Το όνομά του είχε συνδεθεί με την κοινωνία των πολιτών και την κοινωνική προσφορά στους αδύναμους και τους ανθρώπους που βρίσκονταν στο περιθώριο. Μότο του –όπως και της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Praksis που αγάπησε και της οποίας ήταν πρόεδρος μέχρι και την τελευταία στιγμή –ήταν ένα: «Δεν μιλάμε για αριθμούς, μιλάμε για πράξεις».
Ο Τζανέτος Αντύπας έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τρίτης σε ηλικία 47 ετών, έχοντας δώσει τη μάχη με τον καρκίνο. Στην τελευταία μας συνάντηση, πριν από μερικούς μήνες, μία φράση του περιέκλειε όλο το νόημα του έργου που υπηρετούσε: «Αυτά που για τους υπόλοιπους ανθρώπους θεωρούνται δεδομένα και αυτονόητα, για εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη δεν είναι».
ΠΛΟΥΣΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 βρέθηκε δίπλα σε όσους είχαν ανάγκη σε Ελλάδα και εξωτερικό, ξεκινώντας την ανθρωπιστική του δράση με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (MSF) Ελλάδας, όπου συνέβαλε στην ανάπτυξη της κοινωνικής και ιατρικής παρέμβασης της οργάνωσης μέσα στην Ελλάδα. Το 2000, αναλαμβάνοντας τη θέση του διευθυντή Αποστολών των MSF Ελλάδας, πραγματοποίησε αναπτυξιακά προγράμματα σε συνολικά εννέα χώρες, μεταξύ των οποίων η Παλαιστίνη, η Αιθιοπία, το Μαλάουι και η Ζάμπια. Ο Τζανέτος Αντύπας, όμως, ήταν παρών και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης: σε σεισμούς στην Τουρκία, την Ινδία και την Ελλάδα, στις πλημμύρες της Μοζαμβίκης αλλά και στην επιδημία ιλαράς στη Ζάμπια.
Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η Praksis. Ηταν, άλλωστε, το «παιδί» του, αφού εκείνος το 2004 ίδρυσε τη ΜΚΟ, το έργο της οποίας επεκτάθηκε σε διάφορους τομείς, πάντα όμως με γνώμονα τη στήριξη των αδυνάμων. Τον Δεκέμβριο του 2015, με το προσφυγικό ζήτημα σε πλήρη έξαρση, εκείνος μαζί με την ομάδα του βρέθηκαν για μέρες στον καταυλισμό της Ειδομένης, στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, δίπλα στους πρόσφυγες και μετανάστες που δοκιμάζονταν.
στις 15.30 στο Δημοτικό Κοιμητήριο Σχιστού (Λεωφόρος Σχιστού 102-104, Κερατσίνι – Αμφιάλη, Αττική).
