Από μια άποψη σπάει μια παράδοση σαράντα χρόνων. Γιατί είναι από το 1976 που οι ολλανδικές Αρχές επέλεξαν να αγνοούν το γεγονός ότι η κάνναβη ήταν παράνομη στη χώρα διώκοντας μόνο τους χρήστες που είχαν στην κατοχή τους πάνω από 5 γραμμάρια. Η πολιτική αυτή ονομάστηκε στην Ολλανδία gedoogbeleid. Αλλού έμεινε γνωστή ως «ολλανδικό μοντέλο». Σε κάθε περίπτωση, χάρις σε αυτή την πολιτική ανοχής άνοιξαν στο Αμστερνταμ και σε άλλες πόλεις εκατοντάδες coffee shops, τα γνωστά καφέ τα οποία έγιναν όχι μόνο ατραξιόν αλλά και προορισμός για χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονταν τη χώρα να καπνίσουν μαριχουάνα χωρίς τον φόβο της σύλληψης.

Από χθες, τίποτε που αφορά τη μαριχουάνα δεν είναι παράνομο στην Ολλανδία. Το Κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο με τον οποίο καθίσταται νόμιμη η καλλιέργεια της κάνναβης. Κάτι που στην πραγματικότητα νομιμοποιεί την πολιτική ανοχής αυτών των τεσσάρων δεκαετιών. Με την ψήφο της Βουλής, τα coffee shops θα μπορούν να προμηθεύονται απολύτως νόμιμα τα προϊόντα τους από τους καλλιεργητές και να τα διαθέτουν στους πελάτες τους. Με την τελευταία πράξη της νομιμοποίησης λύνεται επίσης το θέμα της προέλευσης των προϊόντων κάνναβης.

Αυτό που μένει να απαντηθεί τώρα είναι εάν ο κλάδος θα γνωρίσει μια νέα περίοδο άνθησης. Θα αυξηθούν και θα πληθύνουν τα coffee shops; Στην ακμή της, η βιομηχανία της μαριχουάνας μετρούσε 300 μαγαζιά στο Αμστερνταμ και 1.000 σε ολόκληρη την Ολλανδία. Κάποια στιγμή οι Αρχές υποχρέωσαν τους εμπόρους να διαλέξουν: θα πουλούσαν κάνναβη ή αλκοόλ, όχι και τα δύο. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που τα καφέ μειώθηκαν σε περίπου 200 στην πρωτεύουσα και σε κάτι παραπάνω από 600 σε όλη τη χώρα. Δεν είναι βέβαιο ότι οι έμποροι θα αυξηθούν με τον ίδιο ρυθμό που θα αυξηθούν και οι καλλιεργητές.

Η πρόταση νόμου παρουσιάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο από το κόμμα των Φιλελευθέρων. Η εισηγήτρια βουλευτής Βέρα Μπέργκαμπ δεν δυσκολεύτηκε να αποσπάσει την υποστήριξη των Εργατικών, των Σοσιαλιστών, του Κόμματος για τα Ζώα και φυσικά των Πρασίνων. Υπέρ είχαν δηλώσει τότε ότι θα ψηφίσουν και δύο πρώην βουλευτές του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας που αποσπάστηκαν για να ιδρύσουν δικό τους δεξιό κόμμα. Ο σκοπός της πρότασης νόμου ήταν να φωτιστεί η γκρίζα περιοχή ανάμεσα στην παράνομη καλλιέργεια και τα καφέ που λειτουργούν απολύτως νόμιμα. «Μπορείς να αγοράσεις χόρτο, αλλά δεν μπορείς το καλλιεργήσεις. Και αυτό είναι λάθος. Η νομιμοποίηση θα επιτρέψει τον έλεγχο της εγκληματικότητας, ενώ συμβάλλει και στη δημόσια υγεία» είχε επισημάνει η Βέρα Μπέργκαμπ, σημειώνοντας ότι είχε τη σύμφωνη γνώμη της πλειονότητας της κοινής γνώμης και της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Ο σκόπελος

Ο νόμος δεν θα τεθεί προς το παρόν σε ισχύ καθώς θα πρέπει να ξεπεραστεί ο σκόπελος της Γερουσίας. Το εμπόδιο αυτό αναμένεται ότι θα αρθεί μετά τις βουλευτικές εκλογές της 15ης Μαρτίου.

Οι έρευνες για την παράνομη παραγωγή

Υπέρ των επιχειρημάτων της πρότασης για την πλήρη νομιμοποίηση της κάνναβης συνηγορούσαν και διάφορες πανεπιστημιακές έρευνες, σύμφωνα με τις οποίες η παράνομη παραγωγή της ενίσχυε την εγκληματικότητα, ενώ συνδεόταν με τη μόλυνση του περιβάλλοντος, ηχορρύπανση και την εξάπλωση του βακτηρίου λεγιονέλα. Παρ’ όλ’ αυτά, η κυβέρνηση Μαρκ Ρούτε εμφανιζόταν επιφυλακτική, με τον υπουργό Δικαιοσύνης Αρντ βαν ντερ Στέουρ να δηλώνει ότι τα ευρήματα της έκθεσης δεν συνιστούν λόγο για να αλλάξει η πολιτική των coffee shops. Τελικά ο νόμος εγκρίθηκε με 77 ψήφους υπέρ και 72 κατά.