Να ‘μαστε πάλι εδώ λοιπόν. Πολλοί από εμάς πέρα από τα όρια των αντοχών μας, συλλήβδην –για να είμαστε ειλικρινείς –πολύ κοντά στα όρια της γραφικότητας με όλα αυτά τα «κλείνουμε» και «ξανανοίγουμε» των τελευταίων μηνών. Που το δικό σας ενδιαφέρον, κυρίως, ανέβασε στις κορυφές του Διαδικτύου. Η πραγματικότητα όμως, όπως έγραφε δεν θυμάμαι σε ποιο διήγημά του ο Σαμ Σέπαρντ, είναι αυτό που συμβαίνει όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια. Κι εμείς στον ΔΟΛ αυτό ακριβώς βιώνουμε εδώ και καιρό κι από την καλή κι από την ανάποδη. Είναι και το άλλο που δεν ξέρω ποιος το έχει πρωτοπεί, δεν έχει άλλωστε σημασία. Οτι αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με την επιθυμία κάποιων, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Αυτό κι αν δεν το έχουμε δει να σκάει πάνω μας. Αλλωστε, ακούγεται πλέον ως το ακριβέστερο σχόλιο για τις μεθοδεύσεις και τις δηλώσεις των κυβερνώντων. Γενικώς.

Ειδικώς τώρα (και πέρα από τις ευθύνες της διοίκησης για την κατάστασή μας) ο Πρωθυπουργός πριν από λίγες μέρες είχε δηλώσει ότι η Δικαιοσύνη απεφάνθη αμετάκλητα για τον ΔΟΛ. Οπως πριν από λίγους μήνες είχε αποκλείσει να είναι κάτι πέραν των επιθυμιών του η απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες. Οπως διαβεβαίωνε από πρωτοσέλιδο εφημερίδας ότι δεν πρόκειται να πάρει ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα. Οποιες κι αν είναι οι επιθυμίες κάποιων όμως, η πραγματικότητα –καλή ή κακή –αποδεικνύεται, διαψεύδοντας τα λόγια μεγάλων (και μικρών) ανδρών, πολύ σκληρή για να πεθάνει. Εντός και εκτός ορίων.