Όταν το 1987 ανέλαβα πρώτη φορά δημόσιο αξίωμα και με απόφαση του Υπουργικου

Συμβουλίου διορίστηκα διοικητής του ΙΚΑ, αποφάσισα ότι θα είμαι πιστός στην τήρηση της

νομιμότητας, όχι μόνο γιατί η τήρηση των νόμων είναι υποχρέωση κάθε πολίτη και

ιδιαίτερα κάθε δημόσιου λειτουργού αλλά και γιατί από τις εμπειρίες μου ως δικηγόρος

γνώριζα ότι η νομιμότητα, όταν παραβιάζεται, έχει την τάση να εκδικείται. Είχα, σχεδόν

αμέσως μόλις ενημερώθηκα στοιχειωδώς, δώσει αυστηρές εντολές για κυνήγι των

μεγαλοοφειλετών, που ήταν ως επί το πλείστον κακόπιστοι.

Κι όμως ομολογώ ότι παρανόμησα δύο φορές, λόγω εξαιρετικών περιπτώσεων.

Η μία αφορούσε την «ΑΥΓΗ», η οποία όφειλε στο ΙΚΑ εκατό εκατομμύρια (100.000.000)

δραχμές. Η αρμόδια διεύθυνση εσόδων του ΙΚΑ δεν μπορούσε να κάνει πια υπομονή γιατί

κινδύνευε, όχι μόνο με πειθαρχικές κυρώσεις αλλά και με ποινικές διώξεις. Ενημέρωσε

λοιπόν τον εκδότη της εφημερίδας ότι θα προχωρήσει σε αναγκαστικά μέτρα, που

περιελάμβαναν και την προσωποκράτηση.

Εκδότης της Αυγής ήταν τότε ο Λευτέρης Βουτσάς, τον οποίον γνώριζα γιατί είχαμε πάει κι οι δύο ως προσκεκλημένοι στο πρώτο

συνέδριο του Πορτογαλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος το 1976. Ήλθε λοιπόν και με είδε. Του

είπα, τον παρεκάλεσα μάλιστα, ότι το μόνο που μπορώ να κάνω κι αυτό παρανομώντας,

ήταν να τους αφήσω να πληρώνουν τουλάχιστον τα τρέχοντα, διότι αλλιώς το χρέος θα

έφτανε σε απίστευτα ύψη ενώ ο ίδιος θα κινδύνευε να καταδικαστεί για υπεξαίρεση.

Αρνήθηκε όμως κάθε πιθανότητα καταβολής.

Προβληματίστηκα πολύ, αλλά πώς μπορούσα εγώ, που είχα κάνει έξι μήνες σε σκληρή

απομόνωση στη φυλακή Χαλκίδας με το Λεωνίδα Κύρκο, να κλείσω την Αυγή, που την είχε

κλείσει αμέσως μετά το πραξικόπημα η Χούντα ; Αποφάσισα λοιπόν να παρανομήσω.

Κάλεσα τον αρμόδιο Υποδιοικητή και το Διευθυντή Εσόδων. Τους είπα την απόφασή μου

και τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή, τους διαβεβαίωσα όμως, πως αν κάποτε τους

ζητηθούν ευθύνες, θα έπρεπε αμέσως να αναφέρουν ότι είχαν ρητές διαταγές από μένα.

Η δεύτερη περίπτωση παρανομίας μου αφορούσε το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, ο

οποίος είχε αποβιώσει και υπεύθυνος ήταν τότε ο Γ. Λαζάνης. Ο εκλεκτός ηθοποιός και

συνεχιστής του έργου του Κουν, συνοδευόμενος από το δικηγόρο του, ζήτησαν να με

συναντήσουν, πράγμα που έγινε την επόμενη μέρα. Ενημερώθηκα προηγουμένως από την

αρμόδια διεύθυνση για το ύψος της οφειλής, που ήταν, όπως και της Αυγής, εκατό

εκατομμύρια (100.000.000) δραχμές. Είπα στον κύριο Λαζάνη ότι «από τότε που ήμουν

φοιτητής πήγαινα σε όλες τις παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης, εκτός από τα τελευταία

χρόνια λόγω φόρτου εργασίας. Θέλω να βοηθήσω όσο μπορώ αλλά τα χέρια μου είναι

δεμένα από την πολύ αυστηρή νομοθεσία. Παρόλα αυτά θα παρανομήσω γιατί δεν μπορώ,

δεν το αντέχω να κλείσω το Θέατρο Τέχνης». Παρεκάλεσα όμως να πληρώνουν τουλάχιστον

τα τρέχοντα, πράγμα που δέχτηκε, ώστε να μην αυξηθεί πολύ περισσότερο το χρέος.

Συνεννοήθηκα και πάλι με τον αρμόδιο Υποδιοικητή και τον Διευθυντή Εσόδων ότι θα

αναλάβω προσωπικά την ευθύνη.

2

…

Λίγες ημέρες μετά τη συνάντηση με τον εκδότη της και τη σχετική απόφασή μου, με την

οποία διασώθηκε τότε η εφημερίδα, η Αυγή είχε πρωτοσέλιδο τίτλο ότι «το ΙΚΑ χαρίζεται

στους μεγαλοοφειλέτες» !!! Εσιώπησα, τι άλλο μπορούσα να κάνω.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απευθύνω έκκληση στον Πρόεδρο της Βουλής, τον κύριο Βούτση, καθώς και σ’ όλα τα

κόμματα που πιστεύουν στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, να προχωρήσουν τάχιστα στην

ψήφιση σχετικής τροπολογίας, ώστε να σωθεί όχι μόνο το ιστορικό συγκρότημα του ΔΟΛ,

αλλά και όλες οι εφημερίδες που κινδυνεύουν λόγω κρίσης.

ΥΓ. Αισθάνομαι την ανάγκη να θυμίσω σε όλους τα σοφά λόγια του Μιραμπό, ότι «η

Ελευθεροτυπία είναι το Παλλάδιον όλων των ελευθεριών, γιατί χωρίς αυτήν ούτε οι άλλες

ελευθερίες και δικαιώματα μπορούν να επιζήσουν».

Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2017

Φοίβος Ιωαννίδης, πρώην Βουλευτής