Τα λάθη θεωρούνται αντικλείδια που ανοίγουν τις πόρτες της γνώσης. Οχι για όλους. Παρά μόνο γι’ αυτούς που την αναζητούν.

Ο Αετός του ΠΑΟΚ χρειάστηκε να περάσει πολλές συμπληγάδες, να τραυματιστεί στην ουρά και στα φτερά του, κινδύνευσε να κατακρημνιστεί πριν βγει στο ξέφωτο.

Τώρα πετά ήρεμος και δυνατός. Με αυτοπεποίθηση, με στόχους. Τον Νοέμβριο ο ΠΑΟΚ βρέθηκε σε σταυροδρόμι. Προπονητής ή ποδοσφαιριστής; Η πυξίδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο δείχνει σχεδόν πάντα προς την κατεύθυνση αυτού που κρατά τα ηνία. Είναι ο αναλώσιμος, ο αποδιοπομπαίος τράγος, το εύκολο θύμα, ο μονομάχος στην αρένα με αντιπάλους τα θηρία.

Επιδεικνύοντας μία πρωτόγνωρη ωριμότητα που δεν έχει εκτιμηθεί ακόμα σωστά απ’ όλους τους πυλώνες του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι ηγέτες του συλλόγου γύρισαν την πυξίδα προς την αντίθετη πλευρά. Στήριξαν τον προπονητή τους, τον Βλάνταν Ιβιτς, όχι με λόγια αλλά με έργα. Τον κατέστησαν απόλυτο αφεντικό στα αποδυτήρια, στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.

Στα άδυτα της Τούμπας ο Σέρβος επέβαλε τον φόβο αλλά και τον σεβασμό. Η συστολή ένωσε τους παίκτες και το αμφίβολο μέλλον τους έβαλε φτερά στα πόδια.

Ο ΠΑΟΚ έγινε άλλη ομάδα. Από φόβο; Ισως. Αλλωστε, σε αυτό το συναίσθημα έχουν επενδύσει οι μεγαλύτεροι προπονητές. Μουρίνιο, Κόντε, Γκουαρντιόλα. Εντέλει, στον αθλητισμό το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει.

Τελευταία Νέα