Στις 3 Μαρτίου έχει οριστεί να εκδικαστεί αίτηση υπαγωγής του ΔΟΛ σε εκκαθάριση. Εχει γραφεί ότι το κλείσιμο του ΔΟΛ θα είναι ήττα όχι απλά της σοβαρής και τεκμηριωμένης δημοσιογραφίας, αλλά και ήττα της ίδιας της κοινωνίας.
Αυτά όμως συμβαίνουν και αλλού. Ο αμερικανός Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής και πρώην υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον ΜακΚέιν με αφορμή τις επιθέσεις του Τραμπ στα ΜΜΕ, υποστήριξε ότι οι δικτατορίες αρχίζουν με επιθέσεις εναντίον του Τύπου. Πριν από 85 χρόνια, το 1932, ο νομπελίστας συγγραφέας Σίνκλερ Λιούις έβαζε σε ένα έργο του να κερδίζει τις εκλογές του 1936 ένας ναζιστής υποψήφιος, ο οποίος πριν επιβάλει απόλυτο ολοκληρωτισμό στις ΗΠΑ, επιδίωξε και κατάφερε να φιμώσει τον Τύπο. Δεν ξέρω αν τέτοιες προθέσεις σερβίρονται μαζί με τον καφέ στις πρωινές συσκέψεις στο Μαξίμου. Ελπίζω όχι. Ξέρω μόνο τα πραγματικά γεγονότα και αυτά δεν επιτρέπουν εφησυχασμούς.
Κανείς δεν μπορεί με σοβαρότητα να ισχυριστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρωθυπουργός επηρέασαν την οικονομική διαχείριση του ΔΟΛ. Κανείς όμως δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στο ότι το κλείσιμο των εφημερίδων του Οργανισμού δεν θα ήταν καλοδεχούμενο για κάποιους, όχι όλους φυσικά, στον ΣΥΡΙΖΑ. Για τους ΑΝΕΛ δεν χρειάζεται καν ειδική αναφορά. Βάζει σε έννοιες η δήλωση του υπουργού Νίκου Παππά, ο οποίος υποστήριζε ότι «ο αγώνας που ξεκινήσαμε πριν από δυο χρόνια, έχει δικαιωθεί απόλυτα από την πορεία των πραγμάτων». Ενώ και ο Πρωθυπουργός χαρακτήριζε την απόφαση του Πρωτοδικείου τελεσίδικη και τόνιζε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει κόντρα σε αυτήν την απόφαση, εισηγούμενη την τροπολογία που θα έλυνε τα χέρια των τραπεζών. Το ίδιο είχε κάνει όταν αμφισβήτησε το δικαίωμα της Δικαιοσύνης να χαρακτηρίσει αντισυνταγματικό τον νόμο για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες. Τελικά η Δικαιοσύνη αποφάσισε να ανοίξει μια μικρή κάνουλα για να συνεχίσει ο ορθός λόγος να έχει ένα μικρό βήμα.
Δύο πράγματα επιβεβαιώνονται εδώ.
Πρώτον: στον χώρο της δημόσιας ζωής δεν μπορούν να κρίνονται όλες οι επιχειρήσεις μόνο με αποκλειστικό γνώμονα το κριτήριο της αγοράς. Οσο και να φαίνεται παράξενο, αυτό το κριτήριο επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός για να νίψει τας χείρας του στην υπόθεση αυτή. Η Σοσιαλδημοκρατία που εσχάτως επικαλούνται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τη διάσωση των επιχειρήσεων, πάντα εξετάζει την ιστορικότητα, τους εργαζομένους σε αυτές και το κοινωνικό έργο που παράγουν. Οι αριστεροδεξιοί ριζοσπάστες μας αδιαφορούν για τέτοια ασήμαντα πράγματα. Φαινόμενα των καιρών;
Το δεύτερο αφορά το ότι στις δημοκρατίες τα προβλήματα λύνονται στη Δικαιοσύνη και όχι στους δρόμους. Η άρνηση των εργαζομένων στον ΔΟΛ να καταφύγουν σε ακτιβιστικές δράσεις (αποκλεισμούς δρόμων και τραπεζών) όπως τους συμβούλευαν ορισμένοι, αλλά να προστρέξουν στη Δικαιοσύνη, είναι αυτό που ξεχωρίζει τους υποστηρικτές του ορθού λόγου, του πολιτικού φιλελευθερισμού και της αστικής δημοκρατίας από όσους «αγνοούν» αυτές τις αξίες.
Η συνέχιση της κυκλοφορίας των εφημερίδων του ΔΟΛ είναι ένα μικρό βήμα γι’ αυτές και τους εργαζομένους, αλλά ένα τεράστιο βήμα για τη δημοκρατία. Ο καφές μπορεί να περιμένει.
Ο Γιώργος Σιακαντάρης είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας