Τις προάλλες το άκουσα live: «Οκ. Τσακαλώτος πρέπει να πει στο ΔΝΤ ότι αυτά τα μέτρα δεν γίνονται αποδεκτά, δεν τα σηκώνει η ελληνική κοινωνία και ή δέχεστε τις θέσεις της κυβέρνησης ή «γεια σας». Μπορεί να το κάνει; Ή δεχόσαστε τις θέσεις μας για έντιμο συμβιβασμό ή αλλιώς «γεια σας»!». Οχι, δεν ήταν κάποιο στέλεχος της Λαϊκής Ενότητας αλλά ο βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Γιάννης Κουτσούκος (Στο Κόκκινο fm). Η δήλωση της Φώφης Γεννηματά προχθές –με αφορμή τη συνάντηση Κυριάκου Μητσοτάκη με Μέρκελ –δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας: «Εχουμε ήδη έναν υποτακτικό, δεν χρειαζόμαστε άλλον».
Δεν ξέρω πότε ακριβώς συντελέστηκε τέτοια μετατόπιση στο ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει ενδιαφέρον πως αποτυπώνει την παρανοϊκή σχέση του πολιτικού συστήματος με το Μνημόνιο, τα μέτρα, την Ευρώπη. Η αλήθεια είναι πως ο πυρήνας αυτού του παραλογισμού περιγράφεται με ένα ερώτημα: «είναι ένα αναγκαίο κακό το Μνημόνιο ή μια σχεδιασμένη μηχανική κατά της κοινωνίας;». Το ΠΑΣΟΚ έχει διατρέξει όλες τις περιδινήσεις αυτού του ερωτήματος. Εχει φέρει Μνημόνιο –εκ του Καστελλόριζου. Εχει συμπράξει στην εφαρμογή του. Εχει συνυπάρξει κυβερνητικά με τον ΛΑΟΣ. Εχει τιμωρηθεί για όλα αυτά από το άλλοτε εκλογικό του σώμα.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ ανασυγκροτείται οργανωτικά και πολιτικά. Εξοστράκισε το Ποτάμι από κάθε νομιμοποιητική μετωπική απόπειρα στο πεδίο του Κέντρου. Κάνει διμέτωπο, αδειάζοντας όμως σταδιακά κάθε νεοφιλελεύθερο φορτίο του. Μιλάει με θάρρος για την ενοχοποιημένη Μεταπολίτευση και για το δημοκρατικό κεκτημένο στο οποίο και το ίδιο συνέβαλε. Πάει όμως πολύ να έχει κοντή μνήμη και να κηρύττει αντιμνημονιακό αγώνα. Στην πιο κοντινή εκδοχή ρήξης εξάλλου –που σημειώθηκε με το δημοψήφισμα του 2015 –το ΠΑΣΟΚ και οι κοινωνικές οργανώσεις που ελέγχει στοιχήθηκαν με το Ναι, με τον στρατό του «Μένουμε Ευρώπη». Και το επιβεβαίωσε ψηφίζοντας και το τρίτο Μνημόνιο. Και άρα και τα προαπαιτούμενα και τα μέτρα που απορρέουν από αυτό.
Το να ζητάει σήμερα ρήξη ή να μιλάει για υποτακτικούς είναι απόλυτο δικαίωμά του, όμως οφείλει να ενημερώσει τον λαό για τη μετατόπισή του. Και έχει μεγάλη σημασία η τελευταία αφού το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί ένα τυχαίο κόμμα ούτε μια τηλεοπτική παρέα που βρέθηκε στη Βουλή. Είναι ένα κίνημα εν εξελίξει, αρκετά καθοριστικό για τους επόμενους μήνες στο πολιτικό σκηνικό. H στάση του θα επηρεάσει ενδεχομένως το νέο μείγμα κυβερνητικής πολιτικής και τον νέο συσχετισμό. Προέχει το ξεκαθάρισμα με τους δικούς του εσωτερικούς λογαριασμούς.
