Ο καλός καιρός επέστρεψε έπειτα από εβδομάδες χειμώνα. Τα στερημένα από τη θαλπωρή του πλάσματα βγήκαν για βόλτα, μαζί τους και εγώ. Περπάτησα την παραλία προς τη Γλυφάδα. Η θάλασσα ακύμαντη, με ένα χρώμα ασημί, γαλακτώδες. Το μάτι μου σημείωσε ότι τα νερά είναι τραβηγμένα, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αφήνοντας να φανούν σε όλη την παραλία τα μπάζα που ρίχτηκαν παλιά, ποιος ξέρει πότε, και που είναι συνήθως καλυμμένα από τα νερά.
Στο πρανές προς την παραλία κάτι πουλάκια τσακώνονταν, τσιμπολογώντας τα ψίχουλα που κάποιοι πέταξαν από τα τραπεζάκια των καφέ από πάνω. Δεν ξέρω γιατί, σκέφτηκα την Ελλάδα.
Γαλήνη. Θυμήθηκα τις παραστάσεις της εβδομάδας, τη διαρκώς αυξανόμενη ανησυχία για την αξιολόγηση που δεν λέει να τελειώσει, την υστερία γύρω μου των φίλων και γνωστών μου για τα νέα σημειώματα του ΕΦΚΑ που σε πολλές περιπτώσεις, τις περισσότερες, σημαίνουν νέες ασυνάρτητες επιβαρύνσεις, έως και 350%, το κλίμα απελπισίας που ανεβάζει στροφές με την αναθέρμανση της συζήτησης για τη δραχμή. Τίποτα γύρω μου δεν μου θύμιζε ότι έτσι είναι τα πράγματα, εκτός από τα σπασμένα και λεηλατημένα αρμυρίκια που έσπασαν στις θύελλες του Νοέμβρη.
Ενας πλανόδιος πουλούσε φιστίκια. Θυμήθηκα την αγαπημένη μου συνήθεια, λίγα φιστίκια από τα μαγαζάκια της Ευριπίδου, στο κέντρο, συντροφιά στις βόλτες στα σοκάκια του Ψυρή, όταν ακόμα ήταν γεμάτα βιοτεχνίες δερματίνων ειδών. Πήρα ένα σακουλάκι.
Κάθε φιστίκι, μια ανάμνηση, συντροφιά στον μαγαζότοπο της Γλυφάδας, βόλτα Σαββάτου για σχεδόν όλο τον πληθυσμό της περιοχής. Με τον ήλιο, μια ωραία παρένθεση στα εβδομαδιαία άγχη μας, να καθήσεις, να πιεις καφέ, να παρατηρήσεις το πλήθος.
Τώρα τελευταία, με την κρίση, αξίζει να παρατηρείς τα μαγαζιά. Γιατί αλλάζουν σχεδόν διαρκώς, λίγα είναι εκείνα που έχουν μείνει «βράχοι» στην κρίση. Να εδώ, κάποτε ήταν επώνυμα ρούχα, μετά κάποιος δοκίμασε σε παπούτσια, μετά άλλος γιαούρτι παγωτό, τώρα βλέπεις αθλητικά, αύριο ποιος ξέρει. Ή, βλέπεις τις τιμές, θυμάσαι τα κοστούμια 700 ευρώ, η ίδια μάρκα τώρα 400. Εκπτώσεις παντού.
Η εποχή δεν ευνοεί την κατανάλωση. Πολύ λίγοι κυκλοφορούν με τσάντες. Σχεδόν απούσα κάθε αποκριάτικη ατμόσφαιρα, που κάποτε δέσποζε εμφανώς τέτοια εποχή. Σε συνειρμό, σκέπτεσαι ότι στο ιδιωτικό σχολείο του μικρού ηγεμόνα κανένα παιδάκι δεν έκανε φέτος αποκριάτικο πάρτι.
Ολοι μας λειτουργούμε στην κάθε συγκυρία με τις εμμονές και τις προκαταλήψεις μας, καθώς τα αποδεικτικά στοιχεία συνήθως χρειάζονται χρόνο για να συλλεχθούν και να εξεταστούν, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι έχει πέσει λίγος περονόσπορος στην ευτυχή γωνιά μας, ότι πίσω από τον ανοιξιάτικο καιρό, τη χαλαρότητα της σαββατιάτικης βόλτας, βυσσοδομεί μια κάποια κατάθλιψη, μία στασιμότητα ενεργειών και πράξεων, καρπός της ανησυχίας που μας χαρίζουν απλόχερα τα νέα της καθημερινής ειδησεογραφίας μας.
Ενα φιστίκι ακόμα και επιστροφή στην απόλαυση της ανοιξιάτικης λιακάδας. Οχι τίποτα άλλο, αλλά σκέφτηκες με τρόμο ότι αν ζητήσεις να κλείσει τώρα η αξιολόγηση μπορεί να σε χαρακτηρίσει «υποτακτικό» η Φώφη.
Ολα και όλα…

Ο Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης είναι επιχειρηματίας
Τελευταία Νέα