Ακήρυκτος πόλεμος. Κυριολεκτικά. Μόνον έτσι μπορεί να περιγραφεί αυτό που βιώνει η χώρα μας και μόνο τα πρόσφατα στοιχεία του 2016 κόβουν την ανάσα: 1.600 νεκροί και 20.000 τραυματίες από αυτοκινητικά δυστυχήματα τους δρόμους. Συχνά, για να είμαστε πιο ακριβείς και βάσει των στοιχείων των ειδικών, μιλάμε για ατυχήματα ή δυστυχήματα που σημειώνονται στους διπλανούς από το σπίτι μας δρόμους. Δίπλα μας. Και όχι μόνο στις μεγάλες εθνικές οδούς. Ενα τραγικό σύμπτωμα των ημερών που έχει να κάνει με μια σειρά πολύπλοκων παραγόντων και παραμέτρων. Εδώ δεν μιλάμε απλώς για κακούς δρόμους. Για παράδειγμα το τραγικό δυστύχημα με την Porsche που έχει σοκάρει το πανελλήνιο έγινε στην Εθνική Αθηνών – Λαμίας, έναν εξαιρετικό δρόμο.
Περισσότερο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για άλλους λόγους. Κυρίως για την οδηγική κουλτούρα του Νεοέλληνα, η οποία συχνά διακατέχεται από θράσος, από το αίσθημα της βεβαιότητας, της ατιμωρησίας και από τρομερή ανευθυνότητα. Θα μπορούσαμε εδώ να προσθέσουμε και την έλλειψη αστυνόμευσης. Μια πραγματικότητα που ενισχύει τη φριχτή κατάσταση πλάι σε δρόμους – καρμανιόλες, πλάι στη μη τήρηση των απλών ή στοιχειωδών κανόνων οδήγησης.
Εδώ δεν χωράνε κοινωνικές διαφορές. Οι δρόμοι και τα τροχαία δεν αφορούν μόνον έναν κλάδο ή μια τάξη. Αφορούν όλη την κοινωνία. Και βέβαια στον βαρύ φόρο αίματος, πέραν της τεράστιας οδύνης, βλέπουμε να χάνεται συχνά και το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, οι νέοι. Απαιτείται συνολική και διακομματική αντιμετώπιση αλλά κυρίως η αφύπνιση όλων μας.
