Ενας κάποιος πολιτικός λυρισμός θέλει τις εκλογές να είναι η γιορτή της δημοκρατίας. Στην πραγματικότητα, είναι μια μάχη επιβίωσης. Και αυτό που κυριαρχεί σε αυτού του τύπου τις μάχες δεν είναι οι αρχές και οι ιδέες, αλλά η στρατηγική και το ένστικτο. Κάπως έτσι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επαινεί με το πιο ωραίο του χαμόγελο τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης. Κάπως έτσι, στην άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, η Σάρα Βάγκενκνεχτ σχολιάζει τα τεκταινόμενα στην Αθήνα. Και είναι σαν να ξεσπά πάνω από τον αττικό ουρανό μια δυνατή βροχή.
Η αντιπρόεδρος του κόμματος Η Αριστερά κατηγόρησε τον Σόιμπλε ότι εξαπατά τον γερμανικό λαό επειδή του αποκρύπτει ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, ενώ τάχθηκε εμμέσως υπέρ του Grexit. Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι «υπάρχουν ενδείξεις ότι μετά τα σκληρά μέτρα που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση η οικονομική ανάκαμψη θα είναι πιο εύκολη». Σε ποιους θα αποδιδόταν ειδικά αυτό το τελευταίο στην κοινή μεταμνημονιακή ελληνική; Μα στους «ακραίους κύκλους των δανειστών». Είναι ακραία η Σάρα Βάγκενκνεχτ; Στο βιογραφικό της μπορεί να δει κανείς ότι έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΓΛΔ τη χρονιά που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Από τότε δεν έπαψε να δηλώνει κομμουνίστρια. Ιδιότητα που δεν την εμπόδισε, πάντως, να ταχθεί υπέρ του περιορισμού των προσφυγικών ροών.
Η Σάρα Βάγκενκνεχτ, δηλωμένη θαυμάστρια του Ούγκο Τσάβες, ψαρεύει στα ίδια θολά νερά με την Εναλλακτική για τη Γερμανία, ένα ξενοφοβικό κόμμα που δεν το ξεπλένει καμιά βροχή. Γιατί στις εκλογές δεν κυριαρχούν μόνο η στρατηγική και το ένστικτο. Οπως αποδεικνύεται και από τις «εαμίτικες» δοξολογίες στον Πάνο Καμμένο, πολλές φορές περισσεύει και ο κυνισμός.
