Ο Αχιλλέας δεν ευτύχησε να νικήσει τον θάνατο. Η μητέρα του Θέτις τον βύθισε στα νερά της Στυγός κρατώντας τον από τη φτέρνα, που δυστυχώς έμεινε στεγνή από της αθανασίας το βάπτισμα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία γνωστή. Ο Αχιλλέας, όμως, κέρδισε την αθανασία διά της πλαγίας οδού (δρόμο που κάθε Νεοέλληνας οφείλει να γνωρίζει σαν την τσέπη του). Ο Ομηρος και η ποίησή του ήταν περισσότερο αποτελεσματικοί από της Θέτιδος τη μητρική στοργή. Η Ιστορία τελικά είναι εκείνη που σε καταγράφει στους «αθανάτους» και την Ιστορία τη χτίζεις μόνος σου.
Η Μπαρτσελόνα είχε ευάλωτη την αχίλλειο πτέρνα της την Τρίτη το βράδυ στο Πάρκο των Πριγκίπων και έπεσε από το βέλος του Ντι Μαρία, ηρωικά μαχόμενη… δεν το λες. Ομως, ακόμα κι έτσι, έπειτα από ένα ταπεινωτικό χαστούκι, η Μπαρτσελόνα «Μπαρτσελόνα» μένει!
Η Ιστορία είναι που ντύνει τους βασιλιάδες, η Ιστορία είναι που ξεγυμνώνει τους παρίες.
Πριν από λίγα χρόνια, εδώ στην «Ομάδα» έπαιζες με την εργασιακή σου συνέχεια στην εφημερίδα αν αμφισβητούσες την Μπαρτσελονα και τις ικανότητές της στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Η εμμονική λατρεία του τότε διευθυντή είχε αναγάγει τον Μέσι και την ομάδα του σε πρώτο θέμα. Ακόμα και η «Εl Pais» τότε φθονούσε τα ρεπορτάζ του αθλητικού τμήματος που αφορούσαν τους Μπλαουγκράνα. Και δεν μας έφτανε ο διευθυντής της εφημερίδας, αλλά και ο τότε επικεφαλής του αθλητικού τμήματος διερρήγνυε τα ιμάτιά του προκειμένου να μας πείσει ότι η Μπαρτσελόνα ήταν, είναι και θα είναι η μοναδική ομάδα – θρύλος στον κόσμο. Τραυματιζόταν ο Μέσι; Είχαμε ανοιχτή γραμμή με Βαρκελώνη για να μαθαίνουμε την πορεία της υγείας του! Κυοφορούσε η σύζυγος του Μέσι; Μόνο ανθοδέσμη στο μαιευτήριο δεν στέλναμε. Κρατήσαμε ανοιχτή την έκδοση του σαββατιάτικου φύλλου περιμένοντας τα ιατρικά ανακοινωθέντα για τον άτυχο Τίτο Βιλανόβα!
Κι όλοι «εμείς» μάθαμε να μισούμε ό,τι αυτοί αγαπούσαν από αντίδραση (ή πιο σωστά ό,τι ο διευθυντής της εφημερίδας λάτρευε)· χαιρόμασταν να βλέπουμε την πίκρα του ύστερα από μια ήττα από τη «μισητή» Ρεάλ, πανηγυρίζαμε έπειτα από έναν αποκλεισμό της, κρυφογελούσαμε όταν ακούγαμε τις ενστάσεις του για διαιτητικά λάθη, για αδικίες. Και το παράδοξο: μέσω των αποτυχιών της Μπαρτσελόνα αντιστεκόμασταν στην εξουσία!
Κι όμως η Μπαρτσελόνα ήταν, είναι και θα είναι η μεγάλη ομάδα. Με ή χωρίς τη γραφική αρωγή του διευθυντή – οπαδού, ο Μέσι και οι «δικοί του» θα γράφουν Ιστορία και με τις ήττες και με τις επιτυχίες τους.
Είδηση αποτελεί η ταπεινωτική ήττα της Μπάρτσα, είδηση και η μεγαλειώδης νίκη της! Αυτή είναι άλλωστε η διπολική μοίρα των «μεγάλων», να μισούνται ή να λατρεύονται. Η Ιστορία έχει και τις παρενθέσεις της και στην ιστορία της ομάδας της Βαρκελώνης οι παρενθέσεις των μεγάλων αποτυχιών φωτίζουν το κυρίως θέμα των επιτυχιών!
