Αναζήτηση
Εδώ και 48 ώρες έχουμε την πρώτη κυβέρνηση παγκοσμίως που πανηγυρίζει επειδή έχασε.
Και δεν εννοώ τον υπουργό Παππά, που όσο να είναι το έχει το κουσούρι να πανηγυρίζει ό,τι κι αν συμβαίνει –εδώ νομίζει ακόμη ότι το ΣτΕ έκρινε τον νόμο του συνταγματικό!
Εννοώ ένα θέατρο του παραλόγου, με πολλούς πρωταγωνιστές αλλά καμία σημασία.
Κυβερνητικές εφημερίδες, ας πούμε, μιλούσαν χθες για «ιστορική απόφαση του Eurogroup» –διαψεύδοντας τον Ντεϊσελμπλούμ που είπε ότι δεν υπάρχει απόφαση, ενώ ουδείς γνωρίζει αν και πότε θα υπάρξει…
Ακόμη χειρότερα. Η απογευματινή βάρδια του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΡΤ πανηγύριζε ότι «για πρώτη φορά πήραμε χωρίς να δώσουμε» κι ότι «λιτότητα τέλος» –την επόμενη εβδομάδα θα βρουν και το φάρμακο για τον καρκίνο…
Ο γραμματέας του κόμματος υποψιάζεται ότι η διαπλοκή βάζει τους βλαμμένους να πετούν μολότοφ στην Κουμουνδούρου διότι έτσι «ενισχύουν και στηρίζουν τη διαπλοκή».
Ενας υφυπουργός καταθέτει ότι αν είχε εκλεγεί ο Σαμαράς, θα μας πήγαινε τον Φεβρουάριο 2015 στη δραχμή –και γιατί δεν μας πήγε νωρίτερα, όταν είχε εκλεγεί ήδη;
Ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει πως θα πάρουμε τρία δισ. νέα μέτρα, αλλά το δημοσιονομικό ισοζύγιο θα παραμείνει ίδιο. Υποθέτω ότι πρόκειται για κάποια ιδιαίτερη εκδοχή της οικονομική αριθμητικής, σύμφωνα με την οποία τρία δισ. ίσον τίποτα.
Ολα αυτά μπορεί να μην παρουσιάζουν πραγματικό ενδιαφέρον, αλλά δεν έχουν πλέον ούτε πλάκα.
Υπενθυμίζω ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το έργο «Κλείνει η αξιολόγηση χωρίς πρόσθετα βάρη» έχει παίξει σε επαναλήψεις πιο πολλές φορές κι από το «Παρά πέντε». Αλλά μετά πληρώνουμε.
Θα μου πείτε ότι έχουν το ψέμα στην άκρη της γλώσσας. Ωραία, αλλά τι κερδίζουν;
Ρώτησαν τον Τσακαλώτο σε κάποια συνέντευξη γιατί ο Τσίπρας είπε το περίφημο «ούτε ένα ευρώ» νέα μέτρα. Κι ο Τσακαλώτος απάντησε περίπου ότι ο Πρωθυπουργός το είπε όχι επειδή ισχύει, αλλά επειδή έπρεπε να το παίξει σκληρός κι ανυποχώρητος.
Ξέρετε τι με εντυπωσιάζει σε αυτό; Η κυνική ομολογία ότι το ψέμα είναι περίπου εργαλείο δουλειάς.
Οτι δεν τους έχει περάσει από το μυαλό να πουν μια φορά την αλήθεια. Να εξηγήσουν την κατάσταση και να δείξουν στον ελληνικό λαό πώς έχουν τα πράγματα. Να μιλήσουν απλά, έντιμα κι ειλικρινά. Χωρίς μπουρδολογία.
«Παιδιά, αυτό μπορούμε κι αυτό κάνουμε!».
Είμαι βέβαιος ότι θα έβρισκαν μεγαλύτερη ανταπόκριση από εκείνη που συναντούν τώρα. Τουλάχιστον δεν θα ήταν υποχρεωμένοι να πηγαίνουν από παραμύθι σε παραμύθι κι από κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα.
Εκτός κι αν τους αρέσει.
