Είναι μάλλον ασυνήθιστο αλλά θεμιτό να δηλώνει ο Πρωθυπουργός ποιον αντίπαλο προτιμά. Τον Καραμανλή ή τον Μεϊμαράκη, αλλά όχι τον Μητσοτάκη.
Είναι και κατανοητό. Από τον Μητσοτάκη χάνει με δεκαπέντε μονάδες στις δημοσκοπήσεις.
Είναι εξίσου θεμιτό κάποιος να μη θέλει εκλογές.
Προσέξτε όμως τη λογική συνέχεια.
Χωρίς εκλογές δεν αλλάζει η κυβέρνηση. Συνεπώς, αν κάποιος δεν θέλει εκλογές, αυτό σημαίνει πως θεωρεί ότι η κυβέρνηση που έχουμε κυβερνά μια χαρά και δεν πρέπει να αλλάξει.
Λογικό; Λογικό. Αυτά πάνε μαζί.
Τι δεν είναι λογικό; Να λες ότι η κυβέρνηση καταστρέφει τη χώρα, αλλά ούτε θέλεις κι εκλογές για να αλλάξει η κυβέρνηση.
Εκεί έρχονται και σε μαζεύουν οι κύριοι με τις άσπρες μπλούζες και τα Lexotanil.
Είναι επίσης θεμιτό να πιστεύει κάποιος ότι η αντιπολίτευση πρέπει να συνεννοείται με την κυβέρνηση. Να βάζει στο ράφι τις διαφωνίες της και να συμπράττει με τη συμπολίτευση, ακόμη και να την ψηφίζει στα δύσκολα. Για την Ελλάδα, ρε γαμώ το!
Είναι και λογικό; Δεν ξέρω.
Διότι αν η αντιπολίτευση γίνει αβανταδόρος της κυβέρνησης, τότε ποιος θα είναι αντιπολίτευση; Η Χρυσή Αυγή;
Δεν ξέρω απεναντίας αν είναι θεμιτό να ψηφίζει κάποιος τα εύκολα για να γίνεται ευχάριστος και να καταψηφίζει τα δύσκολα για να μη γίνει δυσαρεστος.
Να υποδύεται δηλαδή τη συμπολίτευση όπου έχει πολιτικό όφελος, αλλά να το γυρίζει στην αντιπολίτευση όπου έχει πολιτικό κόστος.
Μάλλον κουτοπόνηρο φαίνεται.
Και μου θυμίζει τους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Που ως αριστεροί καταψήφιζαν στο Ευρωκοινοβούλιο τη συμφωνία CETA, την οποία τρεις μήνες νωρίτερα είχε συμφωνήσει η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!
Τελικά η δημοκρατία είναι ένα ανεκτικό πολίτευμα, το οποίο επιτρέπει όλους τους ρόλους και όλες τις συμπεριφορές. Και του Πρωθυπουργού, και του Μητσοτάκη, και του Μεϊμαράκη. Και του Αδωνη, και της Παπακώστα.
Επιτρέπει δηλαδή και τους παπάδες και τους ζευγάδες.
Αλλά ή παπάδες ή ζευγάδες. Είτε με την κυβέρνηση είτε με την αντιπολίτευση. Και τα δυο μαζί δεν γίνεται.
Οποιος λοιπόν βουλευτής της αντιπολίτευσης κόπτεται για εθνική συνεννοηση δεν έχει παρά να ψηφίσει ό,τι του βάλει στο τραπέζι η κυβέρνηση.
Πεδίον δόξης λαμπρόν. Ελεύθερα κι ανεμπόδιστα. Κατά συνείδηση και με το χέρι στην καρδιά. Δημοκρατία έχουμε και στη δημοκρατία οι εκ του ασφαλούς δηλώσεις για φασαρία είναι τζάμπα μαγκιά.
Απλώς θα πρέπει μετά να πάει και στους ψηφοφόρους του να εξηγήσει γιατί το έκανε.
Καλό κουράγιο. Κι ούτε ψύλλος στον κόρφο του!