Μπορεί οι εταίροι και δανειστές να μη χόρεψαν με τα νταούλια, να γέλασαν με τις υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα ότι θα σκίσει τα Μνημόνια, να πήγαν στο τρίτο Μνημόνιο τη χώρα μετά το φιάσκο της δήθεν περήφανης διαπραγμάτευσης. Ωστόσο, δεν διέγραψαν την Ελλάδα από την ευρωπαϊκή τροχιά –ακόμα κι όταν θα μπορούσαν να το κάνουν. Και συνέχισαν να ζητούν μεταρρυθμίσεις, προς την κατεύθυνση του εξορθολογισμού της οικονομίας.
Πίστεψαν οι εταίροι ότι είχαν να κάνουν με αξιόπιστους συνομιλητές. Και προσπάθησαν –μαζί με την εξειδίκευση μέτρων που θα επέτρεπαν τη δεύτερη αξιολόγηση, ώστε η ελληνική οικονομία να μπει σε τροχιά που θα οδηγούσε σε έξοδο στις αγορές –να κάνουν το ελληνικό χρέος μερικώς αναχρηματοδοτήσιμο.
Μάταιος κόπος. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αρκέστηκε, αντί συγκεκριμένων επιλογών, στην κωλυσιεργία και στη ρητορική της αντιπαλότητας. Στραγγίζοντας φορολογικά τους επιχειρηματίες και τους ιδιώτες εργαζομένους, κατάφερε απλώς να εδραιώσει και να συντηρεί κομματικούς μηχανισμούς στο κράτος.
Δεν είναι ακριβώς αυτό που της είχε αναθέσει ο ελληνικός λαός. Αντί να βρει λύσεις που θα έβγαζαν τη χώρα από την κρίση, η κυβέρνηση συνεχίζει να πορεύεται στην αβεβαιότητα, πότε παριστάνοντας ότι κάνει πολιτική διαπραγμάτευση, πότε επινοώντας φανταστικούς ή πραγματικούς εχθρούς.
Αλλά η χώρα δεν μπορεί να είναι άλλο στον αέρα. Η κυβέρνηση δεν μπορεί άλλο να κωλυσιεργεί. Χρειάζεται υπεύθυνη πολιτική –και μια ηγεσία που να μπαίνει με θάρρος μπροστά, όχι να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της.
Τελευταία Νέα