Πάντα μετά το πάρτι μένει ο λογαριασμός. Με όλη την υπερβολή, αν το προχθεσινό Εurogroup και η δήθεν πολιτική συμφωνία αντιμετωπίστηκαν από την κυβέρνηση ως ένα πάρτι για όλα αυτά που απέσπασε, ο λογαριασμός δείχνει όλο και βαρύτερος. Δεν είναι μόνο το πακέτο των μέτρων που θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες και που παρουσιάστηκε με αμπαλάζ. Είναι πάνω απ’ όλα ο χρόνος που τρέχει αδυσώπητα. Και όλοι καταλαβαίνουν πως μια μετέωρη οικονομία εκτός όλων των άλλων παραμένει μετέωρη όταν ο χρόνος κινείται εναντίον της.
Τώρα που όλα παραπέμπονται στις καλένδες αποκαλύπτεται για παράδειγμα πως το κλείσιμο της αξιολόγησης πάει όλο και πιο μετά. Και αντίστοιχα η ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση μοιάζει ήδη ως κάτι μακρινό. Ας μην κοροϊδευόμαστε: η κυβέρνηση έχει γνώση τής υπό συζήτηση συμφωνίας. Ας πει την αλήθεια και ας κρατηθεί μακριά από τεχνικές προπαγάνδας που έτσι κι αλλιώς είναι ληξιπρόθεσμες απέναντι στην πραγματικότητα της λιτότητας.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, το θέμα δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Σε μια εύθραυστη στιγμή για την κοινωνία, οφείλει και η αξιωματική αντιπολίτευση να μας πει τι ακριβώς θέλει. Η αμηχανία των πρώτων ωρών υποδηλώνει ένα πρόβλημα ανακλαστικών και τακτικής. Το αφήγημα των εκλογών προφανώς είναι πάνω στο τραπέζι, θα ήταν όμως πιο χρήσιμο για τη Νέα Δημοκρατία να αναλύσει την κατάσταση και να μιλήσει με όρους προωθητικούς για τη συγκυρία. Δεν χρειάζεται άλλη ασάφεια. Μια φορά ήταν αρκετή.
