Αλλες δυο δημοσκοπήσεις ήρθαν να επιβεβαιώσουν όλες τις προηγούμενες: καταγράφουν πρωτοφανή δημοσκοπική κατάρρευση της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού.
Μόνο ο Μιχαλολιάκος έχει πλέον περισσότερες αρνητικές κρίσεις από τον Τσίπρα.
Αλλά ακριβώς επειδή το φαινόμενο είναι πρωτοφανές, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει πού θα οδηγήσει ή πώς θα καταλήξει.
Από τη δεκαετία του ’80, που έχουμε δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, ποτέ άλλοτε δεν έχει παρατηρηθεί τόσο γρήγορη και τόσο ριζική αποδόμηση μιας κυβερνητικής παράταξης.
Με τα σημερινά δεδομένα, προδιαγράφεται όχι μια εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια πανωλεθρία που τον θέτει εκτός πολιτικού προσκηνίου.
Ευλόγως η πρόγνωση προσδιορίζει τις ενδιάμεσες κινήσεις.
Οι αισιοδόξοι θεωρούν ότι το βράδυ κάποιας εκλογικής Κυριακής ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί από τον ελληνικό λαό να μαζέψει ήρεμα κι ωραία τα κομμάτια του στην αντιπολίτευση.
Οι απαισιόδοξοι πιστεύουν ότι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα δώσει αυτή την ευκαιρία στον ελληνικό λαό κι ότι οι εξελίξεις δεν θα είναι γραμμικές.
Δεν ανήκω στους αισιόδοξους. Θεωρώ δεδομένο ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν να μην πέσουν και να μην πάνε σε εκλογές.
Αλλωστε η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης έχει αποδείξει πως δεν διαθέτει αρχές, όρια ή κανόνες –ούτε καν εκείνες τις πεποιθήσεις που θα την εμπόδιζαν να βουτηχτεί στις χειρότερες μεθοδεύσεις…
Οταν ένας Πρωθυπουργός κάνει πολιτική με τη σύζυγο του αντιπάλου του ή με μια δήλωση της αντιπολίτευσης που δεν έγινε ποτέ (!), μπορείς να περιμένεις τα χειρότερα.
Είναι προφανές ότι στην κυβέρνηση έχουν συνειδητοποιήσει πως με πολιτικούς όρους χάνουν καθαρά την παρτίδα και γι’ αυτό θα επιχειρήσουν να οικοδομήσουν άλλης μορφής αντιπαράθεση σε άλλο πεδίο και με άλλους όρους.
Εως εδώ, λοιπόν, οι απαισιόδοξοι έχουν δίκιο. Θα φλερτάρουν με την εκτροπή –όπως έχουν φλερτάρει μαζί της όλα τα λαϊκιστικά κινήματα ή καθεστώτα.
Αλλά φλερτ δεν σημαίνει γάμος. Ούτε καν ειδύλλιο.
Οι δημοκρατικές πολιτείες παράγουν αντιστάσεις στην κατάλυσή τους –ενίοτε αντιστάσεις καθοριστικές.
Δεν εννοώ φυσικά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν είμαι αφελής.
Αλλά μην ξεχνάτε ότι δεκατέσσερις έντιμοι δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, υβριζόμενοι και απειλούμενοι από την κυβέρνηση, ακύρωσαν την πιο άγρια επιχείρηση ελέγχου των μέσων ενημέρωσης που έχει εκδηλωθεί μετά τη χούντα.
Προφανώς, λοιπόν, θα τα δοκιμάσουν όλα. Αλλά δεν θα πιάσουν όλα.
Αυτό βεβαίως δεν εμποδίζει τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα, τις συντεταγμένες κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις να προχωρήσουν σε μια στοιχειώδη συνεννόηση. Εντός και εκτός Ελλάδας.
Ετσι, για την κακιά στιγμή – κι ας αποδειχτεί αχρείαστη.
Διότι καλό είναι το ευχέλαιο, αλλά να πάρουμε και καμία γάτα.
