Τα τελευταία χρόνια οι προτάσεις που κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο είναι ρηχές, αόριστες, κοινότοπες και πολυφορεμένες. Ολοι μιλούν για εθνικό σχέδιο, χωρίς ωστόσο να το συγκεκριμενοποιούν. Η συγκρότηση ενός τέτοιου σχεδίου οφείλει να αρχίζει μελετώντας το παρελθόν και προβάλλοντάς το στο μέλλον. Με το βλέμμα στο μέλλον, λοιπόν, προτείνω τρεις λύσεις για να μην ξαναζήσουμε δύσκολες στιγμές ως χώρα:

1. Να κάνουμε ακριβώς τα αντίθετα από όσα έκανε η κυβέρνηση ΝΔ 2004-2009 που, κατά γενική ομολογία πλέον, έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κρίση.

2. Να χαράξουμε ακριβώς τις αντίθετες πολιτικές από εκείνες των κ. Τσίπρα – Βαρουφάκη και γενικά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που ρήμαξαν και δυστυχώς συνεχίζουν να καταστρέφουν ό,τι έχει μείνει όρθιο στη χώρα.

3. Τα «4Σ»: Σχέδιο (λεπτομερώς καταγεγραμμένο που να ανταμώνει τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας). Συνεννόηση (χωρίς την οποία οι όποιες προσπάθειες είναι καταδικασμένες να μείνουν αλυσιτελείς). Σύνεση (προαπαιτούμενο της επίτευξης εθνικής συνενόησης). Σοβαρότητα (προκειμένου το σχέδιο να αποφύγει καταστροφικούς μαξιμαλισμούς του παρελθόντος).

Σήμερα χρειαζόμαστε μια ουσιαστική σύγκρουση με τη φαυλοκρατία και τις ψευδαισθήσεις. Με την ανικανότητα αλλά και τη δημαγωγία. Αυτή η σύγκρουση απαιτεί τη νέα γενιά σε ρόλο εμπροσθοφυλακής! Οκτώ χρόνια ύφεσης, μιζέριας, απαισιοδοξίας και αξιακής κατάπτωσης είναι αρκετά. Μας αξίζει κάτι καλύτερο και οφείλουμε να το διεκδικήσουμε!

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει να συνεχίσει την προσπάθεια με ακόμα πιο δυναμικό βηματισμό, προωθώντας διαχρονικές αξίες αλλά και νέα πρόσωπα!

Είναι πλέον αδήριτη ανάγκη να γίνουμε συμμέτοχοι και συνδιαμορφωτές στα πολιτικά δρώμενα. Οφείλουμε να σταματήσουμε να αποδεχόμαστε αβίαστα όσα κάποιοι άλλοι σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς. Η άγονη άρνηση, ο ωχαδερφισμός, η απαξίωση και τελικά η απόσυρση των παραγωγικών και δημιουργικών στρωμάτων της νεολαίας είναι το καλύτερο εφαλτήριο για καιροσκόπους και τυχοδιώκτες που τελικά πάντοτε αναδεικνύονται μοιραίοι. Μοιραίοι όμως για ποιους; Για όλους, μα κυρίως γι’ αυτούς που τους ανέδειξαν, είτε μέσω της αποχής τους είτε μέσω της ανοχής τους!

Δύσκολο δεν είναι να κρίνεις την Ιστορία, κατακρίνοντας τους πάντες… Δύσκολο είναι να μετέχεις ενεργά στο ιστορικό γίγνεσθαι, επωμιζόμενος εκείνη τη στιγμή τις ηθικές συνέπειες που αυτό συνεπάγεται! Δεν ξέρω πού αρχίζουν και πού τελειώνουν τα όρια της ευθύνης του καθενός, παρά μόνο της δικής μου. Εξάλλου, όπως έλεγε και ένα αρχαίο ρητό, οι δύο πιο σημαντικές μέρες στη ζωή σου είναι η μέρα που γεννιέσαι και η μέρα που ανακαλύπτεις τον λόγο που γεννήθηκες!

Τα εκ των υστέρων κλαψουρίσματα όσων την «πάτησαν» από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά παραμένουν στον καναπέ του σπιτιού τους, δεν είναι για σοβαρούς ανθρώπους. Δεν είναι, καλύτερα, για ανθρώπους που έχουν δύο σημαντικές μέρες στη ζωή τους…

ΥΓ: Δεν υπάρχουν παρακάμψεις για οπουδήποτε αξίζει να πας!

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι πολιτευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στη Β’ Πειραιά

Τελευταία Νέα