Σε λίγες εβδομάδες συμπληρώνονται οκτώ χρόνια από τον Απρίλιο του 2009 όταν οι εταίροι της Ελλάδας στην ευρωζώνη, στο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας που πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο, κατέστησαν
για πρώτη φορά σαφές στον τότε υπουργό Οικονομίας της κυβέρνησης Καραμανλή Γιάννη Παπαθανασίου ότι για να μην
οδηγηθεί η χώρα στο ΔΝΤ μόνο ένας δρόμος υπήρχε: να υιοθετήσει τα ίδια μέτρα
με αυτά που θα ελάμβανε αν πήγαινε στο ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση Καραμανλή προτίμησε την προσφυγή στις κάλπες, αφήνοντας το πικρό αυτό ποτήρι στην κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία στη συνέχεια το άφησε στην κυβέρνηση Σαμαρά, και εκείνη στην κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία ήδη έχει αρχίσει να ετοιμάζεται για να το παραδώσει στην κυβέρνηση που θα βρίσκεται στα πράγματα το 2019.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ. Ετσι λοιπόν πέρασαν τα πρώτα οκτώ χρόνια φαγούρας στη σχέση της Ελλάδας με το ΔΝΤ. Μια σχέση εξαρχής συγκρουσιακή που δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από όσα έλυσε και η οποία σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις δείχνει να οδηγείται σε διάλυση.
Το παράδοξο βέβαια της υπόθεσης είναι ότι ο βασικός λόγος για τον οποίο η σχέση αυτή οδηγείται σε διάλυση δεν είναι τόσο η αδυναμία συμβίωσης της Ελλάδας με το ΔΝΤ όσο η απροθυμία της προξενήτρας Γερμανίας να αποδεχτεί τους όρους συμβίωσης ενός ζευγαριού που η ίδια δημιούργησε.
Αυτό που πλέον ενοχλεί τη Γερμανία είναι ότι το ΔΝΤ, το οποίο η ίδια ενέπλεξε στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης για να επιβάλει τη δημοσιονομική πειθαρχία, στην περίπτωση της Ελλάδας απαιτεί όλο και πιο επιτακτικά κούρεμα του δημόσιου χρέους. Κάτι που οι γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες δεν θέλουν και δεν μπορούν να αποδεχτούν, πόσω μάλλον όταν επίκεινται οι γερμανικές βουλευτικές εκλογές.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ. Χωρίς αμφιβολία, Μέρκελ και Λαγκάρντ θα προσπαθήσουν εκ νέου μεθαύριο Τετάρτη στο Βερολίνο να λύσουν αυτό τον γόρδιο δεσμό κατά τρόπο κοινά αποδεκτό. Η καγκελάριος θα επιχειρήσει να πείσει τη διευθύντρια του ΔΝΤ ότι το ζήτημα του ελληνικού χρέους θα ρυθμιστεί εκ του ασφαλούς μετά το 2018 οπότε η Ελλάδα θα λάβει όλα τα απαιτούμενα μέτρα, η δε Λαγκάρντ θα εξηγήσει στη Μέρκελ πως όσο περισσότερο νεφελώδεις είναι οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις για το ελληνικό χρέος τόσο βαρύτερα θα είναι τα άμεσα μέτρα που θα πρέπει να υιοθετήσει η Αθήνα.
Από την έκβαση αυτής της διαβούλευσης θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό αν τα οκτώ χρόνια φαγούρας στη σχέση της Ελλάδας με το ΔΝΤ θα γίνουν περισσότερα η όχι. Μιας διαβούλευσης που ίσως θα ήταν ευκολότερη αν στη θέση της Λαγκάρντ και της Μέρκελ ήταν η Μέριλιν Μονρόε, με άσπρο φουστάνι και πάνω από τις γρίλιες του μετρό.
