«Mακαριότατε, πώς βλέπετε την πρόταση του οίκουGucciνα κάνει επίδειξη μόδας στον ιερό χώρο της Ακρόπολης;» ρώτησε χθες ένας μαθητής της Ελληνογερμανικής Αγωγής τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ζητώντας του να σχολιάσει το θέμα που το τελευταίο διήμερο βρίσκεται ψηλά στην επικαιρότητα.

Ο Αρχιεπίσκοπος, καθισμένος στην έδρα της αίθουσας εκδηλώσεων της Ελληνογερμανικής Αγωγής, όχι μόνο δεν χάλασε το χατίρι στον μαθητή, αλλά απάντησε και σε πολλές άλλες ερωτήσεις παιδιών του λυκείου. «Είμαστε σε παρακμή. Αν ζεις στην Αμερική, είναι λογικό να σκέφτεσαι τέτοιες ερωτήσεις. Τι κοστίζει το ένα, τι το άλλο, τι κοστίζει η ζωή» απάντησε και πρόσθεσε για την επίδειξη Gucci: «Η θέση μου είναι όχι, γιατί αρκετά έχει αποϊερωθεί η ζωή μας. Δεν πουλιούνται όλα. Ούτε πρέπει να θυσιάζουμε τα πάντα. Ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια δεν θυσιάζονται. Οταν κάτι αποϊεροποιείται, τότε ευτελίζεται και γίνεται εμπόρευμα και μάλιστα εμπόρευμα φθηνό. Ετσι συμβαίνει και με τον έρωτα. Οταν αποϊεροποιείται, ευτελίζεται. Δεν δίδονται όλα. Υπάρχουν στη ζωή τα ιερά. Αυτά δεν πουλιούνται».

Οι μαθητές Α’ και Β’ Γυμνασίου της Ελληνογερμανικής Αγωγής συζήτησαν χθες με τον Αρχιεπίσκοπο κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στις εγκαταστάσεις των εκπαιδευτηρίων. Τον «ανέκριναν» θέτοντάς του απευθείας ερωτήσεις για θέματα που απασχολούν τη νεολαία, ενώ δεν παρέλειψαν να μάθουν και πράγματα για την προσωπική του ζωή.

Τι απάντησε στα παιδιά. «Πώς γίνατε ιερέας;», «Εχετε αμφισβητήσει τον Θεό;», «Τι πιστεύετε για τον θάνατο;» ήταν μερικές από τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις που έθεσαν οι μαθητές του λυκείου στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Και να τι τους απάντησε.

– Για την απόφασή του να ακολουθήσει την ιεροσύνη:

«Είχα από πολύ μικρή ηλικία πολύ καλή σχέση με την Εκκλησία. Ημουν ένα παιδί που πήγαινα πάντα στην εκκλησία, αγαπούσα πολύ τον χώρο αυτό και αγαπούσα πολύ να βοηθάω τους άλλους ανθρώπους. Τελείωσα τη Φιλοσοφική, την Αρχαιολογική και τη Θεολογική Σχολή. Θα γινόμουν ένας πολύ καλός αρχαιολόγος, ένας πολύ καλός καθηγητής πανεπιστημίου, όμως κάποια στιγμή συνάντησα έναν γέροντα, αυτόν που επινόησε τη νοηματική γλώσσα. Εκείνος άλλαξε την πορεία της ζωής μου. Φτιάξαμε μαζί ένα οικοτροφείο για να μπορούν παιδιά που δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν το σχολείο. Από τότε αποφάσισα ότι στη ζωή μου θέλω να βοηθάω τους άλλους».

– Για το αν κατά τη διάρκεια της πορείας του αμφισβήτησε ποτέ τον Θεό.

«Αν αμφισβητώ τον Θεό; Κάθε μέρα. Και τότε και τώρα. Ομως το παλεύω».

– Στη ερώτηση μαθητή γιατί να μη βαφτιζόμαστε αργότερα.

«Πολλά πράγματα καθιερώνονται από την κοινωνία. Κάποτε αυτό το θεωρούσαν φυσικό και έτσι επιβλήθηκε. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμε σημερινά γεγονότα με παλαιότερα. Δεν επαναλαμβάνονται ποτέ τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο, όπως δεν περνάει ποτέ το ίδιο νερό από το ποτάμι. Η πρώτη φορά κρύβει μέσα της το ξεκίνημα. Δεν αποκλείεται αυτό που γίνεται σήμερα με τη βάφτιση μηχανικά κάποια στιγμή στο μέλλον να αλλάξει. Ομως σημασία έχει το μυστήριο. Και το ίδιο το μυστήριο δεν χάνει σε καμία περίπτωση την αξία του».

– Αλλη μαθήτρια τον ρώτησε την άποψή του για τον θάνατο. «Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στον θάνατο; Να τον αντιμετωπίζουμε με φόβο ή με ελπίδα;».

«Δεν το έχω λύσει ακόμα αυτό. Το ψάχνω κι εγώ. Εξαρτάται πώς βλέπουμε τη ζωή μας και τον εαυτό μας. Οταν μεγαλώσετε, θα βάλετε τα πράγματα και την αγάπη σε βαθμίδες. Αν στη ζωή νιώθουμε ότι ο Θεός μας αγαπάει, τότε έχουμε εμπιστοσύνη. Αν βλέπουμε τον Θεό ως τιμωρό, εκεί καλλιεργείται φόβος. Η στάση μας στον θάνατο εξαρτάται από τη στάση μας στη ζωή. Ομως σημασία έχει πώς περνάει κανείς τη ζωή του. Και αυτό που πρέπει να έχουμε στον νου μας είναι ότι η ζωή πρέπει να περνάει με αγάπη».

Η οικονομική κρίση. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εκτός από τις απαντήσεις του στα ερωτήματα των παιδιών, στη σύντομη ομιλία του που αφορούσε την οικονομική κρίση αναφέρθηκε στην ανάγκη ύπαρξης προτύπων για τους νέους. «Η κρίση είναι πρώτα πνευματική και στη συνέχεια οικονομική. Η πνευματική κρίση είναι αυτή που μας οδηγεί σε δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που βιώνουμε κρίση. Ομως η κρίση δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η παρακμή και παρακμή είναι η αλλοίωση της ανθρώπινης φύσης» είπε. Και συμπλήρωσε: «Ο άνθρωπος γίνεται μοναχικός και ξένος προς τον εαυτό του, γίνεται μονομερής. Η σοφία χωρίζεται στα δύο, σε αυτή που παίρνουμε από το σχολείο και τις σπουδές, την κοσμική σοφία. Ομως μόνο με αυτήν μπορεί να γίνουμε και επικίνδυνοι άνθρωποι. Υπάρχει η άνωθεν κατερχόμενη σοφία, αυτή που μαθαίνει στον άνθρωπο να μοιράζεται, να προσφέρει. Εκεί που συναντιούνται αυτά τα δύο είδη σοφίας, εκεί βρίσκουμε τον χαρισματικό άνθρωπο, το πρότυπο και αυτό ακριβώς λείπει σήμερα. Λείπουν πρότυπα. Αν δεν υπάρξουν πρότυπα, δεν θα υπάρξουν και αλλαγές σε όσα είναι άσχημα γύρω μας».