Θα ξεκινά άραγε την αφήγηση από το οικογενειακό δάνειο που πήρε ο Μπέρι Γκόρντι, ο ιδρυτής, για τα πρώτα του επιχειρηματικά βήματα; Θα έχει γοητευτικά πλάνα από τους δρόμους του Ντιτρόιτ, όπου βρισκόταν η πρώτη έδρα της ή από το στούντιο των επιτυχιών της ονόματι Hitsville; Είτε ναι είτε όχι, δυο λόγια μάλλον θα λέει και για τις μεγάλες επιτυχίες της, όπως το «Please Mr Postman» των Marvelettes, το «You keep me hanging on» και το «Back in my arms again» των Supremes ή το «I heard it through the grapevine» του Μάρβιν Γκέι. Για τα ηχητικά διακριτικά της επίσης, δηλαδή τις απλές δομές, τις εκλεπτυσμένες μελωδίες, τα έγχορδα και τα πνευστά ή τα ενισχυμένα μπάσα και κρουστά: για τον περίφημο «ήχο της Motown».
Οπως και να ‘χει, το «Story of Motown», το ντοκιμαντέρ για την ιστορία της θρυλικής δισκογραφικής εταιρείας το οποίο ανακοινώθηκε πρόσφατα, ξεκίνησε κιόλας τα γυρίσματα. Τη σκηνοθεσία έχουν αναλάβει οι Γκέιμπ και Μπεν Τέρνερ, γνωστοί από το «Εγώ είμαι ο Μπολτ». Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, το ντοκιμαντέρ θα περιλαμβάνει συνεντεύξεις με τον ώς τώρα ακριβοθώρητο Μπέρι Γκόρντι, με καλλιτέχνες από το ρόστερ της δισκογραφικής όπως ο Στίβι Γουόντερ και ο Σμόκι Ρόμπινσον, αλλά και ακυκλοφόρητο, ηχογραφημένο ή μαγνητοσκοπημένο υλικό από τα, ευτυχώς, γεμάτα αμπάρια της εταιρείας και του ιδρυτή της. Την παραγωγή θα διευθύνει ο Στιβ Μπαρνέτ, πρόεδρος της Capitol Music Group (υπό τη στέγη της οποίας λειτουργεί πλέον η Motown), ενώ το όλο εγχείρημα οφείλεται στην επανεκκίνηση του Polygram Entertainment Group, του κινηματογραφικού και τηλεοπτικού τμήματος της Universal.
Αυτά βέβαια είναι τεχνικά ζητήματα. Ενα πιο καλλιτεχνικό στοίχημα κάθε ταινίας σχετικής με τη Motown (όπως το «Standing in the Shadows») είναι η αποτύπωση του ρόλου που έπαιξε η δισκογραφική στη διάδοση της αφροαμερικανικής μουσικής εν μέσω επιεικώς ζόρικων περιόδων. «Στη δεκαετία του ’60 δεν είχα καταλάβει απολύτως ότι εκτός από μουσική γράφαμε και Ιστορία» έλεγε παλιότερα ο Σμόκι Ρόμπινσον. «Αντιλαμβανόμουν όμως τον αντίκτυπό μας, γιατί τα γκρουπ μας παίζανε σε όλο τον κόσμο. Αντιλαμβανόμουν τις γέφυρες που διασχίζονταν, τα φυλετικά προβλήματα και τους φραγμούς που ξεπερνούσαμε. Το αντιλαμβανόμουν γιατί το ζούσα. Στα πρώτα χρόνια της Motown πήγαινα στον Νότο και το κοινό ήταν διαχωρισμένο φυλετικά. Επειτα άρχισαν να ακούν τη μουσική της και όταν επέστρεφα οι ακροατές ήταν ενοποιημένοι και τα παιδιά χόρευαν όλα μαζί κρατώντας τα χέρια».