Εγώ παρά τις διαψεύσεις του ιδίου του κυρίου Τσακαλώτου (με μια παροιμιώδη φράση του Μαρκ Τουέιν –αμερικανός συγγραφέας ήταν αυτός) θα συνεχίσω να εκπέμπω Αmber alert με αναζητούμενο πρόσωπο τον αγαπημένο υπουργό Ευκλείδη «φεύγει ο χειμώνας και δεν θα φοράω πια αυτά τα trendy κασκόλ τα οποία έχουν ξεματιάσει στην Ευρώπη» Τσακαλώτο.

Διότι, αν και υπήρξε αυτή η υποτιθέμενη διάψευση, γνωρίζω πολύ καλά ότι από προχθές το βράδυ και χθες όλη την ημέρα προσπαθούσαν να τον πείσουν να δώσει μια συνέντευξη, να εμφανιστεί στην αδέσμευτη και αντικειμενική ΕΡΤ για να εξηγήσει τα της συμφωνίας και άλλα πολλά και διάφορα, αλλά ο Τσακαλώτος εμφανιζόταν ως ανένδοτος –προσοχή, παρακαλώ, ανένδοτος, όχι ανέκδοτος!

Το κάνω αυτό γιατί γνωρίζω επίσης καλύτερα από τον καθένα, ας μου επιτραπεί, ότι, όπως έχω αναφέρει κατ’ επανάληψη, ο λατρεμένος υπουργός που αγαπάς να ακούς ειδικά για αυτό το μείγμα ελληνικών επιπέδου δεύτερης γενιάς παπά της Αστόριας και αγγλικών επιπέδου Οxford είχε από μηνών και συγκεκριμένα από την παραμονή του ανασχηματισμού ειδοποιήσει τον πρόεδρο Αλέξη ότι δεν επιθυμεί να παραμείνει στο υπουργείο Οικονομικών και αν το κάνει είναι για να φέρει εις πέρας τη δεύτερη αξιολόγηση.

Ωστόσο, απ’ ό,τι φαίνεται, η δεύτερη αξιολόγηση δεν έρχεται, αντίθετα αυτό που υποχρεώθηκε να συμφωνήσει ο υπουργός μας στις Βρυξέλλες την περασμένη Δευτέρα ήταν μια επώδυνη συμφωνία η οποία περιλαμβάνει σκληρά μέτρα λιτότητας. (Λιτότητας, παιδιά, μη μασάτε το σανό και το παραμύθι ότι τάχα μου για κάθε μέτρο λιτότητας θα υπάρχει ένα αντισταθμιστικό το οποίο θα το ακυρώνει. Αν συμβαίνει αυτό, γιατί έπρεπε να παρθούν τα μέτρα και πολύ περισσότερο γιατί έπρεπε να συμφωνήσει η κυβέρνηση σε μέτρα; Τι βλακειες είναι αυτά;).

Καμία επαφή

Το δεύτερο που γνωρίζω, επίσης από πρώτο χέρι, είναι ότι ο Τσακαλώτος ήδη εδώ και έναν μήνα δεν είχε την παραμικρή επικοινωνία με το Μέγαρο Μαξίμου. Κανονική επικοινωνία Πρωθυπουργού με τον υπουργό του. Να καθήσουν κάτω να συζητήσουν, να καθορίσουν μια γραμμή και μετά ο υπουργός να αναλάβει να υλοποιήσει ό,τι είχε συμφωνήσει με τον Πρωθυπουργό και τους συναδέλφους. Αυτό δεν έχει συμβεί. Μέσω ταχυδρομείου γινόταν η δουλειά. Αυτό το έργο το είχε αναλάβει ως ταχυδρόμος πάντα ο Θόδωρος Μιχόπουλος και επικουρικά ο εκπρόσωπος Τζανακόπουλος. Μου λένε, ας πούμε, ότι γινόταν σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου για την οικονομία, αλλά και για τη στάση που θα κρατήσει η κυβέρνηση στις Βρυξέλλες, αλλά ο Τσακαλώτος δεν ήταν εκεί. Είχε άλλες σοβαρότερες ασχολίες –όπως, για παράδειγμα, να πάει Θεσσαλονίκη να δει τον τεράστιο ΠΑΟΚ κόντρα στη Σάλκε στη σουίτα του γνωστού επενδυτή (εμείς εδώ στον ΔΟΛ τον ξέρουμε καλά) Ιβάν Σαββίδη…

Αρχίζουν τα όργανα

Πάντως, κατά τον Μιχόπουλο, το περασμένο Σάββατο το απόγευμα, που έγινε μια μεγάλη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον Τσίπρα για το θέμα του Εurogroup της Δευτέρας 20 Φεβρουαρίου, ο Τσακαλώτος ήταν εκεί, παρά τις περί του αντιθέτου φήμες που είχαν κυκλοφορήσει. Οπως ήταν παρών και ο αναπληρωτής του Χουλιαράκης. Αλλά αυτό δεν ανατρέπει, συμπληρώνω εγώ, την πεποίθηση για τις κάκιστες σχέσεις που έχει ο υπουργός των Οικονομικών με τον Πρωθυπουργό.

Το άλλο που θέλω να πω είναι ότι, όπως φαίνεται και από τη συγκεκριμένη στάση του υπουργού Οικονομικών, σύντομα ο Αλέξης Τσίπρας θα βρεθεί ίσως για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την ομάδα των 53 plus, της οποίας ηγείται με μεγάλη επιτυχία ο υπουργός Ευκλείδης, σε μια εφ’ όλης της ύλης αναμέτρηση για τη συνολική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αν ήθελα να ήμουν πιο παραστατικός, θα έλεγα ότι τώρα αρχίζουν τα όργανα.

Σε μια άλλη κυβέρνηση πάντως, που θα τη χαρακτηρίζει η κανονικότητα, ο υπουργός των Οικονομικών, διαφωνώντας με μέρος από τις πολιτικές τής κυβέρνησής του, θα είχε αποχωρήσει.

Αλλά εδώ μιλάμε για μια κυβέρνηση που μόνο η κανονικότητα δεν τη χαρακτηρίζει. Εδώ μιλάμε για μια σύμπραξη ατόμων με διάφορες πολιτικές και άλλες καταβολές που βρέθηκαν κάτω από ορισμένες συγκυρίες να κυβερνούν τη χώρα…

«Δεν θα γίνω Βαρουφάκης»

Εννοείται πως ρώτησα τον Μιχόπουλο κατά τη χθεσινή μας πρωινή συνομιλία γιατί, αφού δεν υπάρχει πρόβλημα με τον Τσακαλώτο, ο υπουργός των Οικονομικών δεν βγαίνει δημόσια να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι ακριβώς του συνέβη (του λαού, όχι του Τσακαλώτου) στις Βρυξέλλες.

–Από μόνος του να το κάνει; Να το ζητήσει η Νέα Δημοκρατία!

–Μα δεν είναι για να ενημερωθεί απλώς και μόνο η Νέα Δημοκρατία. Εδώ πρέπει να ενημερωθούν οι πολίτες της χώρας. Να ξέρουν τι τους περιμένει.

–Οχι. Ετσι όπως έχει τεθεί το θέμα από τη Νέα Δημοκρατία, επιδιώκεται να γίνει διάλογος μέσα από τα τηλεπαράθυρα. Αυτό εμείς δεν πρόκειται να το κάνουμε.

–Τι θα γίνει τελικά, δεν θα μάθουμε;

–Βεβαίως. Αν ήθελε η Νέα Δημοκρατία (άντε πάλι…) θα μπορούσε να αποστείλει ένα στέλεχός της να ενημερωθεί απευθείας από τον Τσακαλώτο ή ακόμη καλύτερα να ζητήσει να συγκληθεί η Βουλή και εκεί να υπάρξει συζήτηση για το τι αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες.

Πάντως, εγώ που είμαι προσεκτικός σε κάτι τέτοια διαπιστώνω ότι η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να απαντήσει σήμερα στη Βουλή, στην Ωρα του Πρωθυπουργού, σε ερώτηση του προέδρου Βασίλη Λεβέντη για το Eurogroup δεν είναι τυχαία. Μου λένε λοιπόν οι πηγές μου ότι και αυτό ακόμη επιβεβαιώνει τη τάση απομονωτισμού του Ευκλείδη και της ενόχλησης Μαξίμου για τη εξαφάνισή του μέχρι χθες το μεσημέρι όπου με βαριά καρδιά από του βήματος της Βουλής είπε μερικές κουβέντες για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αλλά απέφυγε να εισέλθει σε λεπτομέρειες.

Ανθρωπός μου, που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεως, με κατέστησε κοινωνό συγκεκριμένης αποστροφής του αγαπημένου μου Ευκλείδη που κατέληγε με τη φράση: «Εγώ δεν θα γίνω Βαρουφάκης» και ακόμη χειρότερα «δεν είμαι Ιφιγένεια». Δεν έχω καμιά αμφιβολία ούτε για το ένα ούτε για το άλλο. Πάντως, να μου το θυμηθείτε, αυτή η υπόθεση έχει βάθος και πλάτος. Το ρήγμα μόλις άνοιξε.

Ζητούνται «πρόθυμοι»

Οσον αφορά την ερώτηση του Νίκου Φίλη για τα εξοπλιστικά, ο σάλος που προκλήθηκε τόσο από το περιεχόμενό της (θεωρήθηκε νάρκη στις σχέσεις Τσίπρα -Καμμένου) όσο και από την μη κατάθεσή της δεν φαίνεται να έληξε. Μέλος της κυβέρνησης μου είπε χθες ότι «ο Φίλης είναι μια ανάσα από την έξοδο». Ρώτησα αν αυτό θα είναι οικεία βουλήσει. Μου απάντησε όχι. Και μου πρόσθεσε σιβυλλικά ότι «είναι επιθυμία του προέδρου». Που σημαίνει ότι δεν τον θέλει ο Τσίπρας τον φίλο μου τον Φίλη. Και περιμένει να παραιτηθεί και να παραδώσει την έδρα. Ψάχνει για «πρόθυμους» ο άνθρωπος, τι να κάνει εδώ που φτάσαμε…

Εξουσιολαγνεία και πολιτικά παιχνίδια

Από δώ το είχε, από εκεί το έφερε, το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να κάνει πρόβλημά του την αγωνιώδη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ γενικά και του Αλέξη Τσίπρα ειδικότερα να παραμείνουν στην εξουσία. Η συζήτηση που άνοιξε στο εσωτερικό τού κυβερνώντος κόμματος, μετά τις έντονες και επίμονες αναφορές του πρώην υπουργού Νίκου Φίλη, μετεξελίχθηκε σε χρόνο dt σε πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, που αντί να αφοσιωθεί στο πώς θα βελτιώσει τον δημόσιο λόγο του, ώστε να μπορέσει να υποδεχτεί περισσότερους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ που τον εγκαταλείπουν μαζικά, άρχισε πάλι τις ομφαλοσκοπήσεις.

Με ποιον να πάμε και ποιον να αφήσουμε. Για μια μερίδα στελεχών, που προτάσσει ως δημόσιο συμφέρον την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ per terram per mare από την εξουσία, η μοναδική μετεκλογική συμμαχία η οποία πρέπει να υπάρξει είναι εκείνη με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου του 2012.

Κατά μια άλλη μερίδα στελεχών, που τάχα μου κόπτονται για την ιδεολογικοπολιτική συγγένεια που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στους κυβερνητικούς εταίρους, ο φυσικός σύμμαχος μετεκλογικά δεν μπορεί να είναι άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτοί που τον θεωρούν όμορο πολιτικό χώρο, παραβλέποντας ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα αναχρονιστικό μόρφωμα με εθνικολαϊκιστικά χαρακτηριστικά.

Και υπάρχει και ένας πυρήνας στελεχών περί την πρόεδρο Γεννηματά, ο οποίος την έχει πείσει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει θέση μόνο σε μια τρικομματικη κυβέρνηση με τη συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ!

Δεν σχολιάζω καν αυτή την τελευταία εκδοχή, που τη θεωρώ απλώς και μόνο μια υπεκφυγή από το να υπάρξει μια πολιτική προσέγγιση στο θέμα. Θα πω μόνο ότι αν το ΠΑΣΟΚ θέλει πράγματι να είναι η έκπληξη των επόμενων εκλογών, θα πρέπει να εγκαταλείψει άμεσα αυτή τη συζήτηση. Αποτέλεσμα μιας βαριάς μορφής εξουσιολαγνείας. Δεν έχει κανένα λόγο να προσπαθεί από τώρα να βγάλει από το πολιτικό αδιέξοδο τα δύο μεγάλα κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε βαρύ φόρο στα χρόνια της κρίσης. Ηρθε η ώρα να κεφαλαιοποιήσει αυτή την προσφορά στον τόπο μένοντας μακριά από τα παιχνίδια εξουσίας και ειδικότερα το πώς θα γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή θα παραμείνει στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας…