Υπάρχει κάτι χειρότερο από μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται. Μια κυβέρνηση που νομίζει πως διαπραγματεύεται. Μια κυβέρνηση που νομίζει πως επιδεινώνει τη θέση των δανειστών ενώ απλώς επιδεινώνει τη δική της. Kαι δυστυχώς της χώρας της. Τι παρακολουθούμε σήμερα; Κάτι που θα ήταν κωμικό αλλά στη συγκυρία είναι απόλυτα καταστροφικό.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θυμώνει, βγάζει δεκάρικους κατά του ΔΝΤ, επιδίδει τελεσίγραφα προς όλες τις κατευθύνσεις. Την ίδια ώρα που η αξιολόγηση μένει μετέωρη. Την ίδια ώρα που βλέπει τα τρένα της ποσοτικής χαλάρωσης να περνούν. Την ίδια ώρα που η αγορά βυθίζεται στο τέλμα. Και σε αυτό το πλαίσιο ονειρεύεται ένα ΔΝΤ που φεύγει, μέχρι να μείνει. Και που αν τελικώς φύγει, η ίδια και η χώρα θα βρεθούν σε ένα νέο σπιράλ αρνητικών εξελίξεων όπου: το ΔΝΤ θα έχει φύγει, η Ευρώπη θα σχεδιάσει νέο πρόγραμμα με όλα τα μέτρα του ΔΝΤ – και ακόμη πιο επώδυνα – και όλο αυτό θα περάσει από τα Κοινοβούλια των ξένων.
Ταυτόχρονα, ακόμη κι αν υπήρχε ένα παράθυρο ελάφρυνσης χρέους, αυτό θα έχει κλείσει και πίσω του μια ολόκληρη κοινωνία θα έχει ήδη αρχίσει να βιώνει έναν νέο κύκλο φτωχοποίησης.
Είναι προφανές σήμερα πως η κυβέρνηση, αγκυλωμένη σε ένα δήθεν ηρωικό αφήγημα, μοιάζει απλώς να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο αντί να επισπεύδει την αξιολόγηση. Το κακό είναι πως το κάνει σέρνοντας μια ολόκληρη χώρα στην αβεβαιότητα και σε ένα πεδίο επισφαλές και επικίνδυνο.