Κάποτε είχε σημασία να βρεις το στυλ σου και να το σφραγίσεις με την προσωπικότητά σου διατηρώντας για χρόνια τα κομμάτια εκείνα που μιλούσαν για σένα. Κάποτε… Σήμερα στον πυρετώδη ρυθμό των αλλαγών των τάσεων, το στυλ έχασε τον χαρακτήρα του. Το ντύσιμο έγινε εργαλείο του ρυθμού ανόδου της αγοραστικής δύναμης του κόσμου. Και η προσωπική εικόνα μιας οντότητας, που ο συνδυασμός των ρούχων της προετοίμαζε την εκφραση των απόψεών της, κοινωνικών, ιδεολογικών, αισθητικών, καταβυθίστηκε, επειδή τώρα σημασία έχει κάτι το νέο και εξίσου φευγαλέο. Ετσι ώστε να είναι αδύνατη η τεκμηρίωση μιας στάσης ζωής μέσα από συγκεκριμένα και μοναδικά στοιχεία της μόδας.

Κι όμως, απέναντι στο σύγχρονο χαοτικό ύφος μία νέα συμπεριφορά φέρνει την αντιπρότασή της. Είναι ένα τμήμα από τη βιομηχανία της μόδας που αφορά δημιουργούς και επιχειρηματίες, καλλιτέχνες και αγοραστές και το οποίο δημιουργεί σχέσεις ήθους και σεβασμού με το περιβάλλον, την οικολογική αλυσίδα, αλλά και τις συνθήκες εργασίας στις περιοχές όπου έχουν δημιουργηθεί οι πολυπληθείς χώροι παραγωγής φτηνών ρούχων.

Η βιωσιμότητα στη μόδα ήταν το θέμα σε ένα διήμερο σεμινάριο που πρόσφατα οργάνωσε η πολιτιστική πλατφόρμα Atopos σε συνεργασία με το Βρετανικό Συμβούλιο στην Αθήνα. Στη διάρκεια του η αγγλίδα σχεδιάστρια Αλις Χόλμπεργκ, καθηγήτρια στο Σεν Μάρτινς του Λονδίνου και η ακτιβίστρια Ορσολα Ντε Κάστρο, ιδρύτρια του κινήματος Fashion Revolution μίλησαν για την κουλτούρα των υλικών, την αισθητική του σχεδιασμού, τη σημασία της χρήσης πόρων (ανθρώπινων και υλικών) σε τοπική κλίμακα. Είπαν επίσης πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε ποια από τα χρώματα της μόδας είναι επιβαρυντικά στην αλυσίδα της ζωής. Πόσο λάθος να νομίζουμε ότι το πάλλευκο ύφασμα, για παράδειγμα, αφήνει άθικτο τον υδροφόρο ορίζοντα. Το απόλυτο λευκό βλάπτει όσο και η διαδικασία βαφής των ντένιμ υφασμάτων. Αν σε αυτά τα δεδομένα προσθέσουμε και τη συνήθεια αλλαγής του στυλ κάθε νέα σεζόν, στη ρύπανση των υδάτων ας προσθέσουμε τον όγκο των ρούχων που απορρίψαμε επειδή δεν υπηρετούν το «μήνυμα της μόδας».

ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΠΕΝΑΚΗ. Η συζήτηση θα ανοίξει περισσότερο όταν στις 22 Μαρτίου στο Μουσείο Μπενάκη της Πειραιώς η έκθεση Paratoxic Paradoxes («Παρατοξικά παράδοξα») θα παρουσιάσει τα πρόσφατα έργα κινούμενης εικόνας έντεκα καλλιτεχνών, ελλήνων και ξένων, που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, στον Ισημερινό, στην Κίνα, στις Φιλιππίνες, στην Κολομβία, στην Τσεχία. Τα έργα τους προβάλλουν το αίτημα ενός «φυσικού συμβολαίου», που κατά τον γάλλο φιλόσοφο Μισέλ Σερ αφορά «αυτό το πραγματικό για το οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα. Και το καλύπτουμε όχι μόνο με σκουπίδια, σημεία και σημάδια, αλλά και με ευγενέστερες κατασκευές μέσω των οποίων δεν το βλέπουμε, αλλά μάλλον το καταλαμβάνουμε στο όνομα της επιστήμης, της τεχνολογίας, της σκέψης: με εκατοντάδες χάρτες».

Η αλλαγή παραδείγματος πρέπει να είναι άμεση, λοιπόν, και τα ρούχα να αποκτήσουν το ντιζάιν της απενοχοποιημένης επιθυμίας. Είναι εφικτό, λέει, η νέα συλλογή «Conscious Exclusive» της H&M και δείχνει ότι τα αειφόρα υλικά, ο ανακυκλωμένος πολυεστέρας και το βιολογικό βαμβάκι έχουν γίνει πρωταγωνιστές στη σύνθεση των ρούχων και αξεσουάρ της. Η αειφορία και το ντιζάιν κάνουν κοινή εμφάνιση σε ένα φόρεμα αέρινο, το οποίο η Νατάλια Βοντιάνοβα φοράει και μοιάζει με απόγονο αναγεννησιακής αναδυομένης. Το πρωτοποριακό αειφόρο υλικό Bionic είναι ανακυκλωμένος πολυεστέρας φτιαγμένος από πλαστικά απόβλητα που προέρχονται από τις ακτές.

Τελευταία Νέα