Η Λέστερ κατάφερε το ακατόρθωτο. Πέτυχε να ξεπεράσει τον θρίαμβο της κατάκτησης του τίτλου στην Πρέμιερ Λιγκ, δημιουργώντας ένα εντονότερο σημείο αναφοράς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ηταν ή δεν ήταν σωστή η απόλυση του Κλάουντιο Ρανιέρι; Το ερώτημα θα αιωρείται αιώνια και θα αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης για τους ιστορικούς του μέλλοντος, γιατί κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να απαντήσει μονολεκτικά με ένα ναι ή ένα όχι.
Και από τις δύο πλευρές υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα που δικαιολογούν και τις δύο απαντήσεις.
Κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, ο ίδιος ο Ρανιέρι δικαίωσε τη σκληρή απόφαση της Λέστερ όταν δήλωσε πως είχε όνειρο να μείνει για πάντα στις Αλεπούδες.
Υπονόησε δηλαδή πως η κατάκτηση του τίτλου τού είχε χαρίσει ασυλία.
Ταυτόχρονα ο Ιταλός έπεσε θύμα των προσδοκιών που δημιούργησε με την κατάκτηση του τίτλου. Φυσικά όλοι αντιλαμβάνονται, και πρώτος αυτός, ότι ξεπερνούν την πραγματικότητα.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα ούτε Μουσείο της Μαντάμ Τισό. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να συνεχίζουν να βρίσκονται στα γήπεδα ο Πελέ, ο Μαραντόνα, ο Ζιντάν και ο Μουρίνιο στον πάγκο της Τσέλσι.
Το λάθος της Λέστερ εντοπίζεται στην ανανέωση της συνεργασίας της με τον Ρανιέρι μετά την κατάκτηση του τίτλου. Μετά την κορυφή αρχίζει πάντα η κατηφόρα. Οι εξαιρέσεις γίνονται μπρούντζινα αγάλματα.
