Η υπερήφανη διαπραγμάτευση που το 2015 κόστισε πάνω από 100 δισ. ευρώ φαίνεται πως γοητεύει και πάλι την κυβέρνηση. Δεν αρκέστηκαν σε εκείνη την καταστροφή και όλα δείχνουν ότι φλερτάρουν πάλι με τον όλεθρο. Οχι, δεν είναι κινδυνολογία, δεν είναι υπερβολή. Πρόκειται δυστυχώς για τη σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα που δεν συγχωρεί πολιτικαντισμούς και φληναφήματα για εγχώρια κατανάλωση.
Το ευρωπαϊκό πλαίσιο δεν επιδέχεται παρερμηνειών και απλουστεύσεων καφενείου. Η κυβέρνηση όφειλε να γνωρίζει πια ύστερα από τόσα δεινά που έχει προκαλέσει στη χώρα, υπονομεύοντας ταυτοχρόνως το δικό της πολιτικό αφήγημα, πως με τα ψέματα δεν κερδίζονται συμφωνίες. Ο μύθος περί αποχώρησης του ΔΝΤ δεν φαίνεται να ισχύει και αν στο τέλος συμβεί, θα πρόκειται για πανωλεθρίαμβο. Τα πράγματα είναι απλά: είτε μείνει είτε αποχωρήσει το Ταμείο, τα μέτρα που προτείνει θα ληφθούν. Το κακό είναι –όπως σε όλους τους τόνους έχουν διακηρύξει οι δανειστές –πως αν φύγει δεν υπάρχει πρόγραμμα, άρα ούτε λεφτά. Συνεπώς η πολιτική οξύτητα της Αθήνας έναντι του Ταμείου και του Σόιμπλε ενδεχομένως εξυπηρετεί εκείνους που θέλουν να σπρώξουν τη χώρα στο περιθώριο για να παριστάνουν τους αντιστασιακούς της δεκάρας, αλλά επ’ ουδενί το συμφέρον του τόπου. Ο εφιάλτης της δραχμής δεν επανέρχεται ούτε τυχαία ούτε άσκοπα. Οι δραχμολάγνοι δεν κρύβονται πια. Η κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να επιτρέπει αυτή τη διολίσθηση της χώρας, που, όπως εύστοχα παρατήρησε ο διοικητής της ΤτΕ Γιάνης Στουρνάρας, θα γίνει Βόρεια Κορέα αν επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα.
Οι εσωτερικές αντιφάσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας και η κατάρρευση στις δημοσκοπήσεις δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπιστούν με τη χώρα μετέωρη στο χείλος του γκρεμού. Η αναβλητικότητα και ο τυχοδιωκτισμός συνθέτουν ένα κοκτέιλ θανάτου που πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία. Δεν υπάρχει σωτηρία αν συνεχίσουν έτσι και τότε η διάλυση της χώρας θα προκαλέσει και το δικό τους ολοκαύτωμα, όσο και αν νομίζουν ότι μπορούν να προκαλέσουν τη φτωχοποίηση των πάντων, για να μπορούν εκ των υστέρων να την εκφράσουν.
