Αναζήτηση
Διότι, αν και υπήρξε αυτή η υποτιθέμενη διάψευση, γνωρίζω πολύ καλά ότι από προχθές το βράδυ και χθες όλη την ημέρα προσπαθούσαν να τον πείσουν να δώσει μια συνέντευξη, να εμφανιστεί στην αδέσμευτη και αντικειμενική ΕΡΤ για να εξηγήσει τα της συμφωνίας και άλλα πολλά και διάφορα, αλλά ο Τσακαλώτος εμφανιζόταν ως ανένδοτος –προσοχή, παρακαλώ, ανένδοτος, όχι ανέκδοτος!
Το κάνω αυτό γιατί γνωρίζω επίσης καλύτερα από τον καθένα, ας μου επιτραπεί, ότι, όπως έχω αναφέρει κατ’ επανάληψη, ο λατρεμένος υπουργός που αγαπάς να ακούς ειδικά για αυτό το μείγμα ελληνικών επιπέδου δεύτερης γενιάς παπά της Αστόριας και αγγλικών επιπέδου Οxford είχε από μηνών και συγκεκριμένα από την παραμονή του ανασχηματισμού ειδοποιήσει τον πρόεδρο Αλέξη ότι δεν επιθυμεί να παραμείνει στο υπουργείο Οικονομικών και αν το κάνει είναι για να φέρει εις πέρας τη δεύτερη αξιολόγηση.
Καμία επαφή
Αρχίζουν τα όργανα
Πάντως, κατά τον Μιχόπουλο, το περασμένο Σάββατο το απόγευμα, που έγινε μια μεγάλη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον Τσίπρα για το θέμα του Εurogroup της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου, ο Τσακαλώτος ήταν εκεί, παρά τις περί του αντιθέτου φήμες που είχαν κυκλοφορήσει. Οπως ήταν παρών και ο αναπληρωτής του Χουλιαράκης. Αλλά αυτό δεν ανατρέπει, συμπληρώνω εγώ, την πεποίθηση για τις κάκιστες σχέσεις που έχει ο υπουργός των Οικονομικών με τον Πρωθυπουργό.
Το άλλο που θέλω να πω είναι ότι, όπως φαίνεται και από τη συγκεκριμένη στάση του υπουργού Οικονομικών, σύντομα ο Αλέξης Τσίπρας θα βρεθεί ίσως για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την ομάδα των 53 plus, της οποίας ηγείται με μεγάλη επιτυχία ο υπουργός Ευκλείδης, σε μια εφ’ όλης της ύλης αναμέτρηση για τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αν ήθελα να ήμουν πιο παραστατικός, θα έλεγα ότι τώρα αρχίζουν τα όργανα.
Σε μια άλλη κυβέρνηση πάντως, που θα τη χαρακτηρίζει η κανονικότητα, ο υπουργός των Οικονομικών, διαφωνώντας με μέρος από τις πολιτικές τής κυβέρνησής του, θα είχε αποχωρήσει.
«Δεν θα γίνω Βαρουφάκης»
Εννοείται πως ρώτησα τον Μιχόπουλο κατά τη χθεσινή μας πρωινή συνομιλία γιατί, αφού δεν υπάρχει πρόβλημα με τον Τσακαλώτο, ο υπουργός των Οικονομικών δεν βγαίνει δημόσια να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι ακριβώς του συνέβη (του λαού, όχι του Τσακαλώτου) στις Βρυξέλλες.
–Από μόνος του να το κάνει; Να το ζητήσει η Νέα Δημοκρατία!
–Μα δεν είναι για να ενημερωθεί απλώς και μόνο η Νέα Δημοκρατία. Εδώ πρέπει να ενημερωθούν οι πολίτες της χώρας. Να ξέρουν τι τους περιμένει.
–Οχι. Ετσι όπως έχει τεθεί το θέμα από τη Νέα Δημοκρατία, επιδιώκεται να γίνει διάλογος μέσα από τα τηλεπαράθυρα. Αυτό εμείς δεν πρόκειται να το κάνουμε.
–Τι θα γίνει τελικά, δεν θα μάθουμε;
–Βεβαίως. Αν ήθελε η Νέα Δημοκρατία (άντε πάλι…) θα μπορούσε να αποστείλει ένα στέλεχός της να ενημερωθεί απευθείας από τον Τσακαλώτο ή ακόμη καλύτερα να ζητήσει να συγκληθεί η Βουλή και εκεί να υπάρξει συζήτηση για το τι αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες.
Πάντως, εγώ που είμαι προσεκτικός σε κάτι τέτοια διαπιστώνω ότι η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να απαντήσει σήμερα στη Βουλή, στην Ωρα του Πρωθυπουργού, σε ερώτηση του προέδρου Βασίλη Λεβέντη για το Eurogroup δεν είναι τυχαία. Μου λένε λοιπόν οι πηγές μου ότι και αυτό ακόμη επιβεβαιώνει τη τάση απομονωτισμού του Ευκλείδη και της ενόχλησης Μαξίμου για τη εξαφάνισή του μέχρι χθες το μεσημέρι όπου με βαριά καρδιά από του βήματος της Βουλής είπε μερικές κουβέντες για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αλλά απέφυγε να εισέλθει σε λεπτομέρειες.
Ζητούνται «πρόθυμοι»
Εξουσιολαγνεία και πολιτικά παιχνίδια
Από δώ το είχε, από εκεί το έφερε, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κάνει πρόβλημά του την αγωνιώδη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ γενικά και του Αλέξη Τσίπρα ειδικότερα να παραμείνουν στην εξουσία. Η συζήτηση που άνοιξε στο εσωτερικό τού κυβερνώντος κόμματος, μετά τις έντονες και επίμονες αναφορές του πρώην υπουργού Νίκου Φίλη, μετεξελίχθηκε σε χρόνο dt σε πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, που αντί να αφοσιωθεί στο πώς θα βελτιώσει τον δημόσιο λόγο του, ώστε να μπορέσει να υποδεχτεί περισσότερους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που τον εγκαταλείπουν μαζικά, άρχισε πάλι τις ομφαλοσκοπήσεις.
Με ποιον να πάμε και ποιον να αφήσουμε. Για μια μερίδα στελεχών, που προτάσσει ως δημόσιο συμφέρον την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ per terram per mare από την εξουσία, η μοναδική μετεκλογική συμμαχία η οποία πρέπει να υπάρξει είναι εκείνη με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου του 2012.
Κατά μια άλλη μερίδα στελεχών, που τάχα μου κόπτονται για την ιδεολογικοπολιτική συγγένεια που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους, ο φυσικός σύμμαχος μετεκλογικά δεν μπορεί να είναι άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτοί που τον θεωρούν όμορο πολιτικό χώρο, παραβλέποντας ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα αναχρονιστικό μόρφωμα με εθνικολαϊκιστικά χαρακτηριστικά.
Και υπάρχει και ένας πυρήνας στελεχών περί την πρόεδρο Γεννηματά, ο οποίος την έχει πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει θέση μόνο σε μια τρικομματικη κυβέρνηση με τη συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ!
Δεν σχολιάζω καν αυτή την τελευταία εκδοχή, που τη θεωρώ απλώς και μόνο μια υπεκφυγή από το να υπάρξει μια πολιτική προσέγγιση στο θέμα. Θα πω μόνο ότι αν το ΠΑΣΟΚ θέλει πράγματι να είναι η έκπληξη των επόμενων εκλογών, θα πρέπει να εγκαταλείψει άμεσα αυτή τη συζήτηση. Αποτέλεσμα μιας βαριάς μορφής εξουσιολαγνείας. Δεν έχει κανένα λόγο να προσπαθεί από τώρα να βγάλει από το πολιτικό αδιέξοδο τα δύο μεγάλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε βαρύ φόρο στα χρόνια της κρίσης. Ηρθε η ώρα να κεφαλαιοποιήσει αυτή την προσφορά στον τόπο μένοντας μακριά από τα παιχνίδια εξουσίας και ειδικότερα το πώς θα γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή θα παραμείνει στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας…
