Την περασμένη Πέμπτη, το Εργατικό Κόμμα του Τζέρεμι Κόρμπιν έχασε από τους Τόρις στις επαναληπτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην περιφέρεια του Κόουπλαντ μία έδρα που κατείχε για περισσότερα από ογδόντα χρόνια. Την ίδια ημέρα βέβαια, σε άλλες επαναληπτικές εκλογές στο Στόουκ-ον-Τρεντ Σέντραλ, την επονομαζόμενη και «πρωτεύουσα του Brexit», λόγω του 69% που είχε αποσπάσει εκεί το Brexit στο δημοψήφισμα του Ιουνίου, ο εργατικός υποψήφιος κατάφερε να αποκρούσει την επίθεση του νέου επικεφαλής του UKIP Πολ Νάταλ. Ο τελευταίος όμως πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας προσπαθώντας να πείσει πως δεν είναι ένας κατά συρροή φαντασιόπληκτος… Για να το πούμε με απλά λόγια, δεν ήταν ένας ιδιαίτερα σοβαρός αντίπαλος και, παρ’ όλα αυτά, τόσο το UKIP όσο και οι Τόρις κατάφεραν να κλέψουν στο Στόουκ-ον-Τρεντ ψήφους από τους Εργατικούς. Που σημαίνει, η νίκη δεν αποδείχθηκε ικανή να μετριάσει το μέγεθος της καταστροφής –στο Κόουπλαντ. Η δεξιά πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος άρπαξε την ευκαιρία προκειμένου να αξιώσει, ακόμα πιο επίμονα, την αποχώρηση του Κόρμπιν. Στο κάτω κάτω, οι δημοσκοπήσεις θέλουν τους Εργατικούς να υπολείπονται έως και 18 ποσοστιαίες μονάδες των Τόρις.

«Οταν έγινε ηγέτης των Εργατικών», έγραψε στην «Guardian» ένας εξοργισμένος Αντριου Ρόνσλι, «ο Τζέρεμι Κόρμπιν υποσχέθηκε στους υποστηρικτές του πως θα έκανε πολιτική με έναν νέο τρόπο και υποθέτω πως τήρησε την υπόσχεσή του, αν και όχι με τον τρόπο που ενδεχομένως να περίμεναν όσοι τον τοποθέτησαν σε αυτήν τη θέση. Στην παλιά πολιτική υπήρχε ένας ανιαρά αξιόπιστος κανόνας που έλεγε ότι το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης κρατά τις έδρες που υπερασπίζεται στις επαναληπτικές εκλογές, συνήθως μάλιστα με βελτιωμένα ποσοστά. Στον νέο και συναρπαστικό κόσμο που έφερε ο κύριος Κόρμπιν –εντάξει, είναι νέος και συναρπαστικός αν είσαι Συντηρητικός –οι ψηφοφόροι σε μια ιστορικά εργατική περιοχή προσέρχονται στις κάλπες προκειμένου να χαρίσουν μία έδρα σε μια ενθουσιασμένη Τερίζα Μέι. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας άλλος τρόπος να περιγράψει κανείς το αποτέλεσμα στο Κόουπλαντ, παρά μόνο ως μια καταστροφή για τους Εργατικούς και ένα δυνατό καμπανάκι προειδοποίησης για την τύχη που περιμένει το κόμμα στις γενικές εκλογές αν δεν διορθώσει την πορεία του πριν να είναι πολύ αργά». Ακόμα και κάποιοι από τους φανατικότερους υποστηρικτές του Κόρμπιν, όπως ο επικεφαλής του συνδικάτου Unite Λεν Μακλάσκι, έδειξαν για πρώτη φορά σημάδια ενόχλησης.

Και εντούτοις: μπορεί, όπως επισημαίνει το Politico, ο Τζέρεμι Κόρμπιν να δείχνει καταδικασμένος στον έξω κόσμο, στο εσωτερικό όμως οι στενότεροι συνεργάτες του παίρνουν μέτρα ώστε να τον κρατήσουν στη θέση του για πολύ καιρό ακόμα. Πεπεισμένοι πως οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι δημιουργούν ένα «ψευδές αφήγημα» χάους και διχασμού που τους εμποδίζει να επικοινωνήσουν το μήνυμά τους στο κοινό και πως τα ποσοστά του κόμματος στις δημοσκοπήσεις θα ανεβούν κατακόρυφα εφόσον δοθεί στον Κόρμπιν η δυνατότητα να ακουστεί, οι δύο σκληροπυρηνικοί αριστεροί που τον πλαισιώνουν, ο Σιούμας Μίλνε και η Κάρι Μέρφι, έχουν βαλθεί να καταλάβουν τον κομματικό μηχανισμό. Ο Σιούμας Μίλνε είναι υπεύθυνος στρατηγικής και επικοινωνίας του κόμματος, η Κάρι Μέρφι διευθύντρια του πολιτικού του γραφείου. Εκμεταλλευόμενοι την πρόσφατη εγκατάλειψη του πλοίου από τον υπεύθυνο εκστρατειών του Κόρμπιν, τον Σάιμον Φλέτσερ, προχώρησαν σε μια εσωτερική αναδιοργάνωση συγκεντρώνοντας τον έλεγχο του τομέα εκστρατειών, του τομέα πολιτικής στρατηγικής και του τομέα επικοινωνίας των Εργατικών στα δικά τους χέρια. Την ίδια ώρα, ένας σκληρός πυρήνας περίπου 20 κορμπινικών βουλευτών του κόμματος συνεδριάζει κάθε Δευτέρα για μία ώρα ξεχωριστά από τους συναδέλφους τους. Η ομάδα είναι βέβαια μικρή –είναι όμως πολύ πιο δεμένη, ιδεολογικά στρατευμένη και αποφασισμένη να υπερασπιστεί το αριστερό της σχέδιο από τους (εσωκομματικούς) αντιπάλους.

«Θέλουμε να καταθέσουμε ένα ριζοσπαστικό πολιτικό πρόγραμμα. Το θέλουμε πάρα πολύ» δήλωσε στο Politico ένα κομματικό στέλεχος προσκείμενο στον Κόρμπιν, ξεκαθαρίζοντας πως ο τελευταίος είναι αποφασισμένος να παραμείνει στη θέση του μέχρι το 2020, τη χρονιά που αναμένονται στη Βρετανία οι επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές.

Οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του Τζέρεμι Κόρμπιν, από την άλλη, πιστεύουν πως ακόμα και η αριστερή πτέρυγα του κόμματος θα τον εγκαταλείψει όταν συνειδητοποιήσει πως η ηγεσία του ματαιώνει τις εκλογικές ελπίδες του κόμματος. Οπως επεσήμανε ωστόσο στην «Guardian» ο Αντριου Ρόνσλι, μετά τη «θλιβερή τους αποτυχία να τον εκτοπίσουν το περασμένο καλοκαίρι, οι Εργατικοί βουλευτές δεν είναι έτοιμοι για μία ακόμα απόπειρα εκδίωξης του κυρίου Κόρμπιν. Παρότι πολλοί φοβούνται πως η ζημιά για το κόμμα θα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη όσο διαρκεί αυτή η τραγωδία, τους φοβίζει ακόμα περισσότερο το ενδεχόμενο να γυρίσει μπούμερανγκ μια νέα επίσημη αμφισβήτησή του. Οι περισσότεροι εμμένουν σε αυτό που έχω βαφτίσει Στρατηγική Το Βουλώνω, άλλως γνωστή ως Στρατηγική Δώσ’ Του Αρκετό Σκοινί». Στο μεταξύ, όμως, η Βρετανία εξακολουθεί να μην έχει μια λειτουργική αντιπολίτευση –σε μια περίοδο, ενόψει Brexit, που τη χρειάζεται περισσότερο από ποτέ.

Το σοσιαλιστικό όραμα

«Θέλει να γίνει πρωθυπουργός» δήλωσε στο Politico ένα μέλος του στενού κύκλου του Τζέρεμι Κόρμπιν. «Πιστεύει πως όλα είναι ρευστά επί του παρόντος στον κόσμο και αυτή είναι η στιγμή να προωθήσει ριζοσπαστικές πολιτικές που θα αλλάξουν τη Βρετανία προς το καλύτερο σε σύντομο χρονικό διάστημα. Είναι η ευκαιρία του να κάνει πραγματικότητα το σοσιαλιστικό του όραμα». Το Εργατικό Κόμμα υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις των Τόρις έως και 18 μονάδες.

Τελευταία Νέα