Οσα έγιναν στο προσκήνιο της επίσκεψης του γάλλου επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί τα είδαμε: συναντήθηκε με τον Τσίπρα και τον Τσακαλώτο, πέρασε μια βόλτα από το Προεδρικό Μέγαρο όπου ο Πρόεδρος Προκόπης τον παρασημοφόρησε «ανθ’ ων έπραξεν υπέρ της Ελλάδος», πήγε Πανεπιστήμιο όπου του φόρεσαν την τήβεννο και τον έχρισαν επίτιμο διδάκτορα, και το απόγευμα της ίδιας ημέρας πήρε την κοριτσάρα-σύζυγο, και ένα φιλικό του ζευγάρι, και αναχώρησε με την Aegean για Παρίσι.
Φίλος μου που συνταξίδευε μαζί του, Δημητράκης ονόματι (όχι ο γνωστός, άλλος…), με ενημέρωσε ότι ο κύριος επίτροπος ήταν συνοφρυωμένος καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Ως και αμίλητος, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυρίας να του φτιάξει τη διάθεση.
Ο δικός μου ερμήνευσε την ξινισμένη φάτσα του επιτρόπου ως ένδειξη αποτυχίας των συνομιλιών που είχε στην Αθήνα με το ντουέτο των απίθανων επιτυχιών Τσίπρα – Τσακαλώτου, προκειμένου να τελειώσει κάποια στιγμή αυτή η ρημάδα η αξιολόγηση.
Φαίνεται πως δεν είναι έτσι ακριβώς ή για να είμαι πιο σωστός δεν συμβαίνει μόνο αυτό. Διότι όντως, οι συζητήσεις για την αξιολόγηση δεν είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά δεν είναι αυτό που «χάλασε», μου λένε, τον κύριο επίτροπο. Αλλο ήταν. Ο άνθρωπος προσπάθησε να «χώσει» στην εργολαβία για την κατασκευή του αεροδρομίου Καστελλίου τη γαλλικών συμφερόντων κατασκευαστική εταιρεία Vinci –γνωστή μας και από άλλα έργα στην Ελλάδα (μετρό, γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου κ.λπ.).
Αλλά ο Τσίπρας δεν έδειξε πολύ ζεστός για κάτι τέτοιο. Το έργο έχει κατακυρωθεί κατόπιν ενός διαγωνισμού, που πήρε δέκα παρατάσεις μέχρι να τελεσφορήσει, στην εταιρεία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ. Για να κάνει δεκτό το «αίτημα» του επιτρόπου θα έπρεπε να ακυρώσει τον διαγωνισμό και να κηρύξει έκπτωτο τον ανάδοχο του έργου. Και μετά να το τεμαχίσει το έργο, κατά το πρότυπο του δρόμου Πάτρα – Πύργος, να πάρει ένα κομμάτι η Vinci, ένα η ΤΕΡΝΑ και ό,τι απομείνει κάνας Καλογρίτσας.
Δύσκολα πράγματα. Οχι πως δεν γίνονται, αλλά δύσκολα…
(Ο κύριος που μου μετέφερε όλο το προηγούμενο παρασκήνιο, μου είπε ότι ο επίτροπος δεν λέγεται –εξ αυτού του λόγου –Μοσκοβισί, αλλά… Μοσκοvinci! Αθλιότητες…)
Δεν είναι νέο
Εντάξει, δεν συμβαίνει πρώτη φορά σε αυτή τη χώρα, ξένος ηγέτης να προωθεί τα συμφέροντα επιχειρήσεων ή επιχειρηματιών της πατρίδας του. Το έχουμε ξαναδεί το έργο, σε όλες του τις εκφάνσεις. Και από την καλή και από την ανάποδη. Ο Καραμανλής, ο πραγματικός, όχι ο άλλος, είχε ουσιαστικά εξαναγκαστεί να αγοράσει τα πανάκριβα εκείνο τον καιρό αεροπλάνα Mirage, λόγω της στήριξης που του παρείχε η Γαλλία και ο πρόεδρός της Ζισκάρ Ντ’ Εστέν τα πρώτα χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα. Και μετά αυτό το γαϊτανάκι των πιέσεων για εξοπλισμούς συνεχίστηκε μέχρι τις μέρες μας. Από πολλούς και διαφόρους, προς όλους τους πρωθυπουργούς της χώρας που κυβέρνησαν μετά τη Μεταπολίτευση. Και όχι μόνο για τους εξοπλισμούς, αλλά και για τα μεγάλα έργα, τα ολυμπιακά ακίνητα κ.λπ.
Πάντα στο όνομα μιας στήριξης η οποία όλο δινόταν και όλο αναποτελεσματική αποδεικνυόταν…
Χαρά ήταν και πάει
Αν καθήσει να μελετήσει κανείς προσεκτικά την ιστορία αυτού του πολύπαθου τόπου, θα διαπιστώσει ότι είναι γραμμένη μέσα από πιέσεις, ελιγμούς και υποχωρήσεις στις απαιτήσεις και τους εκβιασμούς του ξένου παράγοντα. Μόνο ο… Θεός δεν μας ζήτησε ποτέ τίποτε για την αφειδώλευτη βοήθειά του, και υπό την έννοια αυτή, οφείλω να καταγγείλω δημοσίως τον πρόεδρο Κυριάκο, ο οποίος παρενέβη προσωπικά και απηγόρευσε στους βουλευτές του να καταθέσουν ερώτηση για το «Τάμα του Εθνους».
Δεν ξέρω τι ψυχή θα παραδώσει έπειτα από αυτό ο πρόεδρος Κυριάκος όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου, αλλά επί του παρόντος έχω να τον καταγγείλω επιπροσθέτως και για έλλειψη… χιούμορ!
Διότι αποστέρησε από όλους μας την ευκαιρία να δούμε αυτή την περίφημη συζήτηση που θα γινόταν στη Βουλή για την ερώτηση των 16 βουλευτών του, συν του Νίκου «Γέροντα η ευχή» Νικολόπουλου και του Δημήτρη Καμμένου του κόμματος ΑΝΕΛ.
Δακρύζω και μόνο στην ιδέα των επιχειρημάτων που θα ανέπτυσσαν για την ανάγκη εκπλήρωσης του «Τάματος του Εθνους» απέναντι στον Θεό, την Παναγία και τον Ιησού Χριστό οι οποίοι συνέπραξαν να επιτευχθεί η απελευθέρωση του Εθνους –εν αντιθέσει με όσα τινές άθεοι ισχυρίζονται, ότι τάχα μου αυτό οφείλεται στους στόλους της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας που πέτυχαν τυχαία τον τουρκικό στόλο στο Ναυαρίνο και του άλλαξαν τα φώτα!
Πρόεδρε, ξενερώσαμε άπαντες, να το ξέρεις…
Για την ιστορία
Επειδή όμως το σωστό και το δίκαιο είναι να επιβραβεύονται οι θαυμάσιες πρωτοβουλίες των πατέρων και των μητέρων του Εθνους (του ελληνικού παιδιά, όχι της εφημερίδας, συνέλθετε), καταγράφω εδώ τα ονόματα των «τιμημένων» βουλευτών της ΝουΔού, για τον ιστορικό του μέλλοντος, ο οποίος ασφαλώς θα ασχοληθεί με το θέμα –και με έναν έναν χωριστά.
Είναι οι ακόλουθοι: Σάββας Αναστασιάδης (εικάζω ότι αυτός είχε και την πρωτοβουλία της σύνταξης…), Γιώργος Βαγιωνάς, Κωνσταντίνος Βλάσης, Γεράσιμος Γιακουμάτος, Στέργιος Γιαννάκης, Θανάσης Δαβάκης, Θεόδωρος Καράογλου, Γιώργος Κασαπίδης, Κωνσταντίνος Κατσαφάδος, Δημήτρης Κυριαζίδης, Γεωργία Μαρτίνου, Ευάγγελος Μπασιάκος, Χρήστος Μπουκώρος, Κατερίνα Παπακώστα, Ελενα Ράπτη και Κωνσταντίνος Σκρέκας.
Ναι, το ξέρω, αυτό ισοδυναμεί με κράξιμο (μεταξύ τους συμπεριλαμβάνονται και ορισμένοι φίλοι μου), αλλά δεν θα το αποφύγω. Αυτοί αύριο μεθαύριο θα γίνουν κυβέρνηση. Αν ασχολούνται με τα θεία «τάματα» και το πώς θα εκπληρωθούν, διακόσια χρόνια στην κρίση θα μείνουμε, και θα τάζουμε άλλα στον Μεγαλοδύναμο για να μας βγάλει από αυτή…
(Το ότι ο προηγούμενος που είχε ασχοληθεί με το Τάμα και την εκπλήρωσή του ήταν ο Παπαδόπουλος δεν το σχολιάζω καν…)
Πράματα και τάματα
Φυσικά υπάρχουν και άλλου είδους «τάματα» στον Κύριο, όπως περιγράφει σχετικό άσμα, εκτελεσθέν (κανονικά) υπό λαϊκού αοιδού ονόματι Πάρη Ευαγγέλου, συνοδεία του γνωστού σε αυτό το κοινό κλαρινίστα Μάκη Τσίκου και περίφημου, και με πολιτικές φιλοδοξίες Βασίλη Παϊτέρη, ο οποίος παίζει κρουστά!
Μεταφέρω ορισμένους στίχους του τραγουδιού και συστήνω ανεπιφύλακτα την ακρόασή του στο YouTube:
«Θα κάνω τάμα στο Θεό, θα κάνω τάμα
που μ’ έχει φάει το παράπονο το κλάμα
Θα κάνω τάμα στο Θεό, για να γυρίσει
τα σφάλματά μου τα παλιά να συγχωρήσει»!
Θεέ μου συγχώρα με…
(Αυτό είναι δικό μου, άνευ ουδενός τάματος)
Προσευχές
Τάματα κάνουν και στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας τις τελευταίες ημέρες, μήπως και ο Θεός βοηθήσει να σταματήσει η δράση των «μπαχαλάκηδων» κατά των μέσων μαζικής μεταφοράς, και ειδικότερα της καταστροφής των ακυρωτικών μηχανημάτων. Πιστεύω ότι πρόκειται για πολύ θετική κίνηση, διότι αν καταλαβαίνω σωστά, οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί να περιμένουν να κάνει κάτι η Αστυνομία. Στον Θεό έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους…
Προσωπικά δε, δεν περιμένω και να πει κάτι σήμερα επ’ αυτού ο πρόεδρος Αλέξης, στην Ωρα του Πρωθυπουργού, στην ερώτηση που του έχει υποβάλει ο πρόεδρος Κυριάκος σχετικά με την έκρηξη της εγκληματικότητας ειδικά στην Αθήνα και το γκέτο των Εξαρχείων. Ως γνωστόν στην αύξηση της εγκληματικότητας συντείνουν σοβαρά θέματα όπως το σπίτι της Μαρέβας και το πόθεν έσχες του Κυριάκου. (Αν μάλιστα βάλει μέσα και λίγη διαπλοκή με ΔΟΛ, με κατιτίς από Ψυχάρη, Mega κ.λπ. θα τη δικαιολογήσει μια χαρά την εγκληματικότητα). Ιδέες ρίχνω…