«Μάνα σε ξεκληρίσανε άπονες εξουσίες / ψυχή δεν σου αφήσανε, μόνο φωτογραφίες». Καλά τα ‘πε ο Καζαντζίδης. Ολους τους συνθλίβει, όλους τους συντρίβει η εξουσία. Και αυτούς που την υφίστανται και αυτούς που την εξασκούν. Τους δεύτερους με πιο ύπουλο τρόπο. Για θυμηθείτε πριν από δύο χρόνια τα αντιμνημονιακά παλικάρια του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήξεραν με ποιο χέρι να σκίσουν τα Μνημόνια και με ποιο να παίξουν τα νταούλια. Ηρθε η άπονη εξουσία και τους σφιχταγκάλιασε και τώρα καλύτερα να τους πνίξει αυτή η αγκαλιά, παρά να χάσουν τη ζεστασιά της. Εξού και τα προχθεσινά στο Eurogroup. Τα ‘δωσαν όλα κι έμειναν στον Τάσο (Πετρόπουλο, που του φωνάζουν στον δρόμο «Δώσε πόνο» ή κάτι τέτοιο).
Τους λυπάμαι πια τους κυβερνητικούς που επιδίδονται σε ακροβασίες διαλεκτικής και άλματα λογικής, προκειμένου να πείσουν ότι όχι, δεν προνομοθετούν, όχι, δεν πρόκειται περί μέτρων, όχι, δεν είναι αυτό που νομίζετε. Δύο τυχαία παραδείγματα. Ο Νίκος ο Παππάς ο μεγαλοπρεπής με δύναμη από τις Βερσαλλίες να εξηγεί πώς θα λειτουργήσει αυτό το σύστημα των κατόπτρων που για κάθε ευρώ που κόβεται, ένα ευρώ θα δίνεται. Θα την κόψει τη σύνταξη αλλά θα μειωθεί ο ΦΠΑ (που οι ίδιοι αύξησαν) στην εστίαση γιατί τον συνταξιούχο πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις, στις ταβέρνες και στα ρεστοράν. Και ο Μάκης ο Μπαλαούρας, ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας του 1986, να δηλώνει «δώσαμε μάχη κατά του Μνημονίου και ηττηθήκαμε, συμβαίνουν αυτά». Οταν ηττώνται οι κυβερνώντες, κάτι κάνουν λέει το φιλότιμο, αλλά, είπαμε, άπονες εξουσίες.