Το ομολογώ: δεν συγκαταλέγομαι στους φανατικούς του «La la land». Υστερα απ’ αυτό το κάζο όμως, στενοχωρήθηκα ακόμα κι εγώ. Ηταν το σημείο που σκεφτόμασταν πως δεν υπήρχαν πραγματικές εκπλήξεις στη φετινή διοργάνωση. Εκτός κι αν θεωρείτε εκπλήξεις τις παρασπονδίες των τεχνικών βραβείων (ήχος και μοντάζ στο απολωλός πρόβατο του Χόλιγουντ, τον σπουδαίο Μελ Γκίμπσον) που απλώς έκλεψαν λίγα βραβεία από το –όπως νομίσαμε, υποτιθέμενο –φαβορί. Βλέπετε, στα σοβαρά εκείνα σημεία όπου η Ακαδημία έπρεπε πράγματι να πάρει μια καθαρή θέση, οι επιλογές ήταν συνήθως οι πιο αναμενόμενες. Ετσι, δεν πήρε το βραβείο α’ γυναικείου ρόλου η Ιζαμπέλ Ιπέρ (το κέρδισε η Eμα Στόουν του «La La Land»), όπως επίσης έμεινε χωρίς αγαλματάκι το animation «Ο Κούμπο και οι δυο χορδές» με την Ακαδημία να υποχωρεί μπροστά στην παντοδυναμία της Ντίσνεϊ.

Αντιστοίχως, τα βραβεία α’ και β’ ανδρικού ρόλου συμπορεύθηκαν αντιστοίχως με αυτά του πρωτότυπου και του διασκευασμένου σεναρίου –κάτι απολύτως φυσιολογικό: o Κέισι Aφλεκ της «Πόλης δίπλα στη θάλασσα» (που έκλεισε τον λόγο του με ένα «I love you» στον αδελφό του, Μπεν) δεν θα είχε ρόλο να παίξει δίχως τον Κένεθ Λόνεργκαν. Το ίδιο και ο Μαχερσάλα Αλί, που χρωστά το αγαλματάκι στον Μπάρι Τζένκινς. Η Βαϊόλα Ντέιβις επίσης, κέρδισε το πολιτικώς ορθό βραβείο της για το «Fences». Και ο Ντάμιεν Τσαζέλ («La La land») έγινε ο νεότερος σκηνοθέτης στην Ιστορία του θεσμού που κερδίζει βραβείο σκηνοθεσίας. Ομως, θα ήταν και το μοναδικό, μιας και το υπέροχο «Moonlight» κέρδισε (επάξια, αν θεωρείτε πως οι επιλογές της Ακαδημίας διαθέτουν ακόμα εκείνο το ειδικό βάρος του παρελθόντος) το Οσκαρ καλύτερης ταινίας. Το πώς όμως συνέβη, θα μείνει στην Ιστορία του θεσμού.

Το μεγάλο φινάλε

Γιατί οι Γουόρεν Μπίτι και Φέι Ντάναγουεϊ που ανέβηκαν στη σκηνή για να ανακοινώσουν τον μεγάλο νικητή, διάβασαν κατά λάθος… «La La Land». Το οποίο λάθος και διόρθωσαν όταν η ομάδα της –τελικά ηττημένης –ταινίας βρισκόταν πια στο σανίδι. Μιλάμε για χοντράδα αδιανόητη, που προηγούμενό της δεν θα βρείτε στα οσκαρικά χρονικά –και μάλλον θα την κουβεντιάζουμε για καιρό. «Ηξερα πως θα τα κάνω θάλασσα, υπόσχομαι να μην εμφανιστώ εδώ ποτέ ξανά!» έλεγε ο καημένος ο Τζίμι Κίμελ και δεν ήξερες πόσο πλάκα κάνει και πόσο το εννοεί πραγματικά. Ας μην παραπονιέται όμως ο Τσαζέλ. Με τη μοναδική εξαίρεση του φιλμ «Ο Μέγας Ζίγκφελντ» του 1936, κανένα μιούζικαλ στην Ιστορία των Οσκαρ δεν κατόρθωσε να βραβευτεί ταυτόχρονα στις κατηγορίες καλύτερης ταινίας και α’ γυναικείου ρόλου. Χαρούμενος πρέπει να είναι και ο ηχολήπτης Κέβιν Ο’Κόνολ που κερδίζει επιτέλους έπειτα από 20 υποψηφιότητες. Και η Ακαδημία έδειχνε επιτέλους μια ξεκάθαρη θέση: το σενάριο ορίζει την ταινία, όχι τα υπόλοιπα.

Οσο για το μπέρδεμα, δόθηκε μια εξήγηση: η παραγωγή του σόου παρέδωσε στον Γουόρεν Μπίτι έναν «λάθος φάκελο» με τη βράβευση της Εμα Στόουν (που όμως είχε κερδίσει λίγο πριν) και ο άνθρωπος τα έχασε. Κυκλοφόρησε και φωτογραφία μετά που το αποδεικνύει, αν και, από μια διαφορετική σκοπιά, έχει μια σαρδόνια λογική: με αυτό το φιάσκο, Μπίτι και Ντάναγουεϊ εξασφάλισαν διασημότητα για άλλες δυο γενιές!

Τελευταία Νέα