μελαγχολικό ένα κόμμα που πρωταγωνίστησε για χρόνια στις υποθέσεις προσφύγων να οικειοποιείται με τόση ευκολία τα επιχειρήματα των συντηρητικών πολιτικών του αντιπάλων.
Τελευταία Νέα