Ακόμη και όσοι επιμένουν να τρέφουν και να τρέφονται με ψευδαισθήσεις θα πρέπει τώρα πια να είναι ανήσυχοι, αν όχι τρομοκρατημένοι. Οι χαμένες ευκαιρίες για το κλείσιμο της διαβόητης δεύτερης αξιολόγησης έχουν περάσει τόσο γρήγορα και τόσο δραματικά που στο βάθος του ορίζοντα πολλαπλασιάζονται οι απειλές και οι κίνδυνοι. Οι δανειστές όλων των αποχρώσεων δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών και δυστυχώς, ακόμη χειρότερα, έχουν αρχίσει και το δούλεμα.
Τα όσα σχεδόν υποτιμητικά είπε χθες από τις Βρυξέλλες ο γνωστός ευρωπαίος αξιωματούχος (όλοι ξέρουν ποιος είναι αλλά για λόγους τήρησης των άτυπων νόμων της δεοντολογίας δεν προφέρουν το όνομά του) θα έπρεπε να προκαλέσουν τη σφοδρή αντίδραση των κυβερνώντων, αλλά αυτοί παριστάνουν τους ψύχραιμους.
Το ευφυολόγημα με το κόκκινο κρασί και την… ξινισμένη διαπραγμάτευση από την πολυκαιρία δεν είναι τιμητικό για την κυβέρνηση αλλά πρωτίστως για τη χώρα.
Δυστυχώς όμως οι κυβερνώντες δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται για μια ακόμη φορά τη σοβαρότητα των περιστάσεων και τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τον τόπο. Με αμεριμνησία επιμένουν σε μια αδιέξοδη πολυγλωσσία που μόνον δεινά είναι ικανή να επιφέρει. Εδώ που φθάσαμε δεν αρκούν οι αισιόδοξες εκτιμήσεις τους που διαψεύδονται κάθε τόσο.
Η καθυστέρηση δεν απειλεί μόνο να επιβαρύνει ένα ήδη σκληρό πακέτο απαιτήσεων των δανειστών, αλλά μπορεί να οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή, εκτός πια και αν αυτό είναι το ανομολόγητο σχέδιο.