Μπορεί να ήταν μια σατανική σύμπτωση. Μπορεί δηλαδή η έφοδος που πραγματοποίησαν τον περασμένο Σεπτέμβριο εισαγγελικοί λειτουργοί στα γραφεία της Λίνας Νικολοπούλου να μην είχε καμιά σχέση με το ότι λίγες ώρες νωρίτερα ο σύζυγός της είχε εμποδίσει την τοποθέτηση μιας φιλικής προς την κυβέρνηση διοίκησης σε μια φιλική προς την κυβέρνηση τράπεζα για την ευκολότερη δανειοδότηση φιλικών προς την κυβέρνηση επιχειρήσεων. Για κάποιον περίεργο λόγο, όμως, κανείς δεν πίστεψε αυτό το σενάριο, ούτε εντός ούτε εκτός συνόρων. Ολοι θεώρησαν ότι επρόκειτο για απόπειρα τρομοκράτησης του απείθαρχου συζύγου.
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ξεσπαθώσει εναντίον του συγκεκριμένου προσώπου πριν ακόμη τοποθετηθεί σε αυτή τη θέση, μιλώντας για «προκλητική ενέργεια». Στη συνέχεια απείλησαν ότι μόλις αναλάβουν την εξουσία θα τον διώξουν. Οταν κάποιος τους σφύριξε ότι δεν μπορούν να το κάνουν, προειδοποίησαν ότι θα τον εξαναγκάσουν σε παραίτηση. Αξέχαστες έχουν μείνει οι επιθέσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη, της Ζωής Κωνσταντοπούλου, του Θανάση Πετράκου. Κι ύστερα ήρθε το μεγάλο κόλπο του ΚΕΕΛΠΝΟ.
Πού βρισκόμαστε σήμερα; Οι τιμητές έχουν σκορπίσει σε διάφορα απίθανα κομματίδια. Ο παλιός τους πολιτικός προϊστάμενος και πάντα πρωθυπουργός έχει ανακρούσει πρύμναν. Η έρευνα της Εισαγγελίας Διαφθοράς δεν είχε συνέχεια. Και ο στόχος όλων εκείνων των επιθέσεων είναι στη θέση του, ψύχραιμος, δυναμικός, αποφασισμένος να κάνει τη δουλειά του και να προφυλάξει την ανεξαρτησία των θεσμών.
Πηγές που παροικούν στη Φρανκφούρτη λένε πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει προσφερθεί επανειλημμένα να απαιτήσει επισήμως τον σεβασμό του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος από την αριστεροδεξιά ελληνική κυβέρνηση. Αλλά ο Γιάννης Στουρνάρας δεν έχει ανάγκη από προστάτες. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, έχει μάλλον αφεθεί απερίσπαστος στο έργο του. Και πολλαπλασιάζει τα καμπανάκια για τα κόκκινα δάνεια των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, για τη μείωση των καταθέσεων, για τους κινδύνους από την καθυστέρηση της αξιολόγησης, για τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα είχε η έξοδος από το ευρώ.
Ο Στουρνάρας δεν είναι κινδυνολόγος ούτε καταστροφολόγος. Αν μπορούσε κανείς να τον κατηγορήσει για κάτι, θα ήταν για υπέρμετρη αισιοδοξία και πίστη στην τελική νίκη του Καλού. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, όμως, γνωρίζει τη δύναμη που έχει η ψυχολογία στην πορεία μιας οικονομίας και στην κατάσταση μιας κοινωνίας. «Εχουμε καλύψει το 90% της προσαρμογής» δήλωσε πρόσφατα. «Δεν είναι κρίμα να χάσουμε το τρένο της εξόδου από την κρίση;».
Σε ένα «μυστικό δείπνο» που έγινε τον περασμένο Ιούνιο στο σπίτι του πρώην υπουργού Βασίλη Κοντογιαννόπουλου, ο Θεόδωρος Πάγκαλος φέρεται ότι ρώτησε τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος: «Πρέπει να αποφασίσεις. Θες να γίνεις πρωθυπουργός ή να μείνεις υπάλληλος;». Να ποια είναι η μοίρα αυτού του τόπου: να τον ευτελίζει ένας επικίνδυνος πρωθυπουργός και να τον υπερασπίζεται ένας ευσυνείδητος υπάλληλος.
