Η ΝΔ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι οι πολιτικές φωνές που επιμένουν να ζητούν εκλογές. Τη γραμμή αυτή αμφισβητούν διάφοροι το τελευταίο διάστημα και όχι μόνο από την αναμενόμενη κυβερνητική πλευρά: είναι αυτοί που δεν θέλουν πρόωρη λήξη της βουλευτικής τους θητείας, είναι αυτοί που θέλουν να προσφέρουν χείρα βοηθείας στον ΣΥΡΙΖΑ με άλλα προσχήματα κάθε φορά, είναι αυτοί που είναι γενικώς υπέρ της συναίνεσης όπως είναι υπέρ της ειρήνης, είναι οι υποτίθεται θεσμικοί που δεν θέλουν επ’ ουδενί πρόωρες εκλογές (κι ας το προβλέπει θεσμικά το Σύνταγμα), και είναι αυτοί που λένε, άσε τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη βρώμικη δουλειά, μη βιάζεστε να πάρετε την κυβέρνηση, περιμένετε να τελειώσουν αυτοί τα Μνημόνια κι αναλαμβάνετε εσείς άνετοι και καθαροί μετά.

Θα προσπαθήσω να απαντήσω στην τελευταία θέση, διότι οι άλλες είναι ιδιοτελείς ή αφελείς. Κατά τη γνώμη μου, όποιοι δεν ζητούν εκλογές σήμερα δεν θεωρούν τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταστροφή για τον τόπο. Ακόμη κι αν τον αποστρέφονται ή δεν τον συμπαθούν, φαίνεται ότι θεωρούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις που υπαγορεύουν τα Μνημόνια, περνάει αδιατάρακτα νόμους, εξασφαλίζει την κοινωνική γαλήνη και θα καταφέρει να μας βγάλει από το αδιέξοδο. Ακόμη κι αν δεν τα συμμερίζονται πλήρως όλα αυτά, όταν απορρίπτουν το αίτημα των εκλογών σημαίνει ότι βρίσκουν τις εκλογές, και ό,τι αυτές φέρουν, χειρότερη εξέλιξη από τη συνεχιζόμενη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σημαίνει επίσης ότι δεν βλέπουν ουσιώδεις διαφορές μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Τι ΣΥΡΙΖΑ, τι ΝΔ, τι ΠΑΣΟΚ! Η πολιτική για τη χώρα διαμορφώνεται από τους δανειστές, εδώ χρειαζόμαστε μόνο αυτούς που θα την εκτελέσουν. Κι ας την εκτελέσουν, όπως την εκτελέσουν, αυτοί που δεν δημιουργούν αντιδράσεις και θα εισπράξουν και τη φθορά. Ετσι θα φύγουν από το προσκήνιο αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο.

Αυτή η στάση αντιμετωπίζει την Ελλάδα σαν πτώμα. Τη μελετά εξωτερικά, δεν βλέπει καμία προοπτική βελτίωσης και υπολογίζει, ψύχραιμα ή κυνικά, τι μακροπρόθεσμα μπορεί να την ωφελήσει αφήνοντάς την στα χέρια των δανειστών.

Ομως ένα πολιτικό κόμμα υπάρχει για να αλλάζει τα πράγματα προς τα εκεί που κρίνει ότι ωφελεί. Και ασφαλώς πιστεύει ότι είναι καλύτερο από τα άλλα. Συνεπώς, όταν όλη η φιλευρωπαϊκή αντιπολίτευση συμφωνεί ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι καταστροφική, ότι ακόμη και με Μνημόνιο τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα με άλλο μείγμα πολιτικής, με ποια λογική δεν πρέπει να ζητάει την διά εκλογών απομάκρυνση της παρούσας κυβέρνησης; Τι είναι τα κόμματα; Υπολογιστικές μηχανές να μετράνε το κομματικό τους συμφέρον; Ποιος θα ασχοληθεί με το συμφέρον της χώρας; Οι δανειστές; Ποιος θα εκφράσει την απόγνωση ή τις ελπίδες των πολιτών έστω και για μικρές βελτιώσεις στο ζοφερό περιβάλλον τους; Τι πρέπει να λέμε στους πολίτες; Κάντε υπομονή, να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τους νόμους του Μνημονίου, να σας βάλει επιπλέον φόρους, επιπλέον εισφορές, να διαλύσει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, να φέρνει όλο και πιο δυσβάστακτες συμφωνίες επειδή είναι ανίκανος και ιδιοτελής και μετά θα σας παραλάβω εγώ για να κάνω τον διαχειριστή όσων συμφώνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους πιστωτές μας;

Αυτό δεν είναι πολιτική γραμμή. Είναι αυτοκτονία όχι μόνο για ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, αλλά και για τη χώρα και τους πολίτες της.

Η Βάσω Κιντή είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ

Τελευταία Νέα