Μια συλλογή 11.000 φωτογραφιών πίσω από τον Τζέιμς Μποντ

Είναι ο άνθρωπος πίσω από κάθε ταινία του Τζέιμς Μποντ την περίοδο μετά το «Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Επιχείρηση Moonraker» του 1979. Ο 74χρονος Μάικλ Γουίλσον, ωστόσο, δεν περιορίζεται στις μετοχές του κινηματογραφικού πράκτορα. Με τουλάχιστον 18 μικρές cameo εμφανίσεις σε τζεϊμσμποντικές περιπέτειες, έχει και μια άλλη εξίσου σημαντική ιδιότητα· εκείνη του συλλέκτη φωτογραφιών. Από τη δεκαετία του 1980 έχει κερδίσει με το σπαθί και την προσωπική του συλλογή το δικαίωμα να εισέρχεται πλέον στο σύμπαν των δημοπρασιών. Στις ημέρες μας ειδικά, όταν δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο μια φωτογραφία να πετυχαίνει σε δημοπρασία υψηλότερη τιμή από μια υδατογραφία του κορυφαίου ρομαντικού ζωγράφου Ουίλιαμ Τέρνερ, εκ των θεμελιωτών του ιμπρεσιονισμού.

ΜΟΝΙΜΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ. Η συλλογή του Γουίλσον, η οποία αριθμεί αυτή τη στιγμή 11.000 φωτογραφίες, είναι τριπλάσια σε μέγεθος από εκείνη της περίφημης Εθνικής Πινακοθήκης, σύμφωνα με το αφιέρωμα της «Γκάρντιαν». Ο Σάιμον Μπέικερ μάλιστα, πρώτος επιμελητής φωτογραφίας της γκαλερί Τέιτ του Λονδίνου από το 2009, θεωρεί ότι ο Γουίλσον «μεταμόρφωσε τη φωτογραφία της Τέιτ» λόγω της ποικιλίας που εμφανίζει η συλλογή του, σε αντίθεση με τις μονοθεματικές εμμονές άλλων συλλεκτών. Αυτό που υπονοεί ο ίδιος, αλλά και άλλοι θεωρητικοί, είναι ότι μεμονωμένες συλλογές, όπως αυτή του Γουίλσον, εμπλουτίζουν την αναζήτηση σε αυτό που ονομάζεται «ιστορία της φωτογραφίας». Γι’ αυτό και οι συλλογές του Γουίλσον βρίσκονται μονίμως σε περιοδεία στη Βρετανία αλλά και σε άλλες χώρες. Μια από τις πρόσφατες, δε, εκθέσεις που βασίστηκε στη συλλογή του Γουίλσον είναι εκείνη με τα πορτρέτα του Γουίλιαμ Ιγκλεστον, αμερικανού πρωτοπόρου φωτογράφου, ο οποίος ανέδειξε όσο λίγοι τη χρήση του έγχρωμου στιγμιότυπου ως μορφή τέχνης.

Το τελευταίο διάστημα ο βρετανός κινηματογραφικός παραγωγός εμφανίζεται και ως πάτρωνας, συμβάλλοντας στην ανάδειξη και προώθηση φωτογράφων, εκτός άλλων, και μέσω χρηματοδότησης βραβείων. Η Τσίνο Οτσούκα από το Τόκιο, για παράδειγμα, μόνιμη κάτοικος Λονδίνου, είναι μια από τους φωτογράφους που έθεσε υπό την προστασία του το 2008, όταν η Οτσούκα τιμήθηκε με βραβείο που συνοδευόταν από υποτροφία του Εθνικού Μουσείου Μέσων Ενημέρωσης της Βρετανίας (στο οποίο ο Γουίλσον είναι χορηγός). Ο συλλέκτης βοήθησε τη 44χρονη φωτογράφο να κάνει την ενότητα φωτογραφιών «Imagine Finding Me», λεύκωμα που κυκλοφόρησε το 2012. Εκείνη η συνεργασία έθεσε την Οτσούκα στο κέντρο της προσοχής άλλων συλλεκτών κυρίως από το Λος Αντζελες.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Ο Γουίλσον ξεκίνησε να συλλέγει στη δεκαετία του 1970. Εμπνεύστηκε από τον φίλο και συμφοιτητή του Γουέστον Νεφ, που εργαζόταν ως επιμελητής στην προ Γκετί περίοδο, από τον οποίο αγόρασε πέντε φωτογραφίες αμερικανικών κινηματογράφων που είχε τραβήξει ο ο άσημος τότε ιάπωνας φωτογράφος Χιρόσι Σουγκιμότο. Εκείνη την εποχή ο Γουίλσον είχε εστιάσει το ενδιαφέρον του σε θέματα του 19ου αιώνα. Ομως περί τα τέλη του ’90 ανακάλυψε τους φωτογράφους του 20ού αιώνα όταν είδε συλλογή του σερ Ελτον Τζον στην Πινακοθήκη Τέιτ. Τότε στράφηκε στους μοντερνιστές.

Ανάμεσα στις φωτογραφίες του συλλέκτη υπάρχουν καρέ των Χιλ και Ανταμσον, του Ροτζερ Φέντον, της Καμίλ Καρό αλλά και σύγχρονων όπως του Λικ Ντελαέ ή της Τεϊρίν Σίμον. Τα γεγονότα δε που έχουν καταγραφεί στα καρέ εκτείνονται από τη δράση του IRA στην Αγγλία ώς τον πόλεμο της Σερβίας. Περιέργως, στις συλλογές του δεν υπάρχουν έργα εμβληματικών μορφών της φωτογραφίας όπως των Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν ή του Ντον Μακάλιν. Εχουν και οι συλλέκτες τις απόψεις τους.