Δεν είναι θέμα προσώπου, είναι πολιτικό. Δεν είναι θέμα που έχει να κάνει με το θυμικό ή κάποιον αυθορμητισμό, είναι δομικό. Εξάλλου αυτή η κυβέρνηση από την πρώτη ημέρα της δεν είναι φιλική με τα ΜΜΕ. Και οι γενικοί αφορισμοί στελέχους της –ή εν πάση περιπτώσει κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κυβερνώντος κόμματος –για τα ΜΜΕ, την ΕΡΤ και τους δημοσιογράφους δεν θα έπρεπε να μας αιφνιδιάζουν. Εξάλλου αποτελούν ένα σύμπτωμα που στον πυρήνα του έχει τον φόβο ή και την απαξία για κάτι που δεν μπορεί να ελέγξει.
Κι όμως, σε μια εύθραυστη στιγμή για τον Τύπο, οι περισσότεροι δημοσιογράφοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Σε μια εποχή που τα ΜΜΕ κλονίζονται πολλάκις και πολλαπλώς από την κρίση, σε ένα εχθρικό οικονομικό περιβάλλον και γιατί όχι και ιδεολογικό, είναι τουλάχιστον άστοχο ή επικίνδυνο να βάλλεις με γενικεύσεις κατά του Τύπου. Να αποκαλείς δε και τριτοκοσμική την ΕΡΤ, για την οποία παρεμπιπτόντως εσύ έχεις την πολιτική ευθύνη.
Οπως οι αφορισμοί κατά της πολιτικής γέννησαν τέρατα, είναι πιθανόν και η πολεμική με μειωτικούς όρους για τα ΜΜΕ να καλλιεργεί το έδαφος για νέες μιντιακές τερατογενέσεις ή για ένα συρρικνωμένο και απαξιωμένο μιντιακό περιβάλλον.
Η υπεράσπιση του Τύπου όμως και των ανθρώπων του αποτελεί μια κρίσιμη παράμετρο για τη σημερινή δημοκρατία. Οφείλουν όσοι μιλούν με τόση ευκολία να μην το ξεχνούν.