Προχειρότητα. Ερασιτεχνισμός. Ανικανότητα. Ιδεοληψία. Διαφθορά. Αυτές είναι, κατά σειρά σοβαρότητας, οι κατηγορίες που εκτοξεύονται συνήθως κατά της ελληνικής κυβέρνησης για την πολιτική της στο Προσφυγικό. Ενας αριθμός τα λέει όλα: 520 εκατ. ευρώ δεν εκταμιεύονται από την Ευρώπη για τη διαχείριση του εκρηκτικού αυτού προβλήματος επειδή η Αθήνα δεν έχει εκπονήσει τα αναγκαία προγράμματα. Οπως λέει ανώτατη κοινοτική πηγή, οι Τούρκοι με πολύ λιγότερα χρήματα σε σχέση με τον όγκο των προσφύγων που φιλοξενούν έχουν φτιάξει “ξενοδοχεία πέντε αστέρων”.
Με αυτά τα δεδομένα, πώς γίνεται ένας από τους τρεις φετινούς επαίνους του διεθνούς θεσμού World Mayor 2016 για τις υπηρεσίες προς τους πρόσφυγες να φτάνει σε ελληνικά χέρια; Γίνεται, όταν τα χέρια αυτά ανήκουν σε έναν άξιο δήμαρχο. Που αποδεικνύει ότι ένας δήμος, ακόμη και χωρίς λεφτά, αλλά με οργάνωση, σχεδιασμό και πείσμα, μπορεί να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη πρόκληση καλύτερα από την κεντρική κυβέρνηση.
Μερικές φορές, μάλιστα, και κόντρα στην κεντρική κυβέρνηση. Γιατί ενώ ο ένας παραχωρεί οργανωμένα την έκταση του Ελαιώνα, η άλλη ενθαρρύνει καταλήψεις. Ενώ ο δήμος νοικιάζει διαμερίσματα για τους πρόσφυγες, η κυβέρνηση δεν αφήνει τις ΜΚΟ να χρησιμοποιήσουν ούτε τα κουπόνια για τη διατροφή τους.
Ο Καμίνης είναι ένας αθόρυβος άνθρωπος. Ετσι είναι ο χαρακτήρας του. Από επικοινωνιακές τακτικές δεν ξέρει πολλά. Και μάλλον δεν τον ενδιαφέρουν κιόλας. Δεν τις χρειάστηκε για να τιμήσει το αξίωμα του Συνηγόρου του Πολίτη. Δεν τις χρειάζεται και για να αναδείξει το έργο του στον Δήμο της Αθήνας. Δεν φώναξε τις κάμερες όταν τα έβαλε με τη Χρυσή Αυγή. Ούτε όταν επισκεπτόταν τις δομές φιλοξενίας προσφύγων για τις οποίες βραβεύτηκε. Ετσι είναι ο δήμαρχος. Παλιομοδίτης.
Εχει κι άλλα προβληματικά γνωρίσματα. Είναι ευγενής. Σεμνός. Σοβαρός (αλλά με απαράμιλλη αίσθηση του χιούμορ). Εργατικός (και μερικές φορές υπερσυγκεντρωτικός). Ετοιμος να αναγνωρίσει τα λάθη του (όπως στην περίφημη ιστορία της ρόδας). Με άλλα λόγια, ένας άνθρωπος μιας άλλης κουλτούρας και μιας άλλης εποχής. Που υπερασπίζεται αξίες τις οποίες σύντομα μπορεί να συναντάμε μόνο στα μουσεία.
Είναι αλήθεια πως η Αθήνα είναι βρώμικη. Εχει πολλούς άστεγους. Τα Εξάρχεια εξακολουθούν να αποτελούν ένα γκέτο. Η στάθμευση των αυτοκινήτων είναι πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα. Οι ποδηλατόδρομοι δεν προχωρούν. Για ορισμένα από τα προβλήματα αυτά ο δήμαρχος φέρει μέρος της ευθύνης. Αλλά δεν την αρνείται. Δεν ψάχνει να την πετάξει σε άλλους. Το πολεμάει. Και δεν είπε ποτέ ότι επί της θητείας του σταμάτησαν οι άνθρωποι να ψάχνουν τα σκουπίδια. Ο Φλαμπουράρης το είπε.
Η επόμενη ημέρα; Μια νέα θητεία; Μια αναζήτηση ρόλου στο πολυθρύλητο μεγάλο κόμμα της Κεντροαριστεράς; Ή επιστροφή στο πανεπιστήμιο; Ο Καμίνης δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του. Αλλά έτσι κάνουν οι άνθρωποι που δουλεύουν.
